Γιάννης Στάνκογλου: «Έχω μια τάση αυτοκαταστροφής, θεωρώ θαύμα ότι βρίσκομαι εδώ και μιλάμε»

«Είχα παραβατική συμπεριφορά και με ακρότητες που ντρέπομαι τώρα να τις πω»

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Γιάννης Στάνκογλου: «Έχω μια τάση αυτοκαταστροφής, θεωρώ θαύμα ότι βρίσκομαι εδώ και μιλάμε»

Το βράδυ της Τετάρτης, ο Γιάννης Στάνκογλου βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» και μίλησε στην Ελεονώρα Μελέτη για όλους και για όλα.

Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε τόσο στην ζωή του και στην απόφασή του να γίνει ηθοποιός και να ασχοληθεί με την υποκριτική, όσο και στην οικιγένεια του και την ανιψιά του Στεφανία Λυμπερακάκη.

Οι δηλώσεις του Γιάννη Στάνκογλου

Αναφορικά με την φετινή εκπρόσωπο της Ελλάδας στη Eurovision, Stefania, ο Γιάννης Στάνκογλου ανέφερε: «Η μητέρα της με τον πατέρα μου είναι πρώτα ξαδέλφια. Δεν την γνώριζα τη Στεφανία. Πέρσι που έκανα διακοπές στον Έβρο έμαθα ότι έκανε καριέρα στην Ολλανδία και είχε κερδίσει το Voice στα 14 της χρόνια. Λέω “θέλω να τη γνωρίσω” και η μητέρα μου πήρε τηλέφωνο τη δική της και γνωριστήκαμε. Είδα ένα πλάσμα φρέσκο και ζωντανό, με πάθος για τη ζωή. Γνωριστήκαμε και επικοινωνούμε συχνά»

Σχετικά με την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική είπε: «Όταν μπήκα στη δραματική σχολή δεν ήμουν σίγουρος εάν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όταν ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο ήθελα να γίνω γεωπόνος. Άλλαξα πάρα πολλά όμως στη ζωή μου. Έφτασα στο σημείο να μην ξέρω τι θέλω να κάνω.

Αδρεναλίνη είχα από μικρό παιδί. Είναι από τα στοιχεία που με χαρακτηρίζει. Με εξιτάρει και είμαι ποτισμένος με αυτήν. Γι’ αυτό και κάνω extreme sports.

Είχα κάνει άπειρες δουλειές μέχρι να μπω στη δραματική σχολή. Οικοδομή με τον πατέρα μου, ντελίβερι, promotion σε προφυλακτικά και σερβιέτες, promotion σε τσιγάρα, barman, σερβιτόρος. Είναι τόσα πολλά που τα έχω ξεχάσει. Δεν θυμάμαι τη ζωή μου χωρίς να δουλεύω.

Έχω μια τάση αυτοκαταστροφής μερικές φορές. Όταν είσαι τόσο της αδρεναλίνης ή άνθρωπος, ο οποίος διψάει να ζήσει και μπορείς να ζήσεις στα άκρα. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας λίγο πολύ το έχω λειάνει αυτό το πράγμα. Έχω κάνει πάρα πολλές ακρότητες στη ζωή μου. Θεωρώ θαύμα ότι βρίσκομαι εδώ και μιλάμε. Μεγάλωσα σε μια συνοικία στον Περισσό όπου υπήρχαν δυσκολίες στα σπίτια. Και βία υπήρχε, όσο γλυκιά και αν ήταν η ζωή με ωραία παιχνίδια στην αλάνα, με ποδόσφαιρο και μπάσκετ και ταξίδια

Είχα παραβατική συμπεριφορά και με ακρότητες που ντρέπομαι τώρα να τις πω. Ήμουν λίγο punkies, ένα τσογλανάκι το οποίο θα έκανε τη βλακεία του. Η αλήθεια είναι όμως πως πολύ γρήγορα το ξεπέρασα αυτό και το είδα αλλιώς. Σε όλο αυτό με βοήθησε η επικοινωνία μου με τους ανθρώπους. Θεωρώ ότι αν δεν γνώριζα τους ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου, δεν θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος.

Κάνω ψυχοθεραπεία από τα 23 μου. Τώρα είμαι 47 χρόνων. Το ξεκίνησα για να κατευνάσω λίγο τα πνεύματα, αλλά τελικά κατάφερα να γνωρίσω τον εαυτό μου και αν μπορέσω να τον αλλάξω».

«Σε πολλές από τις περιπτώσεις “έπεσα από τα σύννεφα” με πράγματα τα οποία άκουσα»

Ο Γιάννης Στάνκογλου μίλησε στο Λοιπόν για τις καταγγελίες στο χώρο του θεάματος και αποκάλυψε ποιο θα είναι το μέλλον των θεάτρων.

Ποιο είναι το σχόλιό σου για τις τρέχουσες καταγγελίες, που τελευταία έχουν πάρει μορφή τσουνάμι στα καλλιτεχνικά δρώμενα;

Είναι πάρα πολύ δύσκολη, ακραία κι ανατριχιαστική η κατάσταση. Σε πολλές από τις περιπτώσεις “έπεσα από τα σύννεφα” με πράγματα τα οποία άκουσα. Είμαι από αυτούς που έχω δηλώσει τη στάση και τη θέση μου, πρέπει να γίνει ένα πολύ γερό ξεσκαρτάρισμα, να βγουν πράγματα στο φως. Νιώθω και ξέρω, εν μέσω κορωνοϊού, αλλά και πριν, ότι είναι ένα τέλος εποχής, σε πολλά πράγματα.

Δικιά μου επιθυμία και μάχη μέσα στη ζωή, είναι να στρέφω το βλέμμα μου στα παιδιά, στους νέους. Η αρχή πρέπει να γίνει και η πολιτεία πρέπει να κοιτάξει πολύ σοβαρά την παιδεία, την οποία πρέπει από τώρα να ενισχύσουμε, είμαστε πολύ πίσω σε αυτό.

Αυτή τη στιγμή συζητάμε για καταγγελίες που αφορούν ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα. Μήπως ρίχνοντας τις ευθύνες στην πολιτεία, χάνουμε την ουσία του κοινωνικού θέματος;

Δεν ρίχνω τις ευθύνες μόνο στην πολιτεία, αλλά από εκεί και πέρα, όταν δεν βρίσκεις πρόσφορο έδαφος ή βλέπεις κάποιες αδικίες που συμβαίνουν, όπως το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, το οποίο θα έπρεπε να ήταν μέσα στα σχολεία, ενώ δεν είναι και παρόλα αυτά βλέπεις να είναι το μάθημα των θρησκευτικών σε υπερβολικό βαθμό. Θα είναι μια δύσκολη εποχή, είναι σίγουρο, αλλά δεν πιστεύω ότι θα πάψει το θέατρο. Ο ηθοποιός έχει ζητήσει άμεσα και την παραίτηση της Λίνας Μενδώνη.

Σε καιρούς δύσκολους, το θέατρο ήταν πάντα βάλσαμο για τους ανθρώπους. Κάποια στιγμή θ’ ανοίξουν τα θέατρα και όλοι μας θα είμαστε έτοιμοι, πιο ουσιαστικοί απέναντι στην τέχνη μας, πιο καθαροί, όπως κι οι σχέσεις μεταξύ μας. Ξέρουμε ότι όλα αυτά που βγάζει αυτή τη στιγμή το θέατρο, από την κακή του πλευρά, ισχύουν και σε οποιοδήποτε εργασιακό τομέα και χώρο. Θεωρώ όλο αυτό θετικό, αν η έκβαση του πράγματος καταλήξει εκεί που πρέπει.

στάνκογλου