Την έχουμε γνωρίσει από την τρυφερή ηλικία των 9 ετών, μεγαλώνοντας ωστόσο απέδειξε πως δεν ήταν απλά ένα «παιδί-θαύμα» που χάθηκε όπως πολλά άλλα. Η Αναστασία Τσιλιμπίου ποζάρει ως νύφη για το youweekly.gr και δηλώνει πως πιστεύει στο «Για μια ζωή», όπως είναι ο τίτλος της παράστασης των Ρέππα-Παπαθανασίου, στην οποία συμμετέχει.

Η αδερφή του Δημήτρη Γκοτσόπουλου στον Άγιο έρωτα κάνει τη δική της προσωπική εξομολόγηση για την προσωπική της εξέλιξη και τις προκλήσεις να μείνει αυθεντική, μετρώντας κοντά δύο δεκαετίες στο χώρο. Παράλληλα ως άλλη Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο αγάπη, στον οποίο βρίσκει το προσωπικό της καταφύγιο.

Special thanks στο εστιατόριο Ροή (Πλ. Φιλόμουσου Εταιρείας 1, Αθήνα 105 58) για την ευγενική φιλοξενία

Η Αναστασία Τσιλιμπίου ντύνεται νύφη για το youweekly.gr

Αναστασία Τσιλιμπίου νυφικά — Νυφικό φόρεμα με cut-outs με φιογκάκια στα πλαϊνά και ουρά, Justin Alexander, σετ κοσμημάτων από λευκόχρυσο 14Κ και πολύτιμες πέτρες, Al’oro jewellery

Φωτογραφήθηκες με νυφικά, η συγκεκριμένη εικόνα και ο γάμος σου γενικότερα σου φέρνει θετικά συναισθήματα;

Ούτε θετικά, ούτε αρνητικά, το έχω αφήσει για όταν έρθει η ώρα. Μου αρέσει ο γάμος με την έννοια της συντροφικότητας και της όμορφης αγάπης.

Ήσουν το κορίτσι που ονειρευόσουν το δικό σου γάμο;

Καθόλου. Ναι μεν σέβομαι τον θεσμό και σίγουρα τον εκτιμώ, αλλά πιο πολύ σημασία έχει να βρεις τον άνθρωπό σου.

Από μικρή είχες μια πολύ έντονη επαγγελματική ζωή, ήσουν μοντέλο και ηθοποιός. Πώς το βίωσες όλο αυτό;

Είμαι πολύ τυχερή που έζησα τόσο ενδιαφέρουσες εμπειρίες από την παιδική μου ηλικία. Έμαθα πολλά, και μαθαίνω ακόμη για να εξελίσσομαι, αλλά παράλληλα έπρεπε να ωριμάσω πιο γρήγορα. Ευτυχώς, οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου, με στήριζαν και με κράτησαν προσγειωμένη.

Ξεχωρίζεις κάποιο περιστατικό από εκείνα τα χρόνια;

Μια συναναστροφή που είχα με το Θεόδωρο Παπαδουλάκη στο Νησί, όταν περιμέναμε να προχωρήσουμε στην επόμενη λήψη. Συζητούσαμε για την υποκριτική, πόσο βαθύ επάγγελμα είναι, πόση μελέτη χρειάζεται, και ότι δεν είναι τόσο απλό, όσο νομίζει ο κόσμος. Τη δεύτερη φορά που δουλέψαμε μαζί, μάλιστα, στο «Κομάντα και Δράκοι», του είπα πως ήταν το έναυσμα για να αγαπήσω τόσο πολύ το επάγγελμα.

Ποιες προκλήσεις υπήρχαν σε αυτή την πορεία, ώστε να μείνεις ο εαυτός σου;

Το γεγονός ότι μπήκα στον χώρο τόσο μικρή ήταν ένα τεράστιο στοίχημα για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Με βοήθησε η παιδεία που πήρα από το σπίτι μου. Αν δεν είχα τις σωστές αρχές, δεν θα ήμουν… χαμηλών τόνων.

Είχες πρότυπα στον χώρο που σε ενέπνευσαν;

Σίγουρα! Θαυμάζω όλους τους συνεργάτες που έχω συναντήσει μέσα στα χρόνια, όλοι μου μαθαίνουν κάτι. Έχω πολλούς… καλλιτεχνικούς γονείς, σε κάθε δουλειά μαζεύω μια μικρή οικογένεια και πρότυπα. Ο Στέλιος Μάινας ήταν πολύ σημαντικός για εμένα στο Νησί, τώρα η Μαρία Φιλίππου στο θέατρο με βοηθάει, στο «Αυτή η Νύχτα Μένει» όλο το cast μου έμαθε πολλά. Την Κόρα Καρβούνη τη λατρεύω και τη θεωρώ μεγάλη καλλιτέχνιδα, όπως και την Άννα Μάσχα. Μαζεύω κομματάκια από διάφορους ανθρώπους και με βοηθάνε να χτίσω τον εαυτό μου.

Συμμετέχεις στην παράσταση «Για μια ζωή» των Ρέππα-Παπαθανασίου, είχες συνεργαστεί μαζί τους ξανά;

Όχι, είναι η πρώτη φορά και χαίρομαι πολύ που μπαίνω σε αυτήν την οικογένεια. Εννοείται ότι τους θαυμάζω, τους εκτιμώ και τους παρακολουθώ πολλά χρόνια. Είμαι ευγνώμων που με εμπιστεύτηκαν. Είμαι τυχερή που είμαι σε έναν τόσο ταλαντούχο και ευχάριστο θίασο, είναι ευλογία να έχεις καλό εργασιακό περιβάλλον, περνάμε όμορφα εντός σκηνής και εκτός.

Σου έχει τύχει κάποιο απρόοπτο σε σκηνή;

Όχι κάτι προσωπικό. Κάποια στιγμή έπεσε το ρεύμα την ώρα της παράστασης. Ήταν πολύ συγκινητικό το πώς αντέδρασε το κοινό, ήταν πολύ ζεστό και γλυκό απέναντί μας, μάς χειροκρότησε.

Παράλληλα υποδύεσαι την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη. Είχες ξαναπαίξει σε παιδική σκηνή;

Είναι η πρώτη φορά και περνώ πολύ όμορφα. Είναι υπέροχο να βλέπεις τα παιδιά να ονειρεύονται, να περνάνε όμορφα, έχουν και χαριτωμένη διάδραση μαζί σου την ώρα της παράστασης.

Απολαμβάνεις περισσότερο την τηλεόραση ή το θέατρο;

Πριν από τρία χρόνια θα σου έλεγα την τηλεόραση. Ακόμα έχω τεράστια αγάπη στα γυρίσματα, γιατί από εκεί ξεκίνησα, αλλά από τότε που μπήκα δυναμικά στο θέατρο με την παράσταση του Θοδωρή Αθερίδη «Μαθήματα κωμωδίας», μου γεννήθηκε μία τεράστια αγάπη. Πλέον η αγάπη είναι ίση και χαίρομαι που μαθαίνω πράγματα δίπλα σε υπέροχους συνεργάτες.

Μεγαλώνοντας στον χώρο, ένιωσες ποτέ ότι έπρεπε να αποδείξεις πως δεν είσαι απλώς ένα “ωραίο πρόσωπο”;

Είναι μεγάλο στοίχημα να σε δουν ως ενήλικα και όχι ως “παιδάκι που έπαιζε στην τάδε σειρά”, τόσο ο μέσος θεατής, όσο και οι άνθρωποι του χώρου. Γι’ αυτό και το εκτιμώ όταν ο κόσμος με αναγνωρίζει από τις πρόσφατες δουλειές μου. Προσπαθώ, ωστόσο, να μην το αφήσω να καταβάλλει όλη μου την προσπάθεια.

Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στον μικρό εαυτό σου, ποια θα ήταν αυτή;

Να μην είμαι τόσο σκληρή με τον εαυτό μου και να ανοίγομαι περισσότερο. Είναι ένα πράγμα το οποίο δουλεύω στον εαυτό μου, να είμαι πιο κοινωνική.

Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;

Ποτέ. Αν σκεφτόμουν να τα παρατήσω, θα ήταν ένα σημάδι ότι δεν το ήθελα αρκετά. Αυτό επέλεξα να είμαι και με αυτό θα πορευτώ.

Σε πρόσφατη συνέντευξή σου έχεις περιγράψει ότι η εσωστρέφειά σου κάνει τους άλλους να σε θεωρούν ξινή και σνομπ…

Νομίζω ότι το έχω φτιάξει πολύ. Όντως παρεξηγείται πολύ εύκολα το πρόσωπό μου ότι είμαι πιο ξινή και απρόσιτη, ωστόσο, αν πιάσεις συζήτηση μαζί μου αλλάξεις γνώμη στο λεπτό. Έχω πολύ εκφραστικό πρόσωπο και δεν το καταλαβαίνω πάντα.

Μιλάς διάφορες γλώσσες, αγγλικά, τουρκικά… Σε ποια γλώσσα σκέφτεσαι;

Νομίζω πως όσοι μένουν στο εξωτερικό για κάποιο διάστημα σκέφτονται στα αγγλικά. Εμένα μου συνέβη μόνο μία φορά, στην αρχή, που μιλούσα κάθε μέρα αγγλικά, οπότε σκέφτηκα και ονειρεύτηκα στα αγγλικά. Θυμάμαι να ακούω αγγλικά στον ύπνο μου μια φορά.

Ποιο είναι το πιο ωραίο κομπλιμέντο που σου έχουν κάνει;

Αυτό που μου έρχεται τώρα είναι ένα που έκανε πρόσφατα η κολλητή μου, πως όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο το φωτίζω με την ενέργειά μου.

Σε εσένα έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο, να είσαι με έναν άνθρωπο, να μπαίνει στο δωμάτιο και να το φωτίζει;

100% οι φίλες μου, χωρίς να το καταλαβαίνουν, φωτίζουν την ψυχή μου.

Στις δύσκολες στιγμές, εκτός από τις γονείς σου, ποιο ήταν το στήριγμα σου;

Οι κολλητές μου. Δεν έχω παιδικές φίλες, γενικά με τις φιλίες δυσκολεύτηκα επειδή ήμουν κλειστός άνθρωπος. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχω πολύ δυνατές φιλίες και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό. Αυτές μπορούν να ακούν το ίδιο θέμα με τις ώρες ή για μέρες και δεν κουράζονται ποτέ, τις ακούω και εγώ, είμαστε η μία για την άλλη. Χειροκροτάνε τόσο δυνατά που δεν με νοιάζει να ακούσω ποιοι δεν χειροκροτάνε.

Τα αγόρια δυσκολεύονται να σε προσεγγίσουν λόγω της εσωστρέφειάς σου;

Δεν ξέρω, πρέπει να ρωτήσεις τους ίδιους (γελάει). Είναι αλήθεια ότι μετράει το τι δίνεις και εσύ, αν είσαι κλειστός άνθρωπος δυσκολεύεται ο άλλος να σε προσεγγίσει.

Τι είναι ο έρωτας για σένα;

Είναι τέλειο πράγμα να ερωτεύεσαι και ακόμα περισσότερο όταν υπάρχει ανταπόκριση, ακόμα και αν πέφτεις στα πατώματα. Το θέμα είναι τι μαθαίνεις για τον εαυτό σου και πώς μπορείς να εξελιχθείς μέσα από αυτό. Ένα βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι, με τίτλο «Να βλέπεις τον έρωτα», λέει πως στον έρωτα είναι σαν να έχεις έναν καθρέφτη μπροστά σου, ξέρεις πραγματικά ποιος είσαι και πώς μπορείς να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Πολλές φορές ο έρωτας μπορεί να είναι και εγωιστικός.

Πώς είσαι στις σχέσεις σου;

Πολύ δοτικός άνθρωπος, μ’ αρέσει να δίνω, να αγαπάω, να φροντίζω τον κόσμο που με ενδιαφέρει. Στην εποχή μας σιγά-σιγά το ξεχνάμε. Νιώθουμε άβολα με τα θετικά συναισθήματα, με την ευαλωτότητα, με το να είσαι «γυμνός» μπροστά στον άλλον. Το φοβόμαστε κάπως και κρατιόμαστε. Είναι τέλειο, όμως, να είσαι αυθεντικός και να δίνεσαι.

Μέσα από τις σχέσεις τι έμαθες για τον εαυτό σου;

Να μη βάζω φίλτρα, να μην σκέφτομαι πολύ, να δίνω και όποιος θέλει θα πάρει, να αγαπάω και να ερωτεύομαι με όλο μου το είναι. Για κάποιον εκεί έξω είμαι ο άνθρωπος που περιμένει, οπότε κάποια στιγμή θα τον βρω κι εγώ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχεις κάνει για έναν έρωτα;

Δεν έχω κάνει κάτι κραυγαλέο. Οι μικρές και καθημερινές κινήσεις, που απαιτούν προσοχή για να τις παρατηρήσεις, είναι και αυτές πολύ σημαντικές. Πρέπει να είσαι εκεί για τον άλλον και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.

Τι σκοτώνει τον έρωτα;

Ο φόβος και η δειλία, απ’ όσο έχω καταλάβει.

Έχεις φτάσει κοντά στο γάμο ποτέ;

Ποτέ! Συνήθως όταν έρχεται ένας άνθρωπος στη ζωή σου, λες “αυτός είναι”, εγώ δεν το έχω αισθανθεί ακόμη. Μπορεί βέβαια να είναι κάτι που δεν αισθάνεσαι κατευθείαν, δεν έχω καταλήξει.

Προτιμάς τη συντροφικότητα με έναν άνθρωπο ή μια μεγάλη οικογένεια;

Στη ζωή μου πορεύομαι με ό,τι αυτή μου φέρνει, αυτό κάνω και με τους στόχους μου. Εννοείται ότι θέλω να κάνω οικογένεια, αλλά κοιτάω το «σήμερα». Νομίζω ότι στις εποχές που ζούμε, έχει σημασία να πηγαίνουμε έναν βήμα τη φορά.

Υπάρχει κάτι που δεν σου έχει φέρει η ζωή και θα το ήθελες;

Είμαι νέα και έχω τόσα να ζήσω ακόμα. Νιώθω ευλογημένη και μόνο που κάνω αυτό που αγαπώ, είμαι καλά στην υγεία μου και έχω τους ανθρώπους που με στηρίζουν δίπλα μου.

Πιστεύεις στο “για πάντα”;

Είναι μία ατάκα που λέω συχνά με τη μητέρα μου: “Για πάντα και μια μέρα”. Σε αυτό ελπίζω. Πιστεύω επίσης ότι με τον άνθρωπό σου σας ενώνει μια αόρατη κλωστή που όλο και μικραίνει όσο πλησιάζετε.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;

Υγιή ψυχικά και σωματικά -πολύ σημαντικό. Από κει και πέρα ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Θέλω σίγουρα να είμαι δημιουργική και χαρούμενη, όλα τα υπόλοιπα έρχονται.