Αννίτα Πάνια: «Έσκασε» η ανακοίνωση για την (13/1) εκπομπή της
Ποιος θα είναι ο καλεσμένος της;
Η Αννίτα Πάνια υποδέχεται στην ταράτσα της, την Πέμπτη 13 Ιανουαρίου ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα στο OPEN, τον Γιώργο Θεοφάνους και τα λένε όλα «Ανοιχτά».
Ο Γιώργος Θεοφάνους μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην Κύπρο, τον γάμο του με την Ευρυδίκη και τις σπουδές στο εξωτερικό, πριν αποφασίσει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και την Αθήνα. Εξιστορεί για πρώτη φορά όλα όσα του συνέβησαν το διάστημα που έμεινε μόνος του, μετά το διαζύγιο του με την Ευρυδίκη (δείτε εδώ την ανάρτησή της για τα γενέθλιά του) και πριν γνωρίσει την σύζυγο του Βίλλυ.
Όταν η συζήτηση φτάνει στον πατέρα του, ο οποίος έφυγε πριν μερικά χρόνια από την ζωή, ο Γιώργος Θεοφάνους συγκινείται και μιλάει για τη σχέση τους και τις μεγάλες διαφορές τους.
Παραδέχεται πως έχει μετανιώσει για τον τρόπο και την συμπεριφορά του, τα πρώτα χρόνια του στην τηλεόραση, όταν σχολίαζε τους διαγωνιζόμενους σε γνωστά talent -shows και εξηγεί στην Αννίτα τι χρειάζεται ένα ταλέντο για να κάνει μια λαμπρή καριέρα. Μιλά για τη νύχτα, για το αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες, που δεν πέρασαν ούτε καν από μπροστά του, αλλά και για τις δουλειές και τα τραγούδια που έχει ζηλέψει.
O μεγάλος συνθέτης και στιχουργός μιλά για το cyber bullying, το οποίο συμβαίνει συχνότερα στις μικρές ηλικίες και αναφέρει πως υπάρχουν πολλά περιστατικά που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Η Αννίτα έχει ετοιμάσει όπως πάντα τις καλύτερες εκπλήξεις για τον καλεσμένο της. Ο Χρήστος Δάντης, ο Κώστας Μακεδόνας, η Μαντώ και η Ευρυδίκη αφηγούνται απολαυστικές ιστορίες, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Γιώργο Θεοφάνους.
Τέλος, ο Γιώργος μαζί με την Αννίτα διαλέγουν τον κορυφαίο καλλιτέχνη, με τον οποίον έχει συνεργαστεί στην μέχρι τώρα καριέρα του, σ ένα παιχνίδι ...για γερά νεύρα.
Ο Θεοφάνους για την απώλεια του πατέρα του
«Τον πατέρα μου τον έχασα πριν από τρία χρόνια. Αυτό δεν το ήξερε κανένας, δεν το είχα πει σε κανέναν ποτέ, το έζησα με τα αδέρφια μου στην Κύπρο. Τα τελευταία του πέντε χρόνια τα πέρασε σε ένα γηροκομείο.
Είχε άνοια, δεν καταλάβαινε κανέναν, αλλά παρ’ όλα αυτά, εμένα, κάθε μήνα που πήγαινα, με καταλάβαινε. Αυτός ο “δράκος” που είχα στο κεφάλι μου ξαφνικά έγινε ένα “παιδί” που έπρεπε να του αλλάζουμε πάνες.
Έγινε, όχι αρνί ο δράκος, μια αγαπημένη ψυχή, που καλύτερα που το περάσαμε στο γηροκομεί κι έφυγε έτσι. Αν έφευγε απότομα, δεν ξέρω πώς θα το διαχειριζόμουν».
