Πένθος: Πέθανε σπουδαίος Έλληνας!
Μεγάλη απώλεια!
Ένας μεγάλος και σπουδαίος Έλληνας πέθανε την Παρασκευή (22/3), σκορπώντας τη θλίψη.
Πίσω του αφήνει τεράστια κληρονομιά. Διαβάστε παρακάτω...
Ο λόγος για τον Γεώργιο Ευθ. Χαροκόπο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 100 ετών!
Ο Χαροκόπος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της εθνικής αντίστασης κατά των Γερμανών, ιστορικός συγγραφέας και δάσκαλος.
Ο Γεώργιος Χαροκόπος υπήρξε βασικός σύνδεσμος στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε, καθώς έλαβε μέρος στο εγχείρημα κατά την μεταφορά του στρατηγού από τα βουνά της Κρήτης στην Μάρσα Ματρούχ της Αιγύπτου.
Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου για την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου από τους κατακτητές, ενώ έτυχε μεγάλων διακρίσεων από την Ελληνική και τις Συμμαχικές Κυβερνήσεις.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλλεί στον ιερό ναό της Παναγίτσας του Παλαιού Φαλήρου την Τρίτη 26 Μαρτίου και ώρα 14:30, ενώ ο ενταφιασμός θα γίνει αμέσως μετά στο κοιμητήριο του Παλαιού Φαλήρου.
Ο γραμματέας του Συλλόγου Πατσωτών Αθήνας, Σαββάκης E. Ιωάννης, γράφει για τον Γεώργιο Χαροκόπο: «Σήμερα έφυγε από κοντά μας πλήρης ημερών, ένας αξιόλογος χωριανός μας, ο δάσκαλος όπως τον ξέραμε όλοι, πρωταγωνιστής της εθνικής αντίστασης κατά των Γερμανών, βασικός σύνδεσμος στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε και σπουδαίος ιστορικός συγγραφέας. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του».
Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης
Ο Γεώργιος Σταράκης, γράφει γι' αυτόν: Ο Γεώργιος Ευθ. Χαροκόπος γεννήθηκε το 1919 στην Πατσό Ρεθύμνου. Το 1937 αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Ρεθύμνου και εισήχθη στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, από την οποία πήρε το πτυχίου του το 1939.
Από τα φοιτητικά του χρόνια αρθρογραφούσε σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά με θέμα την ιστορία και τον πολιτισμό. Το 1941 ήταν 22 ετών. Μόλις είχε διοριστεί δάσκαλος στο χωριό Παντάνασσα. Μαζί με τον πατέρα του Ευθύμιο Χαροκόπο, ο οποίος ονομαζόταν «ηγεμόνας» και είχε προσφέρει πάρα πολλά στην πατρίδα συγκροτούν Αντιστασιακή ομάδα κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών.
Όταν οι Γερμανοί ήλθαν από τα Χανιά οδικώς και κατέλαβαν το Ρέθυμνο, ο Γεώργιος Χαροκόπος συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση ως Σύνδεσμος μεταξύ των Αντάρτικων ομάδων και των Συμμαχικών Πρακτόρων. Γνώρισε σπουδαίες προσωπικότητες, Κρητικούς και ξένους. Διατηρούσε και διατήρησε -με όσους είναι εν ζωή- σχέσεις φιλίας, αγάπης και σεβασμού.
Ο ρόλος του στην απαγωγή Κράιπε
Ήταν ο άνθρωπος που σχεδίασε το πλάνο, ενώ είχε και ενεργό δράση στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράιπε.
Τον Απρίλιο του 1944 είναι 25 ετών, όλη η ομάδα των απαγωγέων μαζί με τον Γερμανό φιλοξενήθηκε με μυστικότητα ένα τριήμερο 7, 8 και 9 Μαΐου στο μιτάτο της οικογένειάς του στη θέση «Πλατές», έξω από το χωριό Πατσός. Το αρχικό σχέδιο έχει διαρρεύσει και ο Γεώργιος Χαροκόπος σχεδιάζει το νέο σχέδιο διαφυγής από το Γερακάρι το οποίο ενέκρινε ο Λη Φέρμορ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια της ομάδας.
Αυτό ήταν: (Το Νέο). Γερακάρι, Πατσός, Καρίνες, Φωτεινού, Βιλανδρέδο, Κρυονερίτης, παραλία Ροδάκινου. Επιβιβάστηκε μαζί με όλη την ομάδα σε Μότορ Λονς και διέφυγαν στην Αίγυπτο. Αμέσως κατετάγη στον Ιερό Λόχο του Συνταγματάρχη Τσιγάντε.
Τα βιβλία που είχε συγγράψει:
Φρούριο Κρήτη
Απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε
Ξεχασμένο χρέος
Αν η Ελλάδα δεν έλεγε «Όχι» το 1941
Οι τελευταίοι της Βερμαχτ
Πηγή: athensmagazine.gr
Την περασμένη Τρίτη έφυγε από τη ζωή ακόμη ένας σπουδαίος άνθρωπος. Διαβάστε εδώ:
Πέθανε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος!
Πένθος: Πέθανε γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος! Είχε εργαστεί και στο Mega
Ο γνωστός δημοσιογράφος πέθανε ξαφνικά τη Δευτέρα (19/3) σκορπώντας τη θλίψη στον χώρο της δημοσιογραφίας.
Είχε εργαστεί για χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, όπως και στο Mega.
Ο λόγος για τον Θανάση Ηλιοδρομίτης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 62 του χρόνια.
Ο Θανάσης Ηλιοδρομίτης ίχε σπουδάσει στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Πατρών. Εργάστηκε για χρόνια στον «Ριζοσπάστη», στο «Mega» και στην «Ημερησία».
Ακολουθεί απόσπασμα από μία ανάρτησή του πριν από έξι μέρες: «Εκεί στον τρίτο όροφο του παραρτήματος του Ιπποκράτειου που πηγαίνω συχνά-πυκνά βρίσκομαι συνέχεια αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο πόνο, την ασθένεια, την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στο πεπρωμένο. Ταυτόχρονα, όμως, συναπαντώ και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την υπομονή απέναντι στον πόνο, το τρεχαλητό των γιατρών και των νοσοκόμων, την ιώβεια υπομονή τους, αλλά κυρίως την αυταπάρνησή τους να προκάμουν να γιατροπορέψουν όλους τους αρρώστους.
Κι εγώ χαμένος κάπου στη μέση, με τα πόδια να φλογίζονται σαν να πατάνε στα κάρβουνα, να περιμένω πότε την αιμοληψία για τις εξετάσεις, πότε τις φιάλες του αίματος και του σιδήρου για να ανεβάσω λιγάκι τον αιματοκρίτη που κολλάει συχνά-πυκνά στο 22... Και δίπλα μου η κυρία που περιποιείται την άρρωστη μάνα της και κοιτάζει το ρολόι. Στις 2 θα πρέπει να φύγει να τρέξει να πλύνει πιάτα στη λάντζα, να ξαναγυρίσει το σούρουπο. 20 ευρώ είναι αυτά, τα έχει τόσο ανάγκη. Η ηλικία της αλλά και η ασθένεια της μάνας της δεν της αφήνουν μεγάλα περιθώρια για κάποια πιο σταθερή δουλειά. Ανθρώπινες στιγμές, καθημερινές. Τόσο διαφορετικές από τη βουή της λεωφόρου, από τα τρεχαλητά των γιάπηδων, των ανθρώπων του μεροκάματου, των νεαρών που σφύζουν από υγεία και όνειρα...»
