«Η ζωή μας καταστράφηκε...» - Τσακίζουν κόκαλα οι γονείς του αδικοχαμένου Γιώργου Παπάζογλου 7 μήνες μετά την τραγωδία στα Τέμπη
«Δε μπορούμε να πιστέψουμε μερικές φορές ότι έχει φύγει. Νομίζουμε ότι έχει πάει κάπου ταξίδι»
Ήταν 28η Φλεβάρη 2023 όταν 350 άνθρωποι επιβιβάστηκαν στο νυχτερινό δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Κανείς όμως δεν περίμενε την τραγωδία που θα τους έβρισκε. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα και ενώ περνούσαν από τα Τέμπη, η αμαξοστοιχία συγκρούεται μετωπικά με εμπορική.
Τα πρώτα βαγόνια τυλίγονται στις φλόγες... Άνθρωποι απανθρακώθηκαν, άλλοι εξαϋλώθηκαν, κάποιοι πετάχτηκαν έξω από τα βαγόνια, βρίσκοντας έτσι τραγικό θάνατο.
Η ανησυχία ήταν μεγάλη τόσο στο νοσοκομείο της Λάρισα, όσο και στην Θεσσαλονίκη, με γονείς, φίλους και συγγενείς να ψάχνουν απεγνωσμένα τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Πάνω από 50 άνθρωποι δυστυχώς, δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους...
Όπως έγινε γνωστό, μέσα στα φέρετρα που πήγαιναν στις οικογένειες, μπορεί να υπήρχε απλά δείγμα των ανθρώπων τους ή μόνο κάποιο όργανο τους, καθώς τα πρώτα βαγόνια έγιναν άμορφες μάζες και πολλοί επιβάτες ταυτοποιήθηκαν απλά από DNA που βρέθηκε...
Πολλοί ήταν οι φοιτητές, όπως για παράδειγμα ο 22χρονος Γιώργος Παπάζογλου. Η μητέρα του και ο πατέρας του μιλώντας στην εκπομπή T-live, δηλώνουν πως από την ημέρα που έχασαν το παιδί τους, η ζωή τους καταστράφηκε.
Τα σπαρακτικά λόγια των γονιών του 22χρονου που πέθανε στα Τέμπτη
«Η ζωή μας καταστράφηκε, πήρε μια πορεία που δεν έχει επιστροφή...», λέει η μητέρα του.
«Ο πόνος της απώλειας φυσικά υπάρχει και δεν πρόκειται να εκλείψει. Χάσαμε το παιδί μας μέσα σε δευτερόλεπτα. Δε μπορούμε να πιστέψουμε μερικές φορές ότι έχει φύγει. Νομίζουμε ότι έχει πάει κάπου ταξίδι και θα γυρίσει αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη, δυστυχώς» λέει ο πατέρας του νεαρού Γιώργου.
«Σκοτώθηκε εντελώς αναίτια. Πήγε να πάρει νερό. Οι υπόλοιποι που κάθονταν τριγύρω του δεν έπαθαν τίποτα. Ενώ ήθελαν να πάρουν νερό από την Αθήνα, επειδή είχαν καθυστερήσει έτρεχαν να προλάβουν το τρένο, δυστυχώς το πρόλαβαν και δυστυχώς δεν πήραν νωρίτερα νερό μέσα σε αυτές τις 4 ώρες που ήταν στο τρένο, και σηκώθηκε αυτό το μοιραίο πεντάλεπτο» σημειώνει η μητέρα του.
«Η δυσκολία ήταν του πρώτους 2 μήνες μετά το δυστύχημα, ένιωθα πως είμαι σε ξένο σώμα», είπε ο πατέρας του.
