Βαρύ το κλίμα στο Πρωινό - Συγκινήθηκαν όλοι με την εξομολόγηση του Περικλή Κονδυλάτου
«Έχω βιώσει απόρριψη από τον μπαμπά μου, δεν με αποδέχτηκε! Υπήρχε βία»
Καλεσμένος στο Πρωινό βρέθηκε ο Περικλής Κονδυλάτος, με σκοπό να σχολιάσει όλες τις εξελίξεις του Survivor 4. Ωστόσο, τους συγκίνησε όλους όταν έκανε μια προσωπική εξομολόγηση και συγκεκριμένα, για την οικογένεια του και τα βιώματα του σε μικρή ηλικία.
Ο σχεδιαστής κοσμημάτων ανέφερε πως ο πατέρας του δεν τον αποδέχτηκε ποτέ και πως έχει βιώσει βία μέσα στο σπίτι του, με όλους στην εκπομπή να φαίνονται συγκινημένοι.
Η εξομολόγηση του Περικλή Κονδυλάτου
«Είμαστε πολύ άνθρωποι που έχουμε ζήσει σε τέτοιου είδους οικογένειες και αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να μας κυνηγάει, αλλά να γίνει ένα κίνητρο για να βρούμε την αξία μόνοι μας. Έχω βιώσει απόρριψη από τον μπαμπά μου, δεν με αποδέχτηκε και δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν τον ενδιέφεραν τα παιδιά του, δεν ήθελε να πάρει ευθύνες.
Έχω βιώματα με τον πατέρα μου, αλλά καλύτερα να μην τα είχα. Αν είναι τα βιώματα να είναι άσχημα, καλύτερα να μην τα έχουμε στη ζωή μας. Υπήρχε βία, αλλά όχι προς εμένα και την αδερφή μου. Η ζωή τα εμπεριέχει όλα και εγώ είμαι πολύ καλά τώρα. Έχω καταλάβει την αξία μου, δεν περιμένω να μου τη δώσει αυτός. Σας βλέπω λίγο στεναχωρημένους, εγώ δεν είμαι», είπε ο Περικλής Κονδυλάτος.
Ακολουθήστε την Ελένη Ζουγανέλη στο Instagram
«Είχαν μαζευτεί 5 - 6 παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού»
Ο Περικλής Κονδυλάτος έκανε μια σοκαριστική εξομολόγηση για τη ζωή του και συγκεκριμένα για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε. Δεν είχε προβλήματα μόνο στην οικογένεια του, αλλά και στο σχολείο, αφού δέχτηκε πολύ bullying.
«Λόγω των κακών συνθηκών που υπήρχαν στο σπίτι μας, ήμουν πολύ αποτραβηγμένο παιδί και ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου και πολύ απορροφημένος στη μεγάλη μου αγάπη, τα καλλιτεχνικά. Δεν είχα καθόλου επικοινωνία με τους συμμαθητές μου.
Αυτοί το εξελάμβαναν ότι ήμουν ψώνιο και τους απέρριπτα. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν ίσχυε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνομαι στόχος κακεντρεχών σχολίων, πειραγμάτων για το στιλ μου και την εκκεντρικότητά μου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν η βία που δέχτηκα από παιδιά της ηλικίας μου.
Συγκεκριμένα, δημιουργούσαν μια κλίκα 5 με 6 άτομα όπου μου έκαναν πολύ χοντρό bullying και δυστυχώς έφταναν στο σημείο να βιαιοπραγήσουν όλοι μαζί πάνω μου. Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού.
Αμύνθηκα και επιτέθηκα όπως μπορούσα, αλλά ήμουν ένας εναντίον πολλών. Αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Ήμουν πιο αποτραβηγμένος πλέον, στα διαλείμματα ήμουν μέσα στην τάξη και ζωγράφιζα, έγινα σχεδόν ερημίτης.
Καθώς μεγάλωνα όμως, χρονιά με τη χρονιά και την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, γνώρισα και άλλα παιδιά που είχαν την ίδια καλλιτεχνική ευαισθησία με μένα και άρχισα να κοινωνικοποιούμαι με ανθρώπους που είχαν την ίδια καλλιτεχνική αντίληψη και ιδιοσυγκρασία και τελικά αυτό είναι η λύτρωση του ανθρώπου.
Αυτό που είχε πει ο Ιωακείμ Φίνιξ στα Όσκαρ. Όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για ερμηνεία του στην ταινία “Τζόκερ”: “Τρέχα προς τη σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει”».
