Πένθος: Πέθανε γνωστός δημοσιογράφος!
Θλίψη για τα αγαπημένα του πρόσωπα...
Απεβίωσε, την Τρίτη 9 Απριλίου, σε ηλικία 98 ετών, ο Κύπριος δημοσιογράφος, συγγραφέας και αντιστασιακός, Κώστας Αθανασιάδης.
Ο εκλιπών γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1921 στην Καλαβασό. Διαβάστε παρακάτω...
Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε – όπως εκατοντάδες Κύπριοι – στον αγγλικό στρατό και υπηρέτησε στη Μέση Ανατολή.
Λόγω της αριστερής του δράσης συνελήφθη και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο της Τάμπας.
Μετά την αποφυλάκισή του το 1945 επέστρεψε στην Κύπρο, όπου ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών του ΑΚΕΛ.
Το 1949 μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου αρχικά εργάστηκε ως ταχυδρομικός υπάλληλος, σπουδάζοντας παράλληλα και οικονομικά, ενώ εξέδωσε και εφημερίδα.
Εκεί γνώρισε τη σύζυγό του Μαρία (απεβίωσε το 2009) και μετανάστευσαν μαζί στις ΗΠΑ.
Από την τουρκική ανταρσία του 1963 και αργότερα, ο Κώστας Αθανασιάδης πρωτοστάτησε στην κινητοποίηση των Κυπρίων της Αμερικής για την Κύπρο.Παράλληλα αγόρασε τη σατυρική εφημερίδα «Καμπάνα».
Την μετέτρεψε σε κανονική ομογενειακή εφημερίδα και μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, σε προπύργιο του αντιδικτατορικού αγώνα της Ομογένειας των ΗΠΑ.
Ήταν επίσης μεταξύ των ιδρυτών της αντιδικτατορικής οργάνωσης Επιτροπή για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Μετά την τουρκική εισβολή πρωτοστάτησε στις προσπάθειες κινητοποίησης της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας.
Για ένα διάστημα υπήρξε συμπρόεδρος της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΑΣΕΚΑ) που αργότερα μετονομάστηκε σε ΠΣΕΚΑ.
Στις ΗΠΑ, πέραν της εφημερίδας και του πλούσιου συγγραφικού του έργου (32 βιβλία) ασχολήθηκε με τα ακίνητα, γεγονός που τον κατέστησε οικονομικώς ανεξάρτητο.
Οι αντιπαραθέσεις του με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβο ήταν μνημειώδεις.
Μνημειώδεις ήταν και οι αντιπαραθέσεις τους με την ηγεσία του λόμπι, αλλά και τις επίσημες πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου.
Παρόλα αυτό, έχαιρε εκτίμησης ως έντιμος, ευθύς και ασυμβίβαστος, ενώ ήταν ο πρώτος που στα βιβλία του κατέγραψε το κόστος της μετανάστευσης επιστημόνων (brain drain) για την Ελλάδα και την Κύπρο.Όταν περίπου πριν 20 χρόνια διέκοψε τη λειτουργία της «Καμπάνας» δημιούργησε το Πολιτιστικό Ίδρυμα Αθανασιάδη, το οποίο έχει δώσει περισσότερα από 500.000 δολάρια για υποτροφίες σε φοιτητές, ενώ χρηματοδότησε διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες.
Παράλληλα έχει κάνει πολλές άλλες δωρεές στις ΗΠΑ και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου έδωσε τα χρήματα για την αγορά του Οικήματος Λαϊκών Οργανώσεων Καλαβασού.
Θλίψη για την Δήμητρα Γαλάνη! Ο θάνατος που την τσάκισε!
Η Δήμητρα Γαλάνη, σε πρόσφατη συνέντευξή της, μίλησε για τον θάνατο που την τσάκισε!
Η ίδια, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος, τόνισε ότι την βραδιά που τραγούδησε καλύτερα από ποτέ και ήταν την ημέρα που έχασε τον πατέρα της. Διαβάστε παρακάτω...
«Ότι έχεις ακούσει, ισχύει και ακόμη περισσότερο. Την ώρα που ανεβαίνεις στη σκηνή, σταματάνε όλα τα επίγεια προβλήματα. Ξεπερνάς την πιο μεγάλη οδύνη που μπορεί να έχεις νιώσει. Από σωματικό πόνο μέχρι ψυχικό, συναισθηματικό, πνευματικό. Μια από τις πιο μαύρες μέρες της ζωής μου ήταν όταν έχασα τον πατέρα μου. Τότε, εμφανιζόμουν στο Χάραμα. Εκείνη τη μέρα, αν δεν τραγουδούσα, νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν. Και νομίζω ότι εκείνη τη βραδιά τραγούδησα καλύτερα από ποτέ», ανέφερε αρχικά σε συνέντευξή της και συνέχισε.
«Τα πάντα νομίζω είναι θέμα παιδείας, πόσο ανεπτυγμένο και διευρυμένο είναι το επίπεδο των γνώσεων σου. Εγώ ήμουν περίεργο παιδάκι και παραμένω περίεργη ενήλικας. Καθετί που βγαίνει, θέλω να μάθω και με τι συνδέεται. Γιατί όλα συνδέονται. Όλοι γεννιόμαστε με την περιέργεια, απλώς το περιβάλλον μας την καλλιεργεί. Οι δικοί μου γονείς απαντούσαν σε ό,τι απορία είχα και είχα πολλές. Άρα, το πρώτο περιβάλλον το κουβαλάς πάντα. Τι κουβαλάω από τους γονείς μου; Ασφάλεια, αγάπη και αποδοχή. Είμαι πολύ τυχερό παιδί».
Επίσης ρωτήθηκε αν υπάρχει κάποιος που να συμβουλεύεται και απαντάει αμέσως:
«Σαφώς και ακούω τους φίλους μου- τους ανθρώπους που αγαπώ, χαίρομαι και εκτιμώ. Πάνω απ’ όλα, όμως, νομίζω ότι συμβουλεύομαι το ένστικτό μου. Το ένστικτο, όσο πιο πολύ το ακολουθείς τόσο πιο πολύ δεν λαθεύεις. Αισθάνομαι πολλές φορές πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και όταν αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν μπορεί να προχωρήσει, το σταματάω. Ασχέτως αν μερικές φορές θα ήθελα να έχω πέσει έξω», λέει στο Down Town.
