Τραγωδία Τέμπη: «Παιδί μου! Το παιδί μου» - Η συγκλονιστική στιγμή που μάνα βλέπει το παιδί της ζωντανό
Σκηνές που ανατριχιάζουν με ανθρώπους χτυπημένους να καταβαίνουν από τα λεωφορεία
Το πανελλήνιο είναι συγκλονισμένο με τη νέα τραγωδία που βρήκε την Ελλάδα. Για τρίτη φορά στα Τέμπη θρηνούν 36 νεκρούς μέχρι στιγμής, έπειτα από μετωπική σύγκρουση τρένων. Τα τέσσερα πρώτα βαγόνια εκτός του ότι διαλύθηκαν, πήραν και φωτιά, ενώ από το τέταρτο και πίσω πολλοί ήταν οι τραυματίες από την δυνατή σύγκρουση.
Τραγικές φιγούρες οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων! Μια μάνα έψαχνε το παιδί της που δεν είχε επικοινωνία μαζί του, αλλά και καμία ενημέρωση αν ζει ή πέθανε.
Η στιγμή που μάνα συναντάει ζωντανή την κόρη της μετά την τραγωδία στα Τέμπη
Μια μάνα μιλούσε στις κάμερες όταν είδε ζωντανή την κόρη της να κατεβαίνει από τα λεωφορεία που μετέφεραν τους τραυματισμένους στα νοσοκομεία. «Το παιδί μου, το παιδί μου», ακούστηκε να λέει ενώ τα μάτια της έλαμψαν μόλις την αντίκρισε.
Μάλιστα μόλις η μητέρα προσπάθησε να την αγκαλιάσει η ίδια της είπε «μαμά μην με πιάνεις είμαι χτυπημένη».
Τα ανατριχιαστικά βίντεο λίγα λεπτά μετά την σύγκρουση των τρένων
Ανατριχιαστικές εικόνες λίγα μόλις λεπτά μετά την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής αμαξοστοιχίας με το τρένο Inter City 62 που μετέφερε τους επιβάτες στην κοιλάδα των Τέμπων, όπως δημοσίευσε το protothema.
Είναι ελάχιστα λεπτά, ίσως και δευτερόλεπτα, μετά την φρικιαστική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών. Οι επιβάτες, σαν ζαλισμένοι, προτού καλά-καλά συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί, βρίσκονται ανάμεσα σε συντρίμμια, σπασμένα γυαλιά και στραπατσαρισμένες λαμαρίνες που έχουν γίνει κυριολεκτικά μια άμορφη μάζα από σίδερο.
Δίπλα τους έχουν τυλιχθεί στις φλόγες τα πρώτα βαγόνια των δύο τρένων. Ουρλιάζοντας, οι επιβάτες καλούν τους συνεπιβάτες τους να απομακρυνθούν: «Όλοι έξω, έχει φωτιά!»!
Για να βεβαιωθούν ότι όλοι όσοι είναι σε θέση να φύγουν έχουν εγκαταλείψει τα βαγόνια, οι επιβάτες φωνάζουν ξανά και ξανά: «Ειναι κανείς μέσα στο τρένο;». Είναι η στιγμή της ανείπωτης τραγωδίας που βγαίνει αυθόρμητα ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη και η αγωνία για τον άγνωστο συνάνθρωπο και συνταξιδιώτη.
