Σοκ: Πέθανε γνωστός Έλληνας ηθοποιός! Βρέθηκε νεκρός μία εβδομάδα μετά στο σπίτι του!
Συγκλονίζει η είδηση του θανάτου του!
Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο με τον θάνατο γνωστού Έλληνα ηθοποιού, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του.
H είδηση έγινε γνωστή μέσω του facebook. Διαβάστε παρακάτω...
Ο λόγος για τον Γιάννη Σμυρναίο ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών.
Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή ο Άγγελος Γραμμένο με μήνυμά του στο Facebook: Έφυγε τέλη Μαρτίου 2019 ο γνωστός ταλαντούχος ηθοποιός Γιάννης Σμυρναίος. Τον βρήκαν μια βδομάδα μετά νεκρό στο σπίτι του στην Κυψέλη. Καλό σου ταξίδι καλέ μου φίλε και συναγωνιστή.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1940. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών από το 1964 έως το 1966. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση, ήταν στο ''Κυρία του Μαξίμ'' του Ζωρζ Φειντώ με το θίασο Ρηγόπουλου - Αναλυτή το 1967. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία, ''Ο χαζομπαμπάς'' (1967). Συνεργάστηκε με αξιόλογους θιάσους, όπως Ρίζου- Χατζηχρήστου-Βογιατζή στο έργο ''Αγάπη μου παλιόγρια (1969-70), Βουτσά-Ρίζου-Ναθαναήλ στο έργο ''Ο επαρχιώτης'' (1971-72), Καρρά (1972), Γκιωνάκη (1973-74), Αλεξανδράκη-Γαληνέα (1978), Γκιωνάκη, στο έργο''Το στραβόξυλο'', Παπαναστασίου-Ιωαννίδου (1982), στο θέατρο ''Καλουτά'' στο έργο ''Κολωνός και Κολωνάκι'',Ρίζου (1986-87), Χαλκιά-Παρτσαλάκη στο θέατρο ''Μετροπόλιταν''στο έργο των Τσιφόρου-Βασιλειάδη ''Δέκα μέρες στο Παρίσι και άλλα. Πέθανε τον Μάρτιο του 2019..
Φιλμογραφία
Ο χαζομπαμπάς (1967)
Γιακουμής μια ρωμέικη καρδιά (1970)
Κατηγορώ τους δυνατούς (1970)
Εν ονόματι του νόμου (1970)
Το παιδί της μαμάς (1970)
Οι άνδρες ξέρουν ν’ αγαπούν (1971)
Σ’ αγαπώ (1971)
Ο αισιόδοξος (1973)
Τροχονόμος... Βαρβάρα (1981)
Νοκ-άουτ στον έρωτα / Εγώ και το πουλί μου (1982)
Εδώ και τώρα αγγούρια (1982)
Η σιδηρά κυρία (1983)
Αγάπησα έναν Πόντιο (1986)
Ο καβαλάρης των F.M. Stereo (1986)
Ο αυτάκιας (1988)
Τρελάδικο πολυτελείας (1990).
Πολύ δύσκολες ώρες πέρασε γνωστός Έλληνας ηθοποιός. Διαβάστε εδώ:
Δύσκολες ώρες για γνωστό Έλληνα ηθοποιό! Ένα βήμα πριν το θάνατο η γυναίκα του!
Βασίλης Λυριτζής: Ανατριχιαστική αποκάλυψη! «Πέθανε την ώρα που...»
Ο θάνατος του Βασίλη Λυριτζή συγκλόνισε τον δημοσιογραφικό κόσμο! Ο κουμπάρος του, Κώστας Γιαννακίδης έγραψε ένα κείμενο και έκανε μια συγκλονιστική αποκάλυψη για την βραδιά που χάθηκε ο Βασίλης!
Ο ίδιος, έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο στο protagon.gr για τις στιγμές που «έφυγε» ο κουμπάρος του.
Ο τίτλο του κειμένου που ακολουθεί είναι: «Το βράδυ που πέθανε ο Βασίλης»:
Ενα παλαιό γνωμικό του επαγγέλματος λέει ότι στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν έχει κόσμο. Αν ο δημοσιογράφος κάνει σωστά τη δουλειά του, θα φύγει χωρίς φίλους να του ρίξουν λίγο χώμα, πριν σκουπίσουν τα δάκρυα από τα μάγουλά τους.
Δύσκολες ώρες για πασίγνωστο Έλληνα τραγουδιστή! Ο καρκίνος του χτύπησε την πόρτα...
Στην κηδεία του Βασίλη Λυριτζή δεν θα είναι έτσι. Θα έχει κόσμο. Θα έρθουν πολιτικοί, κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς, για να πουν δυο λόγια. Θα μιλήσουν άνθρωποι από το συνδικάτο μας. Ενδεχομένως και κάποιοι φίλοι. Μετά θα πορευτούμε ακολουθώντας τον αγαπημένο μας νεκρό προς την τελευταία του κατοικία. Και τότε, καθώς οι εργάτες του Δήμου θα τον παραδίδουν στη γη, μαζί με τα λουλούδια και τους λυγμούς μας, όλοι εμείς που χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο θα αποδεχθούμε με οδύνη το τετελεσμένο.
Ο Βασίλης πέθανε στις 05.10 το πρωί της Τρίτης, στο δωμάτιο 2662, στον έκτο όροφο του Άγιου Σάββα. Πέθανε ακριβώς την ώρα που, για χρόνια, έβαζε το ξυπνητήρι του για να πάει στη δουλειά, στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Εκείνη την ώρα διάλεξε για να βυθιστεί στον αιώνιο ύπνο ένας άνθρωπος που δεν διέθετε πάνω από τέσσερις-πέντε ώρες τη μέρα στη συνάντησή του με τον Μορφέα. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις και φαινόμενο, ειδικά τις βραδιές που είχε μπάλα.
Στάθηκε γενναία απέναντι στον θάνατο. Το εννοώ, δεν είναι προσχηματικό. Το δέχθηκε και το διαχειρίστηκε με πραότητα. Με ένα σήκωμα των ώμων. Και εμείς γύρω του να βιώνουμε το αδιανόητο.
Ένας εύσωμος, φαλακρός νοσοκόμος της βραδινής βάρδιας ήρθε και πήρε τη σορό από το δωμάτιο. «Ζωή σε λόγου σας» ευχήθηκε. Δεν του απάντησε κανείς. Οικογένεια και φίλοι αρχίσαμε να μαζεύουμε το μικρό νοικοκυριό που στήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες εκεί μέσα. Και μετά, λες και φεύγαμε εμείς ταξίδι και όχι ο Βασίλης, τραβώντας βαλίτσες, κρατώντας τσάντες στην αγκαλιά, κατεβήκαμε στο κυλικείο. Γύρισα δεξιά, κοίταξα μία τηλεοπτική οθόνη, είδα τον Οικονόμου να αναγγέλλει την είδηση. Κάποιος άλλαξε κανάλι. Και ο Παπαδάκης για τον Βασίλη έλεγε. Και εκεί, με τους αγκώνες επάνω σε ένα βρώμικο τραπέζι, ποτισμένο με καφέ και πασπαλισμένο με στάχτη, έβαλα τα κλάματα.
Βασίλης Λυριτζής: Συγκινεί η φωτογραφία του στην τελευταία δημόσια εμφάνιση του!
Δεν είναι μόνο που θα μου λείψει ο κουμπάρος μου. Είναι τα χρόνια και οι αναμνήσεις που, από τη μία στιγμή στην άλλη, έγιναν καντηλάκι σε ένα από τα πολλά μνήματα που χτίζουμε μέσα μας όσο μεγαλώνουμε. Ναι, φυσικά, από τον Βασίλη θα μου λείψει η καλοσύνη, η αισιοδοξία και η συναισθηματική του γενναιοδωρία. Περισσότερο, όμως, θα μου λείψει ο Βασίλης ως ένας φάρος ρεαλισμού, κοινής λογικής και ηθικού προσδιορισμού. Ο Λυριτζής λειτουργούσε ως μπούσουλας για τους ανθρώπους γύρω του. Και είχε ένα πολύ σπάνιο χαρακτηριστικό: κατάφερνε να συνδυάζει τις, δεδηλωμένες άλλωστε, πολιτικές του αρχές με τον ρεαλισμό, τη λογική και την ευρύτητα στη ματιά. Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την εντιμότητα και τη βαθιά του καλλιέργεια, συνέβαλαν στην καθολική αποδοχή της προσωπικότητας και του δημοσιογραφικού έργου που παρήγαγε. Δεν ήταν, απλώς, ένας καλός δημοσιογράφος. Ήταν ο ορισμός, η περιγραφή του καλού δημοσιογράφου. Και ένας αληθινά προοδευτικός άνθρωπος.
Δεν έχω αποφασίσει αν θα διαγράψω το όνομά του από τις επαφές του κινητού μου. Ο ίδιος θα μου έλεγε ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. «Υπάρχει περίπτωση να στείλεις SMS σε νεκρό ή να σε πάρει τηλέφωνο;» θα ρωτούσε. Κοίτα, όμως, Βασίλη που αυτό σε αφορά. Περισσότερο από όσο μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
