Στα 15 της χρόνια, η Ελένη είναι μια από τις μικρότερες πρωταθλήτριες Ελλάδας και μια από τις πιο ανερχόμενες. Με μόλις μερικούς μήνες ενασχόλησης με την ποδηλασία κατάφερε να πάρει παγκόσμια μετάλλια. Πώς ξεκίνησαν όλα;

Aπό την Έλενα Φάκου

Ο σύλλογος ΑΜΕΑ στον οποίο πηγαίνει έφεραν ένα διπλό ποδήλατο Tandem. Εκείνη που από μικρή αγαπούσε το ποδήλατο, ανέβηκε πάνω, και αυτό ήταν όλο. Ένα αστέρι της ποδηλασίας γεννήθηκε.

« Οι ουσιαστικές προπονήσεις μου γίνονται από το Δεκέμβριο του 2016. Μέσα σε έξι μόνο μήνες πήρα παγκόσμιο μετάλλιο. Αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο, μαζί με την πιλότο μου βρισκόμαστε στη δεύτερη θέση. Στην ποδηλασία έχουμε αγώνες πίστας και αγώνες δρόμου. Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πίστας ΑΜΕΑ το Φεβρουάριο πιάσαμε τα όρια ώστε πήγαμε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στο Λος Άντζελες το Μάρτιο. Και στις τρεις αποστάσεις κάναμε ρεκόρ. Στο Λος Άντζελες ανταγωνιστήκαμε με αθλήτριες πολύ υψηλού επιπέδου και καταφέραμε να κατακτήσουμε την έβδομη και την όγδοη θέση.»



Η Ελένη έχει εκ γενετής μια κληρονομική νόσο η οποία επηρεάζει την όρασή της σε βαθμό που να βλέπει λιγότερο του ενός εικοστού. Έχει αντίληψη του φωτός και δε θα τυφλωθεί ποτέ ολοκληρωτικά, γιατί την βοηθά αφενός η περιφερειακή της όραση και αφετέρου οι υπόλοιπες αισθήσεις της, όπως η ακοή της η οποία είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη.

«Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα δρόμου κάναμε ρεκόρ διαδρομής και στους δυο αγώνες και την πρώτη θέση. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε στην Ιταλία πήραμε την έβδομη θέση και την δεύτερη θέση, επομένως και το ασημένιο μετάλλιο και μάλιστα με αντίξοες συνθήκες, αφού έβρεχε καταρρακτωδώς. Όταν ανέβηκα στο βάθρο το συναίσθημα ήταν απίστευτο.»



Ζει στο Βόλο, αλλά πρόκειται να μετακομίσουν οικογενειακά στην Κρήτη για να μπορεί να συνδυάζει το σχολείο με τις προπονήσεις της, μια και ο προπονητής της Γιώργος Βαρβεράκης αλλά και η πιλότος της Αργυρώ Μηλάκη ζουν εκεί.

« Στο δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Βέλγιο, λάβαμε την τέταρτη και την τρίτη θέση επομένως πήραμε και χάλκινο μετάλλιο όπου μοιραστήκαμε το βάθρο με τις καλύτερες αθλήτριες στον κόσμο. Με αυτές τις διακρίσεις καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που γίνεται στην Αφρική στο τέλος Αυγούστου και το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε στην Ολλανδία τέλος Ιουνίου και κατακτήσαμε την τρίτη θέση αν και τρέχαμε με σκασμένο λάστιχο»

Φοιτά σε δημόσιο σχολείο με τη δυνατότητα που της προσφέρει η παράλληλη στήριξη, δηλαδή ένας εκπαιδευτικός για τα θετικά κι ένας για τα θεωρητικά μαθήματα τη βοηθούν στις σημειώσεις, ενώ όλα της τα μαθήματα τα διαβάζει στον υπολογιστή σε μεγέθυνση. Με τη φροντίδα της πολιτείας αλλά και με τη βοήθεια των συμμαθητών της και των καθηγητών της καταφέρνει να παρακολουθεί όλα τα μαθήματά της.

Ποτέ της δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα με τους συμμαθητές της, δεν έπεσε θύμα bullying και τα παιδιά την εκτιμούν και κάνουν παρέα μαζί της χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

«Ποτέ μου δεν άφησα την πάθησή μου να με πάει πίσω. Εξηγούσα σε όλους το πρόβλημά μου, δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να πέσει θύμα εκφοβισμού και προσωπικά όλοι με στηρίζουν. Ζω μια φυσιολογική ζωή, βγαίνω έξω, πάω μέχρι και στον κινηματογράφο, περνάω καλά και δεν αφήνω την αναπηρία μου να μου απαγορεύσει να ζήσω τη ζωή μου.»

Η οικογένεια της Ελένης είναι πολύ κοντά της. Τη στηρίζουν και τη βοηθούν σε ότι κάνει. Η μητέρα της θεωρεί ότι το σημαντικό είναι να ζούμε και στόχος της είναι η Ελένη να γίνει παράδειγμα και για τα υπόλοιπα παιδιά με αναπηρία.



«Προς το παρόν τις προπονήσεις μου τις κάνω μέσα στο σπίτι μου, αλλά έχουμε αποφασίσει οικογενειακώς να μετακομίσουμε στην Κρήτη για να μπορούμε να προπονούμαστε μαζί με την πιλότο μου. Εκεί θα μπορώ να συνδυάσω το σχολείο με τον αθλητισμό. Άλλαξαν τα δεδομένα μετά από αυτές τις διακρίσεις καθώς και οι στόχοι μου και η οικογένειά μου αποφάσισε να με βοηθήσει με τη μετακόμισή μας στο νησί.»

Η οικογένεια της Ελένης είναι ένα παράδειγμα προς όλες τις οικογένειες οι οποίες έχουν μέσα τους κάποιο-α άτομο-α με αναπηρία. Η Ελένη συμπορεύεται μαζί τους και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, παρά μόνο να κατακτήσει τα πάντα.

«’Ηρθαμε σε αυτή τη ζωή για να ζήσουμε και όχι για να κλειστούμε μέσα στο σπίτι. Εμείς σαν οικογένεια είμαστε στο πλευρό της και θέλουμε να ζήσει τη ζωή της. Υπάρχουν δημιουργικά πράγματα να κάνει ο καθένας και πρέπει να ασχοληθεί με αυτά και όχι να κρύβεται πίσω από την αναπηρία του.» είπε η μητέρα της.

Διαβάστε ακόμη στο Youweekly.gr

Κατερίνα Πατρώνη: Η Παραολυμπιονίκης του μπότσια εξομολογείται στο Youweekly.gr

Συνέντευξη Στέλλα Σμαραγδή στο Youweekly.gr: «Τα φέρνει όλα …Τούμπα»

Συνέντευξη Δωροθέα Ποιμενίδου στο Youweekly.gr: «Η τοξοβόλος που βρίσκει στόχο στις καρδιές μας»