Στo σόου Valentino S/S 2025 ο Alessandro Michele, με την πρώτη του συλλογή υψηλής ραπτικής για τον Οίκο, ήθελε να μας υπενθυμίσει τι σημαίνει να αγκαλιάζουμε ένα όνειρο, αφιερώνοντας όλο τον απαραίτητο χρόνο για να βυθιστούμε στις προσωπικές μας φαντασιώσεις.
Ο τίτλος του σόου, Vertigineux, κλείνει στις λυρικές νότες του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, που συνέθεσε το 1934 ο Σεργκέι Σεργκέεβιτς Προκόφιεφ για το Μπαλέτο του Θεάτρου Μπολσόι της Μόσχας. Το αλληγορικό έργο θυμίζει τον χορό των ιπποτών, τη στιγμή κατά την οποία, σε μια χοροεσπερίδα της οικογένειας των Βερονέζων Capulet, η Ιουλιέτα συναντά και ερωτεύεται τον Ρομέο, της “αντίπαλης” οικογένειας των Montague. Η συνάντησή τους διακόπτεται από τον Tybalt, τον ξάδερφο της κοπέλας, ο οποίος τον προκαλεί σε μονομαχία…
Το σόου Valentino S/S 2025 και τα ανεπανάληπτα φορέματα του Alessandro Michele
Η δουλειά που έκανε ο couturier Alessandro Michele στις 48 εμφανίσεις του ήταν ακριβώς αυτή της ανατροπής λεπτομερειών και συνδυασμών, που βρίσκουν αρμονία και ο ίδιος ο Michele τις περιγράφει ως “έναν αστερισμό οραμάτων που τρέμει και διαλύεται στη δίνη της απαρίθμησης, μια ζωντανή χαρτογραφία που διατηρεί ίχνη οπτικών και συμβολικών αναμνήσεων, ένα αρχείο αφήγησης όπου οι αναφορές διασχίζουν εποχές και πολιτισμούς και οι απόηχοι των ιστοριών του παρελθόντος αντηχούν στο παρόν”.
Κάθε φόρεμα, στη συλλογή Valentino Haute Couture Spring Summer 2025, δεν θεωρείται ως αντικείμενο αλλά ως κόμβος που ενώνει ένα δίκτυο πολύ ευρύτερων νοημάτων. Ένα ταξίδι στο όνειρο από τον Michele, μέσα από μια έκρηξη αντιπαραθέσεων και αναφορών.
Σε ένα απέραντο μαύρο χαλί, τα φορέματα παρελαύνουν με τη θεατρική και χλιδάτη εμφάνισή τους, μοιάζουν να είναι μέρος αυτής της χοροεσπερίδας Montague-Capulet, μιας γιορτής στην οποία ο καθένας μας ταυτίζεται.
Ο σχεδιαστής “παίζει” με φιόγκους, όγκους, κρόσσια, βολάν, κρύσταλλα, πλεκτά, πληθωρικούς συνδυασμούς χρωμάτων και δομής, για να μας θυμίσει πώς το άυλο του ονείρου είναι στην πραγματικότητα πιο απτό από όσο νομίζουμε.
Σε αυτό το όνειρο, που ονομάζεται υψηλή ραπτική Valentino, ο σχεδιαστής πετυχαίνει να βάλει τάξη στην αταξία και “κάθε κλωστή, κάθε ραφή, κάθε ίχνος χρώματος μεταμορφώνεται σε μια πολλαπλότητα που υπερβαίνει τα όρια του ορατού“.