\"Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα\"- Μύθος ή πραγματικότητα;
Είναι ένα κλισέ που το ακούς τόσο συχνά που στο τέλος το πιστεύεις. Η ίδια η ζωή εξάλλου το επιβεβαιώνει, τα παραδείγματα γύρω μας αφθονούν. Είναι όμως έτσι ή πρόκειται για μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία; Με άλλα λόγια μήπως ο έρωτας τελειώνει επειδή μας έπεισαν ότι είναι έτσι;
Ευτυχώς σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται από έρωτα και τα συνοικέσια αφορούν μία μικρή μειοψηφία. Ωστόσο αν και οι γάμοι δε βασίζονται πια σε συμβάσεις και γραπτές συμφωνίες, τα διαζύγια αυξάνονται.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και ο κυριότερος είναι ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι είναι πιο ελεύθεροι να αποφασίσουν για τον εαυτό τους, δε νιώθουν δέσμιοι μιας επικριτικής κοινωνίας που πριν λίγα χρόνια θεωρούσε το χωρισμό πράξη αποτρόπαια -και τη μοιχεία ποινικό αδίκημα. Από την άλλη πλευρά αφού πρώτα ερωτεύονται και μετά παντρεύονται, τότε γιατί χωρίζουν; Μήπως τελικά έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται -σε καθημερινή βάση- πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Η επιστημονική κοινότητα ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ο έρωτας δεν είναι παρά μία «ορμονική διαταραχή» που με τον καιρό καταλαγιάζει. Εκεί όμως που υπήρξε αρχικά σφοδρό πάθος δεν παραμένει ένα μεγάλο κενό. Η αγάπη, η αφοσίωση και η αίσθηση πληρότητας έρχονται να το αντικαταστήσουν
Υποτίθεται πως με τον καιρό, η ίδια ορμόνη που κυριαρχεί την ώρα του θηλασμού, δημιουργώντας αυτό το «δέσιμο» της μάνας προς το παιδί, αντικαθιστά τις «άγριες» ορμόνες του έρωτα, δημιουργώντας, ανάμεσα στο ζευγάρι, ένα εξίσου ισχυρό δεσμό με αυτό που αναπτύσσεται την περίοδο του θηλασμού. Μήπως λοιπόν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ευθυνόμαστε πρώτοι από όλους εμείς και οι πράξεις μας και λιγότερο οι ορμόνες μας;
Φαίνεται πως αναλώνουμε όλη τη φαιά ουσία μας στο στάδιο αναζήτησης του κατάλληλου συντρόφου. Τον βρίσκουμε και μας βρίσκει, ταιριάζουμε σε όλα και η ερωτική μας ζωή είναι υπέροχη. Τις περισσότερες φορές μία τέτοια σχέση καταλήγει σε γάμο, μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλά μάλλον εδώ σταματούν όλα. Αν δεν υπήρχε η ερωτική έλξη οι άνθρωποι δε θα είχαν ένα ισχυρό κίνητρο να ζευγαρώσουν. Για να μπορέσουν, όμως, να ζήσουν μαζί, δεν αρκεί μόνο αυτό.
Η συμβίωση είναι μια δύσκολη υπόθεση γιατί, πέρα από τις ειδυλλιακές στιγμές των φαντασιώσεων μας εμπεριέχει και μία πεζή καθημερινότητα. Στην αρχή μιας σχέσης ξοδεύουμε ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέφτη για να ετοιμαστούμε κι άλλες τόσες στα γυμναστήρια, δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, είμαστε υπομονετικοί, με κατανόηση και πραγματικό ενδιαφέρον για τον άλλο. Μετά έρχεται ο γάμος. Και επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας.
Είναι αλήθεια πως κάποια πράγματα αλλάζουν. Η αίσθηση ότι ο άλλος σου λείπει, για παράδειγμα. Τώρα πια ζείτε στο ίδιο σπίτι, ξέρεις πως σε λίγες ώρες θα τον δεις -και θα τον βλέπεις κάθε μέρα της ζωής σου. Υπάρχει ένα κοινό ταμείο, κοινές υποχρεώσεις και έξοδα και οι συζητήσεις για τα δάνεια κρατούν, με τον καιρό, περισσότερο από τις ερωτικές εξομολογήσεις δίπλα στο τζάκι. Αλλά για μισό λεπτό. Γιατί πρέπει να γίνει έτσι; Μήπως επειδή αυτό συνέβη στους φίλους μας που, σημειώστε, τότε τους κατακρίναμε και ορκιζόμασταν ότι εμείς θα ήμασταν αλλιώς; Γιατί ο σύζυγός μας πρέπει σώνει και καλά να πάψει να είναι φίλος και εραστής μας; Πόσα κλισέ έχουμε απορροφήσει σαν σφουγγάρια τόσα χρόνια και τα αφήσαμε να ελέγχουν τελικά τη ζωή μας;
Με απλά λόγια: αν ο γάμος είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε γιατί έτσι είναι το σωστό και αν θεωρούμε ότι το να «νοικοκυρευτούμε» συνεπάγεται το να θάψουμε την αυθόρμητη, παρορμητική και «άγρια» πλευρά του εαυτού μας γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να υποδυθούμε σωστά το ρόλο της συζύγου, τότε μάλλον είναι αλήθεια ότι ο γάμος θα σκοτώσει τελικά τον έρωτα.
Και το έργο στο οποίο πρωταγωνιστούμε δε θα έχει σασπένς. Αν όμως δούμε το γάμο μας σαν μία περιπέτεια στην οποία δεν είμαστε μόνοι αλλά μαζί με τον άνθρωπο που επιλέξαμε να περάσουμε τη ζωή μας, αν συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και αυτό που φαντάζει ως μία επαναλαμβανόμενη ρουτίνα είναι μία πραγματικότητα σε διαρκή κίνηση που μεταλλάσσεται συνεχώς ανάλογα με το προς τα πού θέλουμε να την πάμε, τότε ίσως νικήσουμε τις «ασθένειες» που απειλούν την υγεία της ερωτικής μας ζωής. Αν κοιτάξουμε γύρω μας υπάρχουν και τέτοια, ελπιδοφόρα παραδείγματα.
Διαβάστε ακόμα στο youweekly.gr:
Τα μυστικά του γάμου: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε πριν φτάσετε στην εκκλησία
Προβλήματα στη δουλειά; Δες πως θα βελτιώσεις τις σχέσεις σου με τους συναδέλφους
Κράτα το για σένα! Ποια μυστικά σου δεν πρέπει να του αποκαλύψεις ποτέ
Ευτυχώς σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται από έρωτα και τα συνοικέσια αφορούν μία μικρή μειοψηφία. Ωστόσο αν και οι γάμοι δε βασίζονται πια σε συμβάσεις και γραπτές συμφωνίες, τα διαζύγια αυξάνονται.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και ο κυριότερος είναι ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι είναι πιο ελεύθεροι να αποφασίσουν για τον εαυτό τους, δε νιώθουν δέσμιοι μιας επικριτικής κοινωνίας που πριν λίγα χρόνια θεωρούσε το χωρισμό πράξη αποτρόπαια -και τη μοιχεία ποινικό αδίκημα. Από την άλλη πλευρά αφού πρώτα ερωτεύονται και μετά παντρεύονται, τότε γιατί χωρίζουν; Μήπως τελικά έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται -σε καθημερινή βάση- πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Η επιστημονική κοινότητα ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ο έρωτας δεν είναι παρά μία «ορμονική διαταραχή» που με τον καιρό καταλαγιάζει. Εκεί όμως που υπήρξε αρχικά σφοδρό πάθος δεν παραμένει ένα μεγάλο κενό. Η αγάπη, η αφοσίωση και η αίσθηση πληρότητας έρχονται να το αντικαταστήσουν
Υποτίθεται πως με τον καιρό, η ίδια ορμόνη που κυριαρχεί την ώρα του θηλασμού, δημιουργώντας αυτό το «δέσιμο» της μάνας προς το παιδί, αντικαθιστά τις «άγριες» ορμόνες του έρωτα, δημιουργώντας, ανάμεσα στο ζευγάρι, ένα εξίσου ισχυρό δεσμό με αυτό που αναπτύσσεται την περίοδο του θηλασμού. Μήπως λοιπόν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ευθυνόμαστε πρώτοι από όλους εμείς και οι πράξεις μας και λιγότερο οι ορμόνες μας;
Φαίνεται πως αναλώνουμε όλη τη φαιά ουσία μας στο στάδιο αναζήτησης του κατάλληλου συντρόφου. Τον βρίσκουμε και μας βρίσκει, ταιριάζουμε σε όλα και η ερωτική μας ζωή είναι υπέροχη. Τις περισσότερες φορές μία τέτοια σχέση καταλήγει σε γάμο, μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλά μάλλον εδώ σταματούν όλα. Αν δεν υπήρχε η ερωτική έλξη οι άνθρωποι δε θα είχαν ένα ισχυρό κίνητρο να ζευγαρώσουν. Για να μπορέσουν, όμως, να ζήσουν μαζί, δεν αρκεί μόνο αυτό.
Η συμβίωση είναι μια δύσκολη υπόθεση γιατί, πέρα από τις ειδυλλιακές στιγμές των φαντασιώσεων μας εμπεριέχει και μία πεζή καθημερινότητα. Στην αρχή μιας σχέσης ξοδεύουμε ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέφτη για να ετοιμαστούμε κι άλλες τόσες στα γυμναστήρια, δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, είμαστε υπομονετικοί, με κατανόηση και πραγματικό ενδιαφέρον για τον άλλο. Μετά έρχεται ο γάμος. Και επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας.
Είναι αλήθεια πως κάποια πράγματα αλλάζουν. Η αίσθηση ότι ο άλλος σου λείπει, για παράδειγμα. Τώρα πια ζείτε στο ίδιο σπίτι, ξέρεις πως σε λίγες ώρες θα τον δεις -και θα τον βλέπεις κάθε μέρα της ζωής σου. Υπάρχει ένα κοινό ταμείο, κοινές υποχρεώσεις και έξοδα και οι συζητήσεις για τα δάνεια κρατούν, με τον καιρό, περισσότερο από τις ερωτικές εξομολογήσεις δίπλα στο τζάκι. Αλλά για μισό λεπτό. Γιατί πρέπει να γίνει έτσι; Μήπως επειδή αυτό συνέβη στους φίλους μας που, σημειώστε, τότε τους κατακρίναμε και ορκιζόμασταν ότι εμείς θα ήμασταν αλλιώς; Γιατί ο σύζυγός μας πρέπει σώνει και καλά να πάψει να είναι φίλος και εραστής μας; Πόσα κλισέ έχουμε απορροφήσει σαν σφουγγάρια τόσα χρόνια και τα αφήσαμε να ελέγχουν τελικά τη ζωή μας;
Με απλά λόγια: αν ο γάμος είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε γιατί έτσι είναι το σωστό και αν θεωρούμε ότι το να «νοικοκυρευτούμε» συνεπάγεται το να θάψουμε την αυθόρμητη, παρορμητική και «άγρια» πλευρά του εαυτού μας γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να υποδυθούμε σωστά το ρόλο της συζύγου, τότε μάλλον είναι αλήθεια ότι ο γάμος θα σκοτώσει τελικά τον έρωτα.
Και το έργο στο οποίο πρωταγωνιστούμε δε θα έχει σασπένς. Αν όμως δούμε το γάμο μας σαν μία περιπέτεια στην οποία δεν είμαστε μόνοι αλλά μαζί με τον άνθρωπο που επιλέξαμε να περάσουμε τη ζωή μας, αν συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και αυτό που φαντάζει ως μία επαναλαμβανόμενη ρουτίνα είναι μία πραγματικότητα σε διαρκή κίνηση που μεταλλάσσεται συνεχώς ανάλογα με το προς τα πού θέλουμε να την πάμε, τότε ίσως νικήσουμε τις «ασθένειες» που απειλούν την υγεία της ερωτικής μας ζωής. Αν κοιτάξουμε γύρω μας υπάρχουν και τέτοια, ελπιδοφόρα παραδείγματα.
Διαβάστε ακόμα στο youweekly.gr:
Τα μυστικά του γάμου: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε πριν φτάσετε στην εκκλησία
Προβλήματα στη δουλειά; Δες πως θα βελτιώσεις τις σχέσεις σου με τους συναδέλφους
Κράτα το για σένα! Ποια μυστικά σου δεν πρέπει να του αποκαλύψεις ποτέ
Τα καλύτερα μας σήμερα:
Έτσι ξεπερνά τον χωρισμό της η Καλλιμούκου! Δείτε τι κάνει στο εντυπωσιακό δωμάτιο του σπιτιού της
Έγινε νονός ο Ζαγοράκης! Πιο εντυπωσιακή από ποτέ η Ιωάννα Λίλη στη βάφτιση
