Θρήνος για τον συγγραφέα Στράτη Χαβιαρά - Έφυγε από τη ζωή
Πότε θα γίνει η κηδεία του;
Από την ζωή έφυγε ο αγαπημένος συγγραφέας Στράτης Χαβιαράς σε ηλικία 85 ετών και επικρατεί θρήνος στον καλλιτεχνικό χώρο. H κηδεία του, σύμφωνα με την επιθυμία του, θα γίνει στη γενέτειρά του, στη Νέα Κίο.
Ο Στρατής Χαβιαράς υπήρξε ένας σημαντικός και αναγνωρισμένος, στην Ελλάδα και στην Αμερική όπου έζησε για περισσότερα από 40 χρόνια, ποιητής και πεζογράφος.
Υπηρέτησε τη λογοτεχνία όλη του τη ζωή με πάθος, τόσο από τις διάφορες θέσεις που κατείχε στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ όσο και ως εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών (όπως το Harvard Review), καθηγητής και συντονιστής εργαστηρίων δημιουργικής γραφής.
Ποιος ήταν ο Στράτης Χαβιάρας
Ο Στρατής Χαβιαράς γεννήθηκε στην Νέα Κίο Αργολίδας στις 28 Ιουνίου 1935 , ήταν δίγλωσσος συγγραφέας, με λογοτεχνικά έργα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Διακρίθηκε στην Αμερική με τα μυθιστορήματά του When the Tree Sings (Όταν τραγουδούσαν τα δέντρα, βραχεία λίστα, Natiοnal Book Awards και ALA Notable book), και The Heroic Age (Τα ηρωικά χρόνια), τα οποία απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές στον Αμερικανικό τύπο και μεταφράστηκαν σε πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες. Στην Αμερική, ίδρυσε και επιμελήθηκε αρκετές περιοδικές εκδόσεις, οι πιο σημαντικές εκ των οποίων είναι τα περιοδικά ποίησης Arion’s Dolphin, Erato και Harvard Review.
Ο Στρατής Χαβιαράς γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1935 στη Νέα Κίο Αργολίδας. Η καταγωγή του και από τους δύο γονείς του ήταν από τη Μικρά Ασία. Οι πρόγονοί του μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Κίο της Αργολίδας με την ίδρυση της νέας πόλης το 1927. Παιδί, ο Στρατής Χαβιαράς έζησε τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ναζί εκτέλεσαν τον πατέρα του Χρήστο το 1944, για την αντιστασιακή δράση του στο ΕΑΜ, ενώ η μητέρα του Γεωργία Χατζηκυριάκου εκτοπίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία, και το σπίτι της οικογένειας κατεδαφίστηκε από τα στρατεύματα κατοχής. Ο ίδιος ήταν τότε 9 ετών. Μπήκε στη βιοπάλη στα 13 του έτη, άρχισε να εργάζεται ως οικοδόμος στην Αθήνα και σε δημόσια έργα στην επαρχία. Τα επίπονα σύνδρομα ελλειμματικής προσοχής και δυσλεξίας τα οποία τον βασάνιζαν, δεν κατέστειλαν τη φυσική του κλίση προς τα γράμματα και τη γραφή. Διάβαζε πολύ στο περιθώριο του χρόνου που είχε μετά τη δουλειά, προσπαθούσε μόνος του να αναπληρώσει τα κενά της εκπαίδευσής του. Η λογοτεχνία τον μαγνήτιζε, και οι πρώτες γραφές του στην εφηβική του ηλικία ήταν θεατρικά έργα και ποίηση.
Θρήνος επικράτησε και με την είδηση πως πέθανε ο γιος συγγραφέα, πριν από λίγες ημέρες.
