Ζακ Κωστόπουλος: «Να τον φοβερίσω ήθελα» - Η απολογία του κοσμηματοπώλη στη δίκη
«Ήταν ξώφαλτσες οι κλωτσιές. Δεν τον πήρα και καλά»
Μετά τις δίκες που ασχολήθηκε η κοινή γνώμη για τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τα κακουργήματα στο χώρο του θεάτρου, σειρά έχει και η δίκη του Ζακ Κωστόπουλου, που συνεχίζεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Ο κοσμηματοπώλης, ο οποίος μαζί με έναν μεσίτη της περιοχής της Ομόνοιας και τέσσερις αστυνομικούς κατηγορείται για πρόκληση θανατηφόρας σωματικής βλάβης, υποστήριξε στην απολογία του ότι σκοπός του ήταν να κρατήσει τον Ζαχαρία στο μαγαζί για να έρθει η αστυνομία να τον συλλάβει.
Ο κοσμηματοπώλης, όπως είπε στην απολογία του, παραδέχτηκε πως χτύπησε, όχι όμως σοβαρά τον Ζακ, και πως δεν σκέφτηκε να μιλήσει και να προσπαθήσει να τον ηρεμήσει ή να τον κρατήσει εγκλωβισμένο μέσα στο μαγαζί, επειδή το μόνο που ήθελε ήταν να προλάβει να έρθει η αστυνομία.
Τι υποστήριξε ο κοσμηματοπώλης στη δίκη για τον Ζακ Κωστόπουλο
Ο κατηγορούμενος είπε στο δικαστήριο πως βρισκόταν σε κατάσταση σοκ όταν είδε τον 33χρονο μέσα στο κοσμηματοπωλείο τον Σεπτέμβριο του 2018, επειδή «κουνούσε το μαχαίρι μέσα στο μαγαζί σε έξαλλη κατάσταση».
Όπως κατέθεσε, φοβήθηκε στη θέα του μαχαιριού: «Με απειλεί να μην μπω στο μαγαζί μου. Αυτό ένιωσα. Και ήταν η πρώτη μου εντύπωση. Αφού βγήκε, κατάλαβα ότι δεν έλειπε τίποτα από το μαγαζί. Τι έπρεπε να υποθέσω; Ότι μπήκε να πιει καφέ;
Το ότι δεν έκλεψε βγάζω τα συμπεράσματα μου. Σε δευτερόλεπτα θα μπορούσε να κλέψει. Πήγε στο ταμείο δεν βρήκε λεφτά, εγκλωβίστηκε και φοβήθηκε και σκέφτηκε να μην κλέψει για να μην το πιάσουν με τα πράγματα πάνω του».
Πρόεδρος: Πώς ζυγίζετε αυτές τις ενέργειες: πατάω το χέρι κάποιου ή κλωτσάω το κεφάλι του. Ποια η διαφορά;
Κατηγορούμενος: Τα χτυπήματα τα δικά μου δεν ήταν σοβαρά. Δεν είναι χτύπημα που κοιτάει να επιφέρει θάνατο.
Πρόεδρος: Και ποιο χτύπημα είναι αυτό που επιφέρει θάνατο;
Κατηγορούμενος: Ήταν ξώφαλτσες οι κλωτσιές. Δεν τον πήρα και καλά. Από άλλο πέθανε. Δεν ήταν και στα καλά του. Το παιδί είχε κάποιο πρόβλημα σοβαρό. Δεν μπαίνεις έτσι σε ένα κατάστημα…
Εισαγγελέας: Σκεφτήκατε να μην τον χτυπήσετε;
Κατηγορούμενος: Ήμουν σε κάποια ψυχολογική κατάσταση και ήθελα να τον κρατήσω στο μαγαζί για να έρθει η αστυνομία.
Εισαγγελέας: Σπάζοντας την τζαμαρία, πώς θα τον σταματούσατε;
Κατηγορούμενος: Με τις κλωτσιές, με το πόδι να τον σταματήσουμε. Να τον φοβερίσουμε. Ίσως να παρασύρθηκα λιγάκι από τις φωνές του κόσμου που έλεγε να μην τον αφήσουμε.
Εισαγγελέας: Ο κόσμος έλεγε και να τον αφήσετε ήσυχο, να μην τον σκοτώσετε.
Κατηγορούμενος: Έκανα λάθος με τον τρόπο που το προσπάθησα να τον κρατήσω.
Πάρεδρος: Επιτεθήκατε στο κεφάλι σε ένα ευπαθές σημείο. Αυτό εξετάζουμε.
Κατηγορούμενος: Ο σκοπός ήταν να τον κρατήσω να έρθει η αστυνομία. Γιατί να τον σκοτώσω; Να γίνει τι;
Ο κατηγορούμενος για πρόκληση θανατηφόρας βλάβης αναφερόμενος στο «δράστη» όπως συχνά αποκαλούσε τον Ζαχαρία Κωστόπουλο, υποστήριξε ότι εν τέλει «δεν έκλεψε τίποτα απολύτως». Ρωτήθηκε επανειλημμένα από την έδρα τι θα άλλαζε, αν γυρνούσε το χρόνο πίσω, χωρίς να δώσει ξεκάθαρη απάντηση.
"Ραγίζει" καρδιές η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου - Το μήνυμά της τρία χρόνια μετά την δολοφονία του
Τρία χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε έξω από ένα κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος στην Ομόνοια. Αυτοί που κατηγορούνται για τον θάνατό του είναι ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου, ένας μεσίτης και τέσσερις αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ.
Η μητέρα του, με αφορμή την σημερινή μέρα, προχώρησε σε ένα μακροσκελές κείμενο στην σελίδα Justice For Zak/Zackie, με τα λόγια της να ραγίζουν καρδιές.
«Σε κοιτάζω
κι είσαι ένα πλάσμα αλλόκοτο και κατανοητό συνάμα.
Στο κεφάλι σου υπάρχουν
μικρά μαύρα φίδια,
τα μάτια σου λάμπουν
από το φως της αλήθειας
ή μήπως από τη χρυσή σκιά που έβαλες;
Τα χείλη σου στάζουν κόκκινο αίμα
ή μήπως είναι το κόκκινο κραγιόν σου;
Τα χέρια σου είναι ορθάνοιχτα και πελώρια
πώς να χωρέσουν όλοι οι πονεμένοι σε μια αγκαλιά;
Παιδί μου, ομόρφυνες τον κόσμο με τα λόγια σου, την καλοσύνη και τη συμπόνια σου, την ευγενική σου ψυχή και την αγάπη σου. Και τρία χρόνια λείπεις κι άφησες ανοιχτές πληγές και τη μαγεία σου να πλανάται στον αέρα και να ψάχνει κάπου να φωλιάσει.
Η χρυσόσκονη που σκόρπισες φεύγοντας, ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα και είναι σαν να μας κλείνεις το μάτι και να λες "Εδώ είμαι, οι πράξεις μου, τα λόγια μου, τα γραπτά μου είναι εδώ.
Συνεχίστε μέχρι που κάθε παπούτσι που κλωτσά να γίνει στάχτη στο χώμα της κόλασης. Η μαμά σου».
