Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό! Ένα άρθρο που αξίζει να διαβάσετε: Στην Ελλάδα Δεν Χωρούν Παντελίδηδες…
Στον τόπο που δημιουργήθηκε και διαλύθηκε ο μέγιστος πολιτισμός της ανθρωπότητας, που πήρε ιστορικό ρόλο ο Εφιάλτης, που φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης και δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας, ο καθένας σύγχρονος Έλληνας – μην έχοντας καμία σχέση με τον αρχαίο πρόγονό του – αποτελεί μία λεπτομέρεια του σύμπαντος. Ωστόσο χρειάζονται ιστορίες που να διδάσκουν όσους μένουν και μια από αυτές είναι το τέλος ενός παλικαριού που έχασε την ζωή από ένα λάθος. …
Η ιστορία του Παντελή τα έχει όλα. Απογείωση, προσελήνωση, συντριβή!
Ο Παντελίδης όσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή μας, τόσο ξαφνικά πέρασε από την κοινή πραγματικότητα στην αποθέωση κι ακόμη πιο ξαφνικά έφυγε από τον κόσμο τούτο. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τους διαχωρισμούς της πλάκας περί έντεχνων και λαϊκών, κατατάσσουμε τον Παντελίδη στη μόνη κατηγορία επιτυχημένων που υπάρχει και τα καλύπτει όλα. Λαϊκός τραγουδιστής δεν ήταν ο Μάικλ Τζάκσον; Στον πολύ λαό δεν απευθυνόταν;
Ποιός κοινός βλαξ θεώρησε κάποτε και θεωρούμε ακόμη και σήμερα ότι το λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που έχει μπουζούκι και κλαρίνο; Οι Queen λαϊκό συγκρότημα δεν υπήρξαν; Ο Στράτος, ο Στέλιος; Ο εκλιπών απευθυνόταν σ΄ ένα ευρύτατο φάσμα του ελληνικού πληθυσμού και η μαγκιά του ήταν ότι το πέτυχε με τη δική του δύναμη. Πήρε την κιθάρα, άναψε την κάμερα, έκατσε στο κρεβάτι του κι άρχισε να τη γρατζουνάει… Τι να κάνουμε που το γρατζούνισμα αυτό άρεσε περισσότερο από διάφορες ποιοτικές (και καλά) χαζομάρες διάφορων (ας πούμε) μορφωμένων;
Μέσα σε λιγότερο από πενταετία τα έζησε όλα… Από το μηδέν στην κορυφή του βουνού κι από εκεί στο χώμα. Την τελευταία εβδομάδα κατάλαβα τι πόλεμο δέχεται αυτό το παιδί, μετά το σκηνικό με τα λουλούδια στη Θεσσαλονίκη που μόνο σ΄ αυτό το «σπίτι» του κόσμου με το κόκκινο φωτάκι απ΄ έξω θα μπορούσε να γίνει θέμα.
Ο Παντελίδης τούς έφταιξε που ανέφερε σε τραγούδι του (πλέον δεν έχει σημασία πια πώς και γιατί) τα Κατεχόμενα. Δεν φταίνε οι δωσίλογοι που δημιούργησαν τα Κατεχόμενα, τους έφταιξε ένας τραγουδιστής! Άργησα πολύ και τώρα που δεν είναι εδώ είναι άσχημα… Έτσι συμβαίνει, όμως, σ΄ αυτόν τον τόπο: Ορισμένοι κερδίζουν ακόλουθους μετά θάνατον.
Σ αυτή τη ζωή όλα γίνονται για να μην χάσει ποτέ το κουράγιο του κάποιος. Να κυνηγήσει τα όνειρά του με όση δύναμη έχει, όπως τότε που ένα απλό παιδί που ανάγκασε όλη την Ελλάδα να μιλά γι΄ αυτό άσχημα ή καλά. Ο τόπος αυτός, πλέον, δεν έχει πολλούς τέτοιους. Βασιλεύει η ανομία, το βόλεμα ακόμη και τώρα, το ρουσφέτι, η ισοπέδωση αρχών και αξιών. Η απογοήτευση, η κατήφεια, τα σκυθρωπά πρόσωπα… Δεν υπάρχει χώρος για Παντελίδηδες. Μοιάζουν ξένοι στο μουντό σκηνικό.
Όσοι τον αγαπάτε πραγματικά κρατήστε ζωντανή τη μνήμη του. Μόλις όλο αυτό περάσει μην τον ξεχάσετε. Δεν έχετε ανάγκη για ιδέες πώς θα το κάνετε… Διοργανώστε βραδιές γι΄ αυτόν. Με τραγούδια και video του. Μαζευτείτε ξανά, σαν να είναι εκεί. Ο χρόνος περνά γρήγορα και δημιουργεί νέες αναμνήσεις. Το καλλιτεχνικό του έργο δεν είναι μεγάλο, αφού δεν τον άφησε η μοίρα. Κρατήστε το ζωντανό. Κάποιος που δεν είχε τη διαύγεια να ζήσει αυτό το φαινόμενο από κοντά, θα είναι πλάι σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια… ΠΑΝΤΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΆ ΗΤΑΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ!!!
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Η ιστορία του Παντελή τα έχει όλα. Απογείωση, προσελήνωση, συντριβή!Ο Παντελίδης όσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή μας, τόσο ξαφνικά πέρασε από την κοινή πραγματικότητα στην αποθέωση κι ακόμη πιο ξαφνικά έφυγε από τον κόσμο τούτο. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τους διαχωρισμούς της πλάκας περί έντεχνων και λαϊκών, κατατάσσουμε τον Παντελίδη στη μόνη κατηγορία επιτυχημένων που υπάρχει και τα καλύπτει όλα. Λαϊκός τραγουδιστής δεν ήταν ο Μάικλ Τζάκσον; Στον πολύ λαό δεν απευθυνόταν;
Ποιός κοινός βλαξ θεώρησε κάποτε και θεωρούμε ακόμη και σήμερα ότι το λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που έχει μπουζούκι και κλαρίνο; Οι Queen λαϊκό συγκρότημα δεν υπήρξαν; Ο Στράτος, ο Στέλιος; Ο εκλιπών απευθυνόταν σ΄ ένα ευρύτατο φάσμα του ελληνικού πληθυσμού και η μαγκιά του ήταν ότι το πέτυχε με τη δική του δύναμη. Πήρε την κιθάρα, άναψε την κάμερα, έκατσε στο κρεβάτι του κι άρχισε να τη γρατζουνάει… Τι να κάνουμε που το γρατζούνισμα αυτό άρεσε περισσότερο από διάφορες ποιοτικές (και καλά) χαζομάρες διάφορων (ας πούμε) μορφωμένων;
Μέσα σε λιγότερο από πενταετία τα έζησε όλα… Από το μηδέν στην κορυφή του βουνού κι από εκεί στο χώμα. Την τελευταία εβδομάδα κατάλαβα τι πόλεμο δέχεται αυτό το παιδί, μετά το σκηνικό με τα λουλούδια στη Θεσσαλονίκη που μόνο σ΄ αυτό το «σπίτι» του κόσμου με το κόκκινο φωτάκι απ΄ έξω θα μπορούσε να γίνει θέμα.
Ο Παντελίδης τούς έφταιξε που ανέφερε σε τραγούδι του (πλέον δεν έχει σημασία πια πώς και γιατί) τα Κατεχόμενα. Δεν φταίνε οι δωσίλογοι που δημιούργησαν τα Κατεχόμενα, τους έφταιξε ένας τραγουδιστής! Άργησα πολύ και τώρα που δεν είναι εδώ είναι άσχημα… Έτσι συμβαίνει, όμως, σ΄ αυτόν τον τόπο: Ορισμένοι κερδίζουν ακόλουθους μετά θάνατον.
Σ αυτή τη ζωή όλα γίνονται για να μην χάσει ποτέ το κουράγιο του κάποιος. Να κυνηγήσει τα όνειρά του με όση δύναμη έχει, όπως τότε που ένα απλό παιδί που ανάγκασε όλη την Ελλάδα να μιλά γι΄ αυτό άσχημα ή καλά. Ο τόπος αυτός, πλέον, δεν έχει πολλούς τέτοιους. Βασιλεύει η ανομία, το βόλεμα ακόμη και τώρα, το ρουσφέτι, η ισοπέδωση αρχών και αξιών. Η απογοήτευση, η κατήφεια, τα σκυθρωπά πρόσωπα… Δεν υπάρχει χώρος για Παντελίδηδες. Μοιάζουν ξένοι στο μουντό σκηνικό.
Όσοι τον αγαπάτε πραγματικά κρατήστε ζωντανή τη μνήμη του. Μόλις όλο αυτό περάσει μην τον ξεχάσετε. Δεν έχετε ανάγκη για ιδέες πώς θα το κάνετε… Διοργανώστε βραδιές γι΄ αυτόν. Με τραγούδια και video του. Μαζευτείτε ξανά, σαν να είναι εκεί. Ο χρόνος περνά γρήγορα και δημιουργεί νέες αναμνήσεις. Το καλλιτεχνικό του έργο δεν είναι μεγάλο, αφού δεν τον άφησε η μοίρα. Κρατήστε το ζωντανό. Κάποιος που δεν είχε τη διαύγεια να ζήσει αυτό το φαινόμενο από κοντά, θα είναι πλάι σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια… ΠΑΝΤΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΆ ΗΤΑΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ!!!
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:
«Θα πάω να βρω τον γιο μου…» – Η σπαρακτική κραυγή της μάνας του Παντελίδη στη «Γιορτή της Μητέρας»
Το συγκινητικό μήνυμα του μικρού αδερφού του Παντελίδη – «Το μυστικό είναι να…»
