Νέος Κόσμος: Οι ευθύνες για την τραγωδία και οι ηθικοί αυτουργοί - Αυτοί οδήγησαν την μάνα στο κενό!

Γράφει ο Τάσος Δούσης

Νέος Κόσμος: Οι ευθύνες για την τραγωδία και οι ηθικοί αυτουργοί - Αυτοί οδήγησαν την μάνα στο κενό!

Και ποιος Έλληνας δεν έχει συγκλονιστεί από την τραγωδία στο Νέο Κόσμο που ζήσαμε όλοι το μεσημέρι της Τρίτης.

Μία γυναίκα πέταξε την τετράχρονη κόρη της από τον πέμπτο όροφο και στη συνέχεια βούτηξε στο κενό. Διαβάστε παρακάτω...

Το τετράχρονο κοριτσάκι ζητούσε τον μπαμπά του στις τελευταίες του στιγμές και οι περαστικοί οι γείτονες παρακάλαγαν την μητέρα να μην ρίξει το παιδί από το μπαλκόνι. Το ερώτημα είναι ένα! Το αδιανόητο περιστατικό θα μπορούσε να αποτραπεί;

Οι συγγενείς οι φίλοι και οι γείτονες γνώριζαν τα πολύ σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα; Μαρτυρίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας λένε σήμερα όμως και όχι εχθές ότι η μητέρα αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και αυτός ήταν και ένας απ’ τους λόγους που ερχότανε η ίδια σε απίστευτη σύγκρουση με τον πατέρα του παιδιού της.

Επεξεργασία: Νέος Κόσμος: Οι ευθύνες για την τραγωδία και οι ηθικοί αυτουργοί - Αυτοί οδήγησαν την μάνα στο κενό!


Άλλες μαρτυρίες λένε ότι και το παιδάκι έπασχε από πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι γείτονες υποστηρίζουν ότι αυτά ακριβώς τα προβλήματα έσπρωξαν την μάνα στο κενό. Εγώ θα σας απαντήσω πω την μάνα και το παιδάκι τους «σπρώξαμε» όλοι εμείς.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να θεωρούμε όλοι τους εαυτούς μας υπεύθυνος για μία τέτοια φοβερή τραγωδία. Είμαστε ηθικοί αυτουργοί σε βαθμό κακουργήματος που μία μάνα σε μια πολιτισμένη κοινωνία βουτάει από τον πέμπτο όροφο μαζί με το παιδί της!

Είμαστε όλοι εμείς υπεύθυνοι διότι ομολογούμε σήμερα ότι γνωρίζαμε το πρόβλημα της οικογένειας και δεν ενημερώναμε τις αρμόδιες υπηρεσίες κοινωνικής αρωγής του κράτους. Η φιλοσοφία που έχουμε ως κοινωνία του ωχαδελφισμού οδηγεί σε δράματα που σιγά σιγά θα χτυπήσουν και την πόρτα μας.

Ηθικοί αυτουργοί, στην βουτιά της αδικοχαμένης γυναίκας και του παιδιού της είναι οι συγγενείς και οι φίλοι του ενώ ξέρανε τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε οι οικογένεια δεν βοήθησαν στον κατάλληλο βαθμό. Ποιος είναι ο κατάλληλος βαθμός βοήθειας, η απομάκρυνση της μητέρας από το παιδί με την κατάλληλη φροντίδα σε ένα ίδρυμα για τέτοιες περιπτώσεις. Οι οικογένειες όμως θεωρούν, ότι είναι προτιμότερο τα προβλήματα να τα κρύβουν κάτω από το χαλάκι. Φοβούνται βλέπετε το στίγμα στην οικογένεια. Προτιμούν να ζουν με το πρόβλημα και όχι να το αντιμετωπίζουν. Προτιμούν να κάνουν ότι δε βλέπουν την τραγωδία που έρχεται όπως ακριβώς κάνει η στρουθοκάμηλος που κρύβει το κεφάλι της στην άμμο.

Επεξεργασία: Νέος Κόσμος: Οι ευθύνες για την τραγωδία και οι ηθικοί αυτουργοί - Αυτοί οδήγησαν την μάνα στο κενό!

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕ ΨΥΧΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Όταν λέμε γονείς με ψυχικά προβλήματα εννοούμε το φάσμα εκείνο που προσδιορίζεται από γονείς με ήπιες ψυχικές δυσκολίες, που τους επιτρέπουν να λειτουργούν ικανοποιητικά στην καθημερινότητά τους, μέχρι γονείς με ψύχωση και παραλήρημα που μπορούν να γίνουν ακόμα και επικίνδυνοι τόσο για τον εαυτό όσο και για τον περίγυρό τους. Θα πρέπει, όμως, να τονισθεί πως ένα άτομο ακόμα και με σοβαρά ψυχικά προβλήματα δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι μονίμως εγκλωβισμένο σε αυτά και δυσλειτουργεί καθημερινά. Μπορεί να υπάρχουν μεσοδιαστήματα στη διάρκεια των οποίων να λειτουργεί περίπου όπως ο καθένας μας.

Η ύπαρξη ψυχικών προβλημάτων στο γονιό επηρεάζει σχεδόν πάντα το παιδί, ιδιαίτερα αν δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί και δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα. Το μέγεθος και η έκταση των συνεπειών εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, από τη σοβαρότητα των προβλημάτων του γονιού, από την ηλικία του παιδιού και από τη δυνατότητα πρόσβασής του σε άλλους σταθερούς και υποστηρικτικούς ενήλικες. Όσον αφορά στην ηλικία του παιδιού, οι απαιτήσεις της φροντίδας ενός βρέφους, για παράδειγμα, είναι πολύ διαφορετικές από αυτές της φροντίδας ενός παιδιού ηλικίας δημοτικού σχολείου ή ενός εφήβου. Συνήθως, όσο μικρότερης ηλικίας είναι το παιδί τόσο μεγαλύτερος και ο κίνδυνος που διατρέχει εξαιτίας των προβλημάτων του γονιού του.

Υπολογίζεται πως περίπου το 40% των ατόμων που νοσηλεύονται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία ή ψυχιατρικές κλινικές είναι γονείς ανήλικων παιδιών. Οι γονείς αυτοί, ανάλογα με τη σοβαρότητα των ψυχικών τους προβλημάτων, έχουν μια κυμαινόμενη ικανότητα φροντίδας των παιδιών τους αλλά και συμπεριφορές ή αντιδράσεις που μπορεί να είναι απρόβλεπτες, ακατανόητες και τρομακτικές για το παιδί, δημιουργώντας του έντονα αισθήματα ανασφάλειας και ασάφειας. Τώρα πλέον, ολοένα και περισσότερα άτομα, που πριν από μερικές δεκαετίες θα νοσηλεύονταν σε κάποιο ψυχιατρικό νοσοκομείο, μπορούν και ζουν έξω στην κοινωνία, όπως και κάθε πολίτης, παίρνοντας τη κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και έχοντας κάποια ψυχολογική στήριξη. Η ψυχική κατάσταση πολλών από αυτούς έχει εξισορροπηθεί, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις του γονικού τους ρόλου. Αυτό, όμως, σημαίνει ταυτόχρονα πως πολύ περισσότερα παιδιά απ΄ότι παλαιότερα ζουν δίπλα σε ένα γονιό με ψυχικά προβλήματα χωρίς κάποια βοήθεια ή στήριξη από την πλευρά της κοινωνίας όταν αυτό είναι αναγκαίο.

Οι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά γονιών με ψυχικά προβλήματα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κάποιας ψυχικής διαταραχής ή διαφόρων άλλων προβλημάτων αργότερα, εξαιτίας του ψυχοκοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν. Παρόλ΄αυτά, τα παιδιά αυτά αποκαλούνται «αόρατα» γιατί σχεδόν πάντα οι όποιες ανάγκες και δυσκολίες τους επισκιάζονται στην κυριολεξία από τα προβλήματα των γονιών τους αλλά και εξαιτίας της αποσιώπησης των όσων βιώνουν καθώς δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η «διαφορετικότητα» της ζωής τους.

Ενδείξεις ύπαρξης δυσκολιών στο παιδί

Παρόλο που το ψυχικό πρόβλημα ενός γονιού συνήθως αποσιωπάται, το παιδί μπορεί να εκπέμπει κάποια μηνύματα που να δείχνουν πως δεν νιώθει καλά και πως χρειάζεται τη στήριξη κάποιου ενήλικα ή τη βοήθεια ενός ειδικού. Τα μηνύματα αυτά είναι:

Συχνός πόνος στην κοιλιά και στο κεφάλι
Δυσκολίες αυτοσυγκέντρωσης
Έχει συχνά διάφορα ατυχήματα για να τραβήξει την προσοχή των άλλων
Συχνές απουσίες από το σχολείο
Είναι εσωστρεφές και λιγομίλητο
Επιθετικό
Δυσκολεύεται να κοιμηθεί και να ηρεμήσει
Η εξέλιξή του σταματά ή οπισθοδρομεί
Υπάρχουν παιδιά που νιώθουν ντροπή, θλίψη, ανησυχία και ευθύνη για την ψυχική κατάσταση του γονιού τους. Στην περίπτωση που το παιδί δείχνει ήρεμο προς τα έξω, κανείς δεν φαντάζεται το τι μπορεί να του συμβαίνει, ιδιαίτερα, όταν και το ίδιο το παιδί δεν μιλά. Έτσι, συνεχίζει να κουβαλά μόνο το σταυρό του, με αποτέλεσμα τη μη ικανοποίηση δικών του βασικών αναγκών. Με άλλα λόγια, τα παιδιά αυτά χάνουν πρώιμα την παιδικότητά τους, «ωριμάζοντας» πριν την ώρα τους, με απρόβλεπτες συχνά συνέπειες.

Τραγωδία στον Νέο Κόσμο: Οι ευθύνες και η ηθική αυτουργία,της γειτονιάς και των συγγενών της οικογένειας. Ποιοι «έσπρωξαν» την μάνα στο κενό

Τα ψυχικά προβλήματα του γονιού μπορεί να επηρεάσουν το γονικό του ρόλο
Προαναφέραμε πως η σοβαρότητα των ψυχικών προβλημάτων του γονέα επηρεάζει ανάλογα και τη δυνατότητά του να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του γονικού του ρόλου. Πέραν αυτού, όμως, η έρευνα δείχνει πως ακόμα και ο άλλος γονιός άλλα και τα υπόλοιπα άτομα του άμεσου περιβάλλοντος της οικογένειας μπορεί να επηρεασθούν και να απορροφηθούν από τα προβλήματα αυτά σε βαθμό που να παραβλέπουν ή να μην είναι σε θέση να ανταποκρίνονται επαρκώς στις ανάγκες του παιδιού ή των παιδιών.

Αυτό που ισχύει γενικά είναι πως μια σοβαρή ψυχική νόσος, όπως π.χ. μια διαταραχή προσωπικότητας, μπορεί να δημιουργήσει τόσο σοβαρά προβλήματα στο γονιό σε σημείο που να επηρεασθεί καθοριστικά η ικανότητά του να μπορεί να αναγνωρίζει τις ανάγκες του παιδιού και να ανταποκρίνεται σε αυτές. Με άλλα λόγια, επηρεάζεται θεμελιακά ο πυρήνας του γονικού του ρόλου.

Αυτό που, επίσης, συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις είναι πως ο γονιός μπορεί να ταλαιπωρείται και από ένα έντονο αίσθημα κόπωσης, δυσκολίες αυτοσυγκέντρωσης, ανησυχία και άγχος. Στην περίπτωση ύπαρξης σοβαρών ψυχικών διαταραχών, η λήψη ψυχοφαρμάκων μπορεί να εντείνει το αίσθημα κόπωσης και τη δυσκολία του γονιού να μπορεί να εκφράζει συναισθήματα. Η συμπεριφορά και οι αντιδράσεις ενός ψυχικά ασθενούς γονέα μπορεί να είναι ακατανόητες, απειλητικές, απρόσφορες ή απορριπτικές για το παιδί, δημιουργώντας του έντονα αισθήματα ανασφάλειας, φόβου, έλλειψης προβλεψιμότητας και δυσκολίες να τον εμπιστευθεί.

Η ύπαρξη κάποιας διαταραχής προσωπικότητας σε ένα γονιό μπορεί, επίσης, να σημαίνει την ύπαρξη έντονων και απρόβλεπτων συναισθηματικών εναλλαγών, δυσκολιών στη διαχείριση συναισθημάτων, στενών σχέσεων και αυτοπαρατήρησης αλλά και στην τήρηση μιας στοιχειώδους δομής και ορίων στην καθημερινή ζωή της οικογένειας.

Στην περίπτωση που ο γονιός έχει μια σοβαρή μορφή κατάθλιψης, οι έρευνες δείχνουν πως, πέραν των υπόλοιπων δυσκολιών, υπάρχει και αυξημένος κίνδυνος ύπαρξης εχθρικών και εξαναγκαστικών συμπεριφορών προς το παιδί καθώς και μιας έντονα επικριτικής και απορριπτικής στάσης απέναντί του.

Στην περίπτωση που ο γονιός έχει σχιζοφρένεια ή μακροχρόνια σοβαρή κατάθλιψη, υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος -πέραν των έντονων συναισθηματικών εκρήξεων- να γίνει το παιδί μάρτυρας της παντελούς απόσυρσης και του παραληρήματος του γονιού του ή να συμπεριληφθεί σε αυτό με σοβαρότατες συνέπειες για το ίδιο.

Οι συνέπειες σε παιδί και οικογένεια
Όταν ένας γονιός έχει ψυχικά προβλήματα -ιδιαίτερα όταν αυτά είναι σοβαρά ή/και διαχρονικά-, αυτό σημαίνει πως απειλείται η ασφάλεια και η συναισθηματική ισορροπία του παιδιού. Ένα παιδί που βρίσκεται σε αυτή τη θέση χρησιμοποιεί συχνά το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων ενέργειάς του στην προσπάθειά του να μπορέσει να επιβιώσει στο καθημερινό χάος και στην ασάφεια του οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Όπως και σε κάθε άλλη ανάλογη κατάσταση, ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων κινδύνου και προστασίας είναι που καθορίζει το μέγεθος των συνεπειών των ψυχικών προβλημάτων του γονιού στο παιδί. Όσο περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετωπίζει ο γονιός και η οικογένεια τόσο σοβαρότερες είναι συνήθως και οι συνέπειες.

Τα παιδιά που ζουν με ένα γονιό που υποφέρει από κατάθλιψη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων επιθετικής και παραβατικής συμπεριφοράς καθώς και κάποιας μορφής άγχους. Ο κίνδυνος εμφάνισης κάποιας ψυχιατρικής διαταραχής στο παιδί που να απαιτεί θεραπευτική αντιμετώπιση είναι τριπλάσιος, ο δε κίνδυνος πρόωρου θανάτου τετραπλάσιος, συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά. Μεγαλύτερος είναι, επίσης, και ο κίνδυνος απόπειρας αυτοκτονίας καθώς και αυτός της εξάρτησης από το αλκοόλ και τις διάφορες ναρκωτικές ουσίες. Στους εφήβους, ο κίνδυνος αυτοχειρίας αυξάνεται αισθητά, ιδιαίτερα στη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων μετά από την εμφάνιση της ψυχικής νόσου στο γονέα ή μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας του.

Έχει διαπιστωθεί, επίσης, πως τα διαζύγια, οι αποχωρισμοί -που σχετίζονται συνήθως με τις νοσηλείες του γονιού- καθώς και η ενδοοικογενειακή βία υπάρχουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στη ζωή των παιδιών αυτών απ΄ό,τι στον υπόλοιπο παιδικό πληθυσμό. Η επιβαρυμένη οικογενειακή και κοινωνική κατάσταση κάνει πολλές φορές το παιδί αποδέκτη της έντασης, του θυμού και της απόγνωσης των γονιών του, δημιουργώντας του μία έντονη αίσθηση αβεβαιότητας, ανασφάλειας και φόβου.

Η καθημερινότητα των παιδιών αυτών έχει συχνά περισσότερες και πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες που, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα προβλήματά τους, δημιουργούν συχνά σοβαρά προβλήματα και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, όπως π.χ. τη συχνή ύπαρξη αισθημάτων ενοχής και μια δυσκολία να εμπιστευθούν άλλους, παιδιά ή ενήλικες.

Παρά τις τεράστιες συχνά δυσκολίες της οικογένειας, επικρατεί συνήθως ένα είδος ομερτά μεταξύ των μελών της, όσον αφορά στην αποκάλυψη προς άλλους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Έτσι, το παιδί νιώθει ακόμα πιο μόνο, μη έχοντας τη δυνατότητα, εξαιτίας της συναισθηματικής του «νομιμοφροσύνης» προς τους γονείς, να μοιραστεί με κάποιον το συναισθηματικό φόρτο που κουβαλά εντός του. Εκτός αυτού, το παιδί αναλαμβάνει αρκετές φορές την ευθύνη όχι μόνο του εαυτού του αλλά και των τυχόν μικρότερης ηλικίας αδελφών του, συχνά και του ίδιου του γονιού του, τόσο για πρακτικά θέματα όσο και για το συναισθηματικό κλίμα στο σπίτι. Μερικές φορές, το παιδί μπορεί να αντιδράσει, δείχνοντας μια πλήρη -φαινομενικά τουλάχιστον- αδιαφορία για όσα συμβαίνουν στην οικογένειά του ή με απόσυρση από την κοινή οικογενειακή ζωή. Το κείμενο από τον....

Σάββας Σαλπιστής κλινικός ψυχολόγος ψυχοθεραπευτής

Τραγωδία στο Νέο Κόσμο: Ξεψύχησε το παιδάκι που πέταξε η μητέρα του από το μπαλκόνι! Η επίσημη ανακοίνωση!

Τραγικό θάνατο βρήκε το 4χρονο κορίτσι από την τραγωδία στον Νέο Κόσμο, όπου η μητέρα του το πέταξε από το πέμπτο όροφο και στην συνέχεια βούτηξε και εκείνη στο κενό.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Γενικού Νοσοκομείο Παίδων, η 4χρονη κόρη της γυναίκας μεταφέρθηκε διασωληνωμένο στο νοσοκομείο, χωρίς σφυγμό.

Η μητέρα και το 4χρονο κορίτσι αφού βούτηξαν στο κενό από τον 5ο όροφο.

Τραγωδία στο Νέο Κόσμο

Στο 4χρονο κορίτσι, το οποίο σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η μητέρα

του έριξε πρώτο στο κενό, πριν αυτοκτονήσει και η ίδια, έγινε προχωρημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση χωρίς αποτέλεσμα.

Το διαμέρισμα με τα φυτά από όπου η γυναίκα έριξε το παιδί της και στην συνέχεια έπεσε και η ίδια στο κενό.

Το 4χρονο κοριτσάκι άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο Παίδων, περίπου μισή ώρα μετά, στις 17.40 το απόγευμα της Τρίτης