«Φροντίζω έναν πατέρα που έχει άνοια, η κόρη μου δεν είναι τακτοποιημένη, τα οικονομικά δεν επαρκούν»!

Γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός εξομολογείται!

«Φροντίζω έναν πατέρα που έχει άνοια, η κόρη μου δεν είναι τακτοποιημένη, τα οικονομικά δεν επαρκούν»!

Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός.

Η Θέμις Μπαζάκα, μίλησε στο περιοδικό People για την προσωπική της ζωή. Διαβάστε παρακάτω...

Δείτε ακόμη: Χρήστος Βασιλόπουλος: Δεν φαντάζεστε πως γνώρισε την σύντροφο του!

Η ηθοποιός, μίλησε για όλους και για όλα, ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί στον πατέρα και τη μητέρα της,

Πότε υπήρξατε για τελευταία φορά ανέμελη;
«Δεν θυμάμαι. Η ανεμελιά είναι κάτι που πραγματικά μου λείπει και με προβληματίζει πολύ τα τελευταία χρόνια, γιατί ονειρευόμουν να μεγαλώσω και να μην έχω ευθύνες, να ζήσω λίγο πιο μποέμικα, αλλά οι συνθήκες της ζωής μου δεν μου το επιτρέπουν. Φροντίζω έναν πατέρα που έχει άνοια, η κόρη μου δεν είναι ακόμη πλήρως τακτοποιημένη, τα δικά μου οικονομικά δεν επαρκούν. Είχα κάτι ωραίες στιγμές ανεμελιάς σε ένα ταξίδι που έκανα παντελώς μόνη το Πάσχα στην Πορτογαλία. Το είχα ανάγκη. Έλεγα δώστε μου μια εβδομάδα να φύγω κάπου μόνη μου».

Δείτε ακόμη: O άνδρας της φωτογραφίας είναι αδερφός γνωστής Ελληνίδας παρουσιάστριας!

Σ' αυτά τα μοναχικά ταξίδια, δύο πράγματα συμβαίνουν συνήθως: ή περνάς τέλεια ή δεν αντέχεις τον εαυτό σου.
«Εγώ πέρασα τέλεια. Καταρχάς, ήπια καφέ και διάβασα σε όλα τα καφέ της Λισαβόνας. Πρέπει να διάβασα μέσα σε μια εβδομάδα τρία βιβλία. Κοιμόμουν νωρίς, σηκωνόμουν 7:30, άνοιγα το βιβλίο μου, έτρωγα το πρωινό μου, ύστερα περπατούσα, ανέβαινα κάστρα, επισκεπτόμουν μουσεία.
Ήταν καταπληκτικά.
Μίλησα με αγνώστους, γνώρισα ανθρώπους, κατέβηκα στη θάλασσα, είδα τον Ατλαντικό. Αν δεν βγεις έξω στο δρόμο να ζήσεις και τα βλέπεις όλα μέσα από μια τηλεόραση με fake news, τίποτα δεν θα αλλάξει τελικά. Θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη μάνα μου, μ' έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε:
«Αγάπη μου, μη βγεις σήμερα έξω. Λένε στην τηλεόραση ότι έρχονται ακραία καιρικά φαινόμενα. «Πόσο ακραία, μανούλα μου; ρωτούσα, Ακραία παιδί μου, ακραία» έλεγε. Λες και είμαι από ζάχαρη και θα λιώσω