Λένε πως το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν. Αλλά κανείς δεν μας εξήγησε τι να κάνουμε όταν το παρελθόν χτυπάει το κουδούνι, φοράει το αγαπημένο του πουκάμισο, μυρίζει ακόμα εκείνο το άρωμα, και λέει: «Θυμάσαι;»
Κι εσύ θυμάσαι. Πώς να μην θυμάσαι;
Ήταν εκείνος ο άνθρωπος που σε έκανε να γελάς με το βλέμμα του. Εκείνος που σου έγραφε μηνύματα στις 3 το πρωί… Εκείνος που όταν έφευγε, ένιωθες πως έπαιρνε ένα κομμάτι σου μαζί του. Και τώρα; Τώρα γυρνάει πίσω. Όχι για να μείνει. Αλλά αρκετά κοντά για να σε ταράξει.
Ξέρεις καλά πως δεν γίνεται να είστε μαζί. Το δοκιμάσατε. Το παλέψατε. Το κάψατε. Ούτε η πιο ρομαντική ταινία του Netflix δε θα το έσωζε. Οι διαφορές σας; Πολλές. Οι συνήθειες του; Ενοχλητικές.
Και όμως… η καρδιά σου δεν λέει να τον ξεπεράσει.
Τι κάνεις λοιπόν;
- Δεν απαντάς στο «τι κάνεις;» σαν να μην ξέρεις πού θα καταλήξει η κουβέντα. Μην παίζεις το παιχνίδι της αθωότητας. Αυτό το έργο το έχεις ξαναδεί, και ξέρεις καλά πώς τελειώνει.
- Δεν ξαναπέφτεις στο κρεβάτι με κάποιον που δεν μπορεί να πέσει μαζί σου στη ζωή. Το σεξ με το παρελθόν είναι σαν παλιό κρασί σε χάρτινο ποτήρι. Μπορεί να είναι μεθυστικό, αλλά πάντα σου αφήνει μια πικρή επίγευση.
- Θυμίζεις στον εαυτό σου γιατί τελείωσε. Βρες τα παλιά σου μηνύματα. Θυμήσου πώς ένιωθες όταν σε άφηνε να περιμένεις. Όταν ξεχνούσε να σε ρωτήσει αν έφτασες. Όταν ένιωθες μόνη ακόμα κι όταν ήσασταν μαζί.
- Συγχωρείς, αλλά δεν επιστρέφεις. Το να αγαπάς κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι σωστός για σένα. Και το να τον συγχωρείς, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του δώσεις ξανά θέση στο παρόν σου.
- Κάνεις χώρο για το νέο. Όσο κρατάς μια θέση για κάποιον που δεν θα έρθει ποτέ, δεν θα βρει κανείς άλλος τραπέζι στην καρδιά σου.
Κάποιες αγάπες είναι για να τις ζεις, κάποιες για να τις θυμάσαι, και κάποιες… για να γράφεις άρθρα σαν αυτό.
Κι ίσως, στο τέλος της μέρας, να μην είναι το «δεν τον ξεπέρασα» που πονάει. Αλλά το «ξέρω ότι δεν πρέπει να γυρίσω πίσω» που σε κάνει λίγο πιο ώριμη, λίγο πιο σοφή… και πολύ πιο δυνατή.
">
">
">
">
">
">
">
">