Πέρασε το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια! Τα πρώτα αποτελέσματα της ψηφοφορίας

176 «ναι» επί της αρχής, 76 «όχι» και 2 παρών»

Γιώργος Κακογιάννης
Youweekly Editor
Φωτογραφία: Κώστας Τζούμας/Eurokinissi
Φωτογραφία: Κώστας Τζούμας/Eurokinissi

Ιστορική μέρα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ζευγαριών η 15η Φεβρουαρίου, μετά την πανηγυρική υπερψήφιση του νομοσχεδίου που νομοθετεί την ισότητα στον γάμο και στην τεκνοθεσία. Το εν λόγω νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε με 176 «ναι» επί της αρχής, 76 «όχι» και 2 παρών». 107 ήταν τα «ναι» από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στους δημοσιογράφους που ήταν συγκεντρωμένοι στην αίθουσα: «Στόχος επετεύχθη. Πάμε παρακάτω». Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το παρών, ψήφισε και αμέσως μετά αποχώρησε. Απών ήταν ο Παύλος Πολάκης, κάτι που σίγουρα θα προκαλέσει εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και στις σχέσεις του με τον αρχηγό του κόμματος, Στέφανο Κασσελάκη.

Η καταμέτρηση των ψήφων για τα ομόφυλα ζευγάρια

Συνολικά ψήφισαν 254 βουλευτές, εκ των οποίων 176 «ναι», 76 «όχι» και 2 παρών. Όλα τα άρθρα υπερψηφίστηκαν, με μικρές διακυμάνσεις ανά περίπτωση. Απουσίασαν συνολικά 45 βουλευτές, με όλα σχεδόν τα κόμματα που επισήμως το στήριξαν (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) να έχουν απώλειες. Εξαίρεση αποτέλεσε η Πλεύση Ελευθερίας, που εμφανίστηκε απόλυτα ενωμένοι, με την ομιλία του Σπύρου Μπιμπίλα να συγκλονίζει το κοινοβούλιο.

«Γεννήθηκα στη δεκαετία του '50 σε μια μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της πόλης και ανδρώθηκα στη δεκαετία του '60. Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι σε κάτι διέφερα από άλλους ανθρώπους. Πώς το κατάλαβα; Όταν στα μουσεία, που εγώ είμαι λάτρης της αρχαίας Ελλάδας από παιδί, προσκολλιόμουν στα αγάλματα τα ανδρικά και όχι τα γυναικεία. Άρα με τραβούσε από τη φύση μου. Διάβαζα Καβάφη και Λαπαθιώτη και ταυτιζόμουν με αυτούς τους σπουδαίους μας ποιητές», είπε αρχικά ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Σπύρος Μπιμπίλας
Φωτογραφία: Βασίλης Ρεμπάμπης/Eurokinissi

Συνεχίζοντας την ομιλία του είπε ότι: «Έκλαιγα κρυφά, γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι, που ντρεπόμουν γι' αυτό και δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου. Έγινα ένα εσωστρεφές παιδί, ένα μελαγχολικό παιδί που έγραφε ποιήματα. Μεγάλωσα όμως έφτιαξα ισχυρές σχέσεις, δεσμούς, σπουδαίους συντρόφους, οι οποίοι σήμερα είναι η ακριβή μου οικογένεια, μαζί με τα αδέλφια μου».

Και κατέληξε με ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση: «Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα στα 68 μου χρόνια να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον, για να είναι ευτυχισμένα, για να μην φοβηθούν να πουν τι είναι, τι τους ελκύει, με ποιους θέλουν να ζήσουν. Επιτέλους είμαστε όλοι άνθρωποι». Σε εκείνο το σημείο η αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα από πολλές πτέρυγες της Βουλής, όχι μόνο από την γωνία της Πλεύσης Ελευθερίας.