Συνέντευξη μετά από πολύ καιρό παραχώρησε στην εκπομπή του MEGA, Πάμε Δανάη, η πρωταγωνίστρια του Σασμού, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, η οποία προχώρησε σε πρωτοφανείς αποκαλύψεις για την προσωπική της ζωή. Μίλησε ανοιχτά για τα τραύματά της, τον θάνατο της μητέρας της, την μάχη με την κατάθλιψη, την ψυχανάλυση, αλλά και τη δυσλεξία.
Η πρωτοφανής εξομολόγηση της Χριστίνας Χειλά Φαμέλη στο Πάμε Δανάη
Αρχικά αναφέρθηκε στην παράσταση που πρωταγωνιστεί αυτό το διάστημα, την οποία σκηνοθετεί ο αδερφός της και σκηνογραφεί η αδερφή της: «Είναι η πρώτη φορά που είμαστε και οι τρεις μαζί. Το θέλαμε πάρα πολύ να συμβεί και κάπως βγήκε ωραία. Με δυσκολίες, δεν θα πω ψέματα, γιατί το να δουλεύεις με πολύ οικείους ανθρώπους, τους πιο κοντινούς, δεν είναι πάντα εύκολο! Αυτή η οικειότητα μπορεί να φέρει ρήξεις. Υπήρξαν και οι εντάσεις και μπορεί να υπήρξαν και πιο έντονες απ’ ότι με τους άλλους συντελεστές, αλλά το κέρδος είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερο και θα το ξανάκανα».
Σε άλλο σημείο, προχώρησε σε μία αποκάλυψη: «Η Δανάη Μιχαλάκη είναι κολλητή μου φίλη και κουμπάρα. Θα το πω! Είμαι η νονά της μικρής. Είμαστε οικογένεια πια. Οι φίλοι είναι οικογένεια» – δείτε εδώ πόσο έχει μεγαλώσει η μπέμπα.
Έπειτα, αναφέρθηκε σε μία άβολη σκηνή, με φίλο και συνεργάτη της που έχει σχέση και με τον πρώην σύντροφό της: «Είχα μια ερωτική σκηνή με τον Κίμωνα Κουρή που είμαστε φίλοι και ήταν φίλος με τον πρώην φίλο μου και η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου είναι πολύ αγαπημένο μου πλάσμα, και του λέω “Ρε συ, δεν γίνεται! Είναι λάθος, είναι σαν να βλέπω τον αδερφό μου”. Εκεί μας είχαν πιάσει τα γέλια» – δείτε εδώ ποιος είναι ο πρώην σύντροφός της.
Στη συνέχεια, μίλησε για την απώλεια που βίωσε σε ηλικία 16 ετών, χάνοντας τη μητέρα της, επισημαίνοντας: «Οι άνθρωποι είμαστε τα τραύματά μας. Και ποιος δεν έχει; Εμένα μου συνέβη όντως σε πολύ τρυφερή ηλικία και κομβική. Μαθαίνεις να ζεις με αυτό, με αυτήν την καινούργια πραγματικότητα, γιατί έτσι είναι όταν λείπει ένα κομμάτι σου. Πόνεσα φρικτά, έκανα χρόνια ψυχανάλυση. Στην αρχή είχα φοβερή άρνηση κι έπαθα κατάθλιψη, αλλά το ξεπερνάω και θα το ξεπεράσω και ζω με αυτό.
Ήταν γρήγορο, δεν είχα χρόνο να προετοιμαστώ. Δεν ήταν ατύχημα, δεν με πήραν τηλέφωνονα μου πουν “η μητέρα σου έφυγε”, αλλά έγινε μέσα σε ένα μήνα. Εγώ πάθαινα κρίσεις πανικού μετά τον χαμό της μητέρας μου. Δεν την είχα πενθήσει ακριβώς, είχα τρομερή άρνηση, δεν είχα κλάψει και δεν ήθελα να δείξω τίποτα από και καλά αξιοπρέπεια. Έρχονταν άνθρωποι στο σχολείο να μου πούνε συλλυπητήρια κι έλεγα ότι” είμαστε μία χαρά, πάμε”. Δεν ήθελα να με λυπούνται. Κόμπλεξ δικό μου. Επειδή δεν ήθελα να το δείξω και να το εξωτερικεύσω, το σύστημα “έσκασε”».
Έπειτα, αποκάλυψε για το θέμα που αντιμετωπίζει με τη δυσλεξία: «Η δυσλεξία δεν ξεπερνιέται, την αντιμετωπίζω. Σε εμένα δεν με δυσκολεύει καθόλου αυτό, μπορώ να μάθω πολύ εύκολα κείμενα και να διαβάσω και πάντα μου άρεσε η ανάγνωση και το διάβασμα. Δυσκολεύομαι φοβερά στον γραπτό λόγο. Σαν να κολλάει ο εγκέφαλός μου. Πολλές φορές τα ηχογραφώ για να τα γράψω».
Και στο τέλος μίλησε για τον γάμο και τα παιδιά: «Μου αρέσουν τα παιδιά. Συγκατοικώ, έχω και μία σχέση που είναι πολύ ωραία. Είμαι ανοιχτή στην οικογένεια. Θα ήμουν στις μαύρες μου αν είχα πει ότι δεν θέλω να κάνω παιδί. Αλλάζουμε…».
">
">
">
">
">
">
">