Κώστας Μπακογιάννης: Παίρνει θέση για την παραίτηση της Κατερίνας Γκαγκάκη- «Κρινόμαστε από τα αποτελέσματα...»
Η ατάκα όλο νόημα!
Ο Κώστας Μπακογιάννης παίρνει θέση για την παραίτηση της Κατερίνας Γκαγκάκη. «Κρινόμαστε από τα αποτελέσματα...».
Ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε χτες δεκτή την παραίτηση που υπέβαλε η Κατερίνα Γκαγκάκη από την Προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου της Τεχνόπολις και σήμερα μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100,3 θέλησε να κάνει ένα σχόλιο για τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες.
Το δημόσιο μήνυμα στον Κώστα Μπακογιάννη: «Η κα Γκαγκάκη δεν πρέπει να μείνει στην θέση της»!
Ο Δήμαρχος Αθηναίων ξεκαθάρισε ότι η πράξη της Κατερίνας Γκαγκάκη παραμένει κατακριτέα ωστόσο δε θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να στιγματίσει την καριέρα της.
«Μία στιγμή, όσο κακιά και αν ήταν -και ήταν κακιά, δεν μπορείς να τη δικαιολογήσεις- δεν μπορεί να σπιλώσει μία ολόκληρη πορεία, έναν χαρακτήρα έναν επαγγελματισμό και μία επάρκεια. Εμείς, όμως, κρινόμαστε από το αποτέλεσμα και όχι τα λόγια και σε τέσσερα χρόνια από τώρα, οι Αθηναίοι θα μας κρίνουν για το έργο μας».
Κατερίνα Γκαγκάκη: Η πρώτη της ανάρτηση μετά την παραίτηση- «Αφόρητες μέρες...»
Η Κατερίνα Γκαγκάκη υπέβαλε την παραίτηση της από το Δήμο Αθηναίων και έκανε την πρώτη της ανάρτηση μετά την αποδοχή της από τον Κώστα Μπακογιάννη. «Αφόρητες μέρες...»
Συγκεκριμένα, μετά τα όσα έγιναν στην εκπομπή «Μεσημέρι με το Γιώργο Λιάγκα» με το σχολιασμό του περιστατικού στο ΑΠΘ, πολλοί ήταν αυτοί που ζήτησαν από τον Κώστα Μπακογιάννη να διώξει την Κατερίνα Γκαγκάκη από την προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου της «Τεχνόπολις».
Το δημόσιο μήνυμα στον Κώστα Μπακογιάννη: «Η κα Γκαγκάκη δεν πρέπει να μείνει στην θέση της»!
Τελικά η ίδια υπέβαλε μόνη της την παραίτησή της, η οποία έγινε δεκτή χτες από τον Δήμο Αθηναίων.
«Advice to my younger self #60: Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα.
Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι.
Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις.
Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει.
Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχτείς. Ότι θα σαι από αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν.
Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμία έκφραση ψυχής.
Το κατέκτησαν, το τελειοποίησαν. Κι εσύ».
