Μεγάλη προσοχή! Πότε το φτέρνισμα μπορεί να είναι επικίνδυνο για την υγεία μας;
Σας αφορά!
Δώστε μεγάλη προσοχή! Γιατί φτερνιζόμαστε και πότε το φτέρνισμα μπορεί να είναι επικίνδυνο για την υγεία μας;
Καθώς το φθινόπωρο προχωρά, το φτέρνισμα κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του. Τι ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει ο οργανισμός με το φτέρνισμα; Ποιες αιτίες το προκαλούν; Μπορούμε να το αποφύγουμε;
Με το φτέρνισμα εξωθούμε βίαια και ανεξέλεγκτα αέρα από τη μύτη και το στόμα. Προκαλείται γιατί έχουν ερεθιστεί οι βλεννογόνοι του αναπνευστικού συστήματος και μπορεί να συνοδεύεται από βήχα, ρινική συμφόρηση, δύσπνοια και πυρετό. Ενδεχομένως, όμως, να αποτελεί μεμονωμένο σύμπτωμα.
Ωστόσο, πολλές φορές είναι τόσο έντονο, που μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητά μας και κατ’ επέκταση την ποιότητα της ζωής μας. Έχεις πονόλαιμο; Αυτό είναι το νούμερο ένα τρικ για να τον εξαφανίσεις!
Το φτέρνισμα είναι μια αντανακλαστική αντίδραση του εγκεφάλου μας όταν ενοχληθεί η μύτη μας, η οποία ως «φίλτρο» μπλοκάρει επιβλαβή σωματίδια που ίσως έχουμε εισπνεύσει. Κάθε φορά που κάτι ανεπιθύμητο εισβάλλει στα ρουθούνια, κύτταρα της μύτης παράγουν μια χημική ουσία, την ισταμίνη, η οποία διεγείρει τις νευρικές απολήξεις στο εσωτερικό της μύτης: οι απολήξεις με τη σειρά τους στέλνουν μήνυμα στον εγκέφαλο να φτερνιστεί για να αποβάλει η μύτη τον ανεπιθύμητο «επισκέπτη». Ετσι, κατά την εισπνοή «καθαρίζει ο αέρας» πριν εισέλθει στους πνεύμονες και το σώμα απαλλάσσεται από τα «σκουπίδια».
Πώς φτερνιζόμαστε;
Για να φτερνιστούμε, ο εγκέφαλος δίνει την εντολή να γεμίσουμε τα πνευμόνια μας με αέρα και ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα στους μυς του στήθους να συσταλούν. Παράλληλα φράσσει την έξοδο του αέρα είτε από τις φωνητικές χορδές είτε από την αναπνευστική οδό. Τότε, αυτή η συστολή προκαλεί πίεση για να βγει ο εγκλωβισμένος αέρας, ο οποίος, όταν τελικά αποβάλλεται με δύναμη, συμπαρασύρει προς την έξοδο τα ανεπιθύμητα σωματίδια που υπάρχουν στη μύτη. Αν δεν τα καταφέρει ο εγκέφαλος με την πρώτη φορά ή εξακολουθούμε να εισπνέουμε ό,τι ενοχλεί τη μύτη μας, συνεχίζουμε να φτερνιζόμαστε μέχρι η κατάσταση να ομαλοποιηθεί.
Πότε είναι επικίνδυνο το φτέρνισμα;
Η διαδικασία του φτερνίσματος μπορεί να τεθεί σε λειτουργία από αλλεργιογόνα, μικρόβια, σκόνη ή άλλες ερεθιστικές ουσίες. Μπορεί όμως να οφείλεται και σε άγχος ή λοιμώδη νοσήματα.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι επικίνδυνη η ουσία που θα εισπνεύσουμε και θα προκαλέσει φτέρνισμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πιπέρι, το οποίο περιέχει μια ουσία, την πιπερίνη, η οποία ερεθίζει τις απολήξεις των νεύρων του βλεννογόνου. Και βέβαια, αποτελεί αντανακλαστική κίνηση το ότι κλείνουμε τα μάτια όταν φταρνιζόμαστε.
Οταν το φτέρνισμα είναι παροδικό, δεν εγείρει ανησυχία. Αν όμως είναι παρατεινόμενο και συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, πρέπει να αναζητήσουμε τη συνδρομή του γιατρού, ο οποίος θα διενεργήσει εργαστηριακό έλεγχο, ο οποίος θα καθορίσει και το είδος της θεραπείας που θα ακολουθήσει ο ασθενής.
Φτέρνισμα προκαλούν και τοξικές ουσίες όπως η κοκαΐνη, αλλά και η δυσπεψία, οι παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, η άπνοια στον ύπνο, τα νεοπλάσματα, η χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια, το βρογχικό άσθμα, οι ορμονικές διαταραχές, οι παθήσεις του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, οι παθήσεις του καρδιαγγειακού, τα αυτοάνοσα αλλά και αιματολογικά νοσήματα.
Φθινοπωρινές αλλεργίες
Οι φθινοπωρινές αλλεργίες ενοχλούν εξίσου με τις ανοιξιάτικες, έχουν παρόμοια συμπτώματα αλλά και αρκετές κοινές αιτίες. Νούμερο ένα ύποπτος αλλεργιών που προκαλεί συνεχές φτέρνισμα είναι τα αγριόχορτα που βγαίνουν με τα πρωτοβρόχια. Την κατάσταση επιδεινώνει η μούχλα σε τοίχους, αυλές ή δρόμους, με πρωταγωνιστές τα ξεραμένα φυτά και φύλλα που όμως τώρα έχουν νοτίσει από τη βροχή ή την υγρασία. Προβλήματα αντιμετωπίζουν και όσοι είναι αλλεργικοί στα ακάρεα της οικιακής σκόνης αλλά και στα κατοικίδια. Σχολικές αίθουσες, υπόγεια, αποθήκες αλλά και χώροι όπως τα μπάνια είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτυχθούν μύκητες, που ενοχοποιούνται για τις αυξημένες κρίσεις άσθματος. Τα αλλεργιογόνα διασπείρουν και οι ισχυροί άνεμοι
ΠΗΓΗ: TiVi ΣΙΡΙΑΛ.
Μεγάλη προσοχή! Η αρρώστια που "χτυπά" τον Χειμώνα!
Μεγάλη προσοχή! Αυτή είναι η αρρώστια που "χτυπά" τον άνθρωπο κυρίως τον χειμώνα!
Είναι θέμα υγείας και πρέπει να γνωρίζετε να μην αγνοήσετε τα σημάδια!
Το φθινόπωρο έχει κάνει δυναμικά την εμφάνισή του, η θερμοκρασία σταδιακά πέφτει, ο καιρός ευνοεί τον συγχρωτισμό στους κλειστούς χώρους, με αποτέλεσμα οι λοιμώξεις να καραδοκούν. Μεταξύ αυτών και οι γαστρεντερίτιδες, που σε αντίθεση με τις βακτηριακές γαστρεντερίτιδες που παρουσιάζουν έξαρση το καλοκαίρι, οι ιογενείς «χτυπούν» τον χειμώνα.
Υπό τα δεδομένα αυτά, οι ειδικοί του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) δημιούργησαν έναν χρήσιμο οδηγό για το κοινό σχετικά με τα συμπτώματα, την αντιμετώπιση και τους «χρυσούς» κανόνες υγιεινής που λειτουργούν ως ασπίδα ενάντια στις ιογενείς λοιμώξεις, αλλά και για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό σχετικά με τη διαχείριση των μεμονωμένων κρουσμάτων ή επιδημιών ιογενούς γαστρεντερίτιδας.
Οπως εξηγεί η δρ Κασσιανή Μέλλου, υπεύθυνη του Γραφείου Τροφιμογενών Νοσημάτων του Κέντρου, «πρόκειται για λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος που προκαλούνται από ιούς και χαρακτηρίζονται από υδαρή διάρροια, κράμπες στην κοιλιακή χώρα, ναυτία, έμετο και μερικές φορές πυρετό. Οι ασθενείς αναρρώνουν συνήθως χωρίς επιπλοκές, με εξαίρεση τα βρέφη, τους ηλικιωμένους και τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα που μπορεί να εμφανίσουν βαρύτερη κλινική εικόνα».
Μήπως έχεις συμπτώματα ΣΜΝ; Τα σημάδια που καμία γυναίκα δεν πρέπει να αγνοήσει!
Πολλοί διαφορετικοί ιοί μπορούν να προκαλέσουν ιογενή γαστρεντερίτιδα (όπως είναι οι νοροϊοί, ροταϊοί, αδενοϊοί, σαποϊοί και αστροϊοί), με τα συμπτώματα να διαρκούν από μία έως και δέκα ημέρες, ανάλογα με τον ιό που προκαλεί το νόσημα. Συνήθως η ενόχληση δεν ξεπερνά τις 48 ώρες, όμως τα ηλικιωμένα άτομα και οι ευπαθείς ομάδες (όπως οι ανοσοκατεσταλμένοι) χρειάζονται κατά κανόνα περισσότερο χρόνο για να αναρρώσουν.
Σημειώνεται δε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο φάρμακο για την ιογενή γαστρεντερίτιδα, με τους γιατρούς να υπενθυμίζουν ότι το πιο σημαντικό στην αντιμετώπισή της είναι η αποφυγή σοβαρής απώλειας υγρών (αφυδάτωση). Και προσθέτουν ότι η κατανάλωση αντιβιοτικών δεν βοηθά στην αντιμετώπιση της ιογενούς γαστρεντερίτιδας (όπως άλλωστε και σε καμία ιογενή νόσο).
