«Στον φόνο οδηγεί ο χαρακτήρας, δεν υπήρχε κίνητρο» - Κόλαφος ο Δημήτρης Σούρας για τον Αναγνωστόπουλο
«Έχει δολοφονικό ένστικτο»
Λίγο μετά την καταδίκη του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας μίλησε στην εκπομπή «Μέρα μεσημέρι με τη Μάριον», για το ψυχολογικό προφίλ ενός τέτοιου δράστη, τονίζοντας ότι προσπάθησε να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη.
«Έκανε σχολή ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος»
«Χειραγώγησε την κοινή γνώμη, δεν υπολόγισε καθόλου τα συναισθήματα των ανθρώπων που έμειναν πίσω. Κοροϊδεύοντάς τους όλους για 37 μέρες τελικά κορόιδευε τον εαυτό του.
Επίσης δεν υπολόγισε ότι αυτό το παιδάκι που έμεινε ό,τι και να μάθει αριστερά και δεξιά θα πατήσει ένα κουμπί στα 18 του και θα πάρει όλη τη δικογραφία και θα μάθει την αλήθεια οπότε κατέστρεψε και το παιδί του.
Έπαιξε τόσο κακό θέατρο που δεν έπεισε κανέναν», τόνισε ο ψυχίατρος.
«Αν δεν καταλάβουμε την αντικοινωνική ή ψυχοπαθητική διαταραχή αυτού του ατόμου και πάμε στα ναρκισσιστικά του στοιχεία είναι σαν να του δίνουμε άλλοθι. Στον φόνο οδηγεί ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του. Δεν υπάρχει κίνητρο στον δολοφόνο.
Έχει ένστικτο δολοφονικό. Είναι ένας αισχρός δολοφόνος. Αυτή η διαταραχή δεν έχει αφορμή.
Γεμίσαμε Μπάμπηδες! Το ίδιο είναι και η Καβάλα, το ίδιο είναι και αυτός που σκότωσε τα δύο μικρά στην Ανδραβίδα. Τα διεστραμμένα μυαλά θα πυροδοτηθούν. Έκανε σχολή ο Μπάμπης!» στάθηκε ο Δημήτρης Σούρας.
''Καταπέλτης'' η εισαγγελέας για τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο
Τη Δευτέρα 16/5 ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος βρέθηκε στο Μικτό ορκωτό δικαστήριο και στάθηκε απέναντι από την εισαγγελέα με σκοπό να καταθέσει σχετικά με το έγκλημα, που διέπραξε πριν από έναν χρόνο στην οικία του αφαιρώντας με τραγικό τρόπο τη ζωή της γυναίκας του και του σκυλιού τους.
Ο άνδρας μετά την 10ωρη απολογία του θα έπρεπε να καταθέσει για δεύτερη φορά με σκοπό μετά την ετυμηγορία του να αποφασιστεί δια της εισαγγελέος, ποια θα είναι εν τέλει η ποινή του. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η ίδια δεν πείστηκε σε καμία περίπτωση πως δηλαδή το έγκλημα διεπράχθη εν βρασμό ψυχής, αντίθετα έχοντας εξετάσει όλο το χρονικό καταλήγει πως ο ίδιος σταμάτησε να ενεργεί πάνω της, μόνο όταν πέτυχε τον τελικό στόχο του, την δολοφονία της.
«Ο κατηγορούμενος δυναμίτισε την υπερασπιστική του γραμμή. Δυσκολεύτηκε πολύ να περιγράψει μια κατάσταση που να αποδεικνύει υπερδιέγερση. Αρκέστηκε στο να επιρρίψει ευθύνες στο θύμα, μίλησε για εξάρσεις θυμού της Καρολάιν. Είπε εκείνο το βράδυ, το θύμα απώθησε το μωρό στο λίκνο. Είπε ότι αυτό τον κινητοποίησε. Του ζητήθηκε να μας πει γιατί ωθήθηκε στην απώλεια διαυγείας. Δεν περιέγραψε όμως κάτι βίαιο. Ο μηχανισμός του θανάτου έλαβε χώρα ενώ το θύμα κοιμόνταν.
Μάλιστα, ο κατηγορούμενος έκανε την αυτοκριτική του ως σύζυγος. Πραγματικά με όλο το σεβασμό στη θέση του, πολλές φορές αναρωτήθηκαν κατά την απολογία του, αν καταλάβαινε αν έχει επαφή με το περιβάλλον και αν καταλαβαίνει τι λέει. Επιμήκυνε την απολογία του επί ώρες για να φτάσει στο έγκλημα, για να μας πείσει ότι κάτι απρόσμενο έγινε εκείνο τα βράδυ και κατέλεξε σε αυτό το τέλος. Καθώς ο χρόνος περνούσε είναι απορίας άξιον πως εξακολουθούσε έχει θυμό και γιατί συνεχώς ζητούσε συγνώμη από το θύμα που κοιμόνταν.
Τα απέδωσε όλα σε σπασμωδικές κινήσεις ακόμη και το δέσιμο των χεριών του θύματος πισθάγκωνα. Δεν μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί ότι ήταν επικίνδυνη η Καρολάιν για το μωρό. Μας μίλησε για αδέξια κίνηση της μητέρας προς το μωρό χωρίς καμία σκοπιμότητα. Όμως ο ίδιος μας έλεγε ότι ήταν υπεροχή μητέρα, γενναία και ώριμη. Επομένως που καταλήγουμε; Διατυπώνω τη σκέψη ότι φόνος έγινε για ασήμαντη αφορά.
Ο ίδιος πολύ καλά στο βάθος της ψυχής του γνωρίζει ότι δεν υπήρχε καμία προφανής αιτία. Κοίμισε το παιδί στο καναπέ και ανέβηκε να σκοτώσει. Ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει. Όλα αυτά που είπε ότι τράβαγε τα μαλλιά του και έκλαιγε δεν συνάδει με τις καταθέσεις των αστυνομικών ούτε με τη δολοφονία του σκυλιού.
Έχω την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει την αίσθηση της συντριβής. Ακόμη και το επιχείρημα ότι σκότωσε θολωμένος καταρρίπτεται από το ότι ο ίδιος εναπόθεσε στο σώμα της νεκρής μάνας το παιδί. Είχε επίγνωση της αδιανόητης σκληρότητας του. Ήθελε να καταστήσει το παιδί μέρος του σκηνικού του φόνου. Για να παραμείνει εκείνος αλώβητος από την αστυνομική διαδικασία που ακλουθούσε. Η βία που ασκήθηκε ήταν τέτοια που της παραμόρφωσε το πρόσωπο. Το ζώο βασανίστηκε όσο και η κοπέλα».
