Μαύρο Πάσχα για γνωστό Έλληνα παρουσιαστή! Η φωτογραφία σοκ, διασωληνωμένος, στο νοσοκομείο!
Πολύ δύσκολες ώρες!
Μαύρο Πάσχα έκανε γνωστός Έλληνας παρουσιαστής, ο οποίος δημοσίευσε φωτογραφία σοκ, διασωληνωμένος, μέσα στο νοσοκομείο!
Στην ανάρτησή του, μεταξύ άλλων, έγραψε: «Όταν τα "ευχαριστώ" λαμβάνουν άλλες διαστάσεις.» Διαβάστε παρακάτω...
Ο λόγος για τον Ανδρέα Ροδίτη, τον παρουσιαστή και δημοσιογράφο της ΕΡΤ! Ο Ανδρέας Ροδίτης δημοσίευσε φωτογραφία του μέσα από το νοσοκομείο, όταν νοσηλευόταν πριν λίγες μέρες, και έγραψε ένα μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
Συγκεκριμένα έγραψε: «Όταν τα "ευχαριστώ" λαμβάνουν άλλες διαστάσεις.
Υποκλίνομαι κ ευχαριστώ το σύμπαν όπως εγώ το εννοώ. Ένα τεράστιο ευχαριστώ γεμάτο ευγνωμοσύνη, στον καθηγητή Άρη Καραγιάννη κ την ομάδα του. Επίσης στον αναισθησιολογο κ. Μπακα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Σπύρο Παπαδόπουλο. Ένα θεορατο ευχαριστώ στην διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ για το ανθρώπινο πρόσωπό της. Μαρία κ Παναγιώτη σας ευχαριστώ.
Συγκλονίζει πασίγνωστη τραγουδίστρια με το σκελετωμένο της σώμα!
Δεν ξεχνώ από τον Εδοεαπ επίσης, τον ακτινολόγο Ανδρέα Καππο κ την παθολόγο Παναγιώτα Γρηγορίου. Επιπλέον ευχαριστώ το ιατρικό κ νοσηλευτικό προσωπικό της Ευρωκλινικης. Τους φίλους κ κουμπάρους μου γιατρό, Γιώργο Ξυνοπουλο, τη Ναντια, τον Γιώργο Μαστροδημο κ τη Δήμητρα. Την Μαίρη Καρατζαφερη. Την Νταιζη Λεμπέση. Ασπα κ Πέτρο σας φιλώ. Την Κονι για τους υπέροχους κρινους της κ την παρέα.
Ευχαριστώ φυσικά τη γυναίκα μου, τους φίλους κ συναδέλφους απ την ΕΡΤ. Φίλε Νεκτάριε Κράνη και Ντίνο Παπαδόπουλε, ο Θεός πάντα κοντά σας. Πέρασε μια βδομάδα ήδη. Είμαι στο σπίτι μου. Πονάω κ προσπαθώ.
Φέτος η Ανάσταση είχε διαφορετική δυναμική κ αξία για μένα. Κουράγιο σ όλους όσους η ζωή, τους δείχνει το σκληρό της πρόσωπο.»!
"'Επειτα από σκληρή, πολύμηνη μάχη με την κατάθλιψη, προσπάθησα να δώσω τέλος στη ζωή μου"
Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ με μία ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο facebook εξομολογήθηκε...
δημόσια τη δύσκολη μάχη που δίνει με την κατάθλιψη και αποκάλυψε την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε πριν από ένα χρόνο.
Ο συγγραφέας συνόδευσε τα λόγια του με μία φωτογραφία από το νοσοκομείο και όπως λέει θέλησε να τη δημοσιοποιήσει γιατί οι ψυχικά νοσούντες δεν θα πρέπει να ντρέπονται και να κρύβουν το πρόβλημα τους.
Διαβάστε παρακάτω τα όσα έγραψε:
«Πριν ένα χρόνο, έπειτα από σκληρή, πολύμηνη μάχη με την κατάθλιψη, προσπάθησα να δώσω τέλος στη ζωή μου. Στα πέντε λεπτά, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που είχε καμφθεί σε μια στιγμή απελπισίας, επανήλθε βρυχώμενο, και κάλεσα ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο, υποβλήθηκα σε πλύση στομάχου, και όταν συνήλθα κάπως απ' την αρχική σύγχυση, διαπίστωσα ότι υπέφερα από μερική αφασία: οι λέξεις, που ως τότε δεν με είχαν προδώσει ποτέ, τώρα ξεγλιστρούσαν και χάνονταν, κι αδυνατούσα να ολοκληρώσω μια απλή πρόταση. Για καλή μου τύχη, η συνέπεια αυτή της απόπειρας παρήλθε.
Μαζί με τον Τάσο - ο οποίος, χάρη στο σύμφωνο συμβίωσης, μπορούσε να συναποφασίζει για την πορεία της υγείας μου - αποφασίσαμε ότι έπρεπε να νοσηλευθώ, οπότε και πέρασα δύο βδομάδες στο Αιγινήτειο, όπου έλαβα πολύτιμη βοήθεια και στήριξη: η διάγνωση της διπολικής διαταραχής ετέθη οριστικά, και άρχισα να παίρνω την αγωγή που χρειαζόμουν για χρόνια, και χάρη στην οποία - σε συνδυασμό με την ανεκτίμητη συμπαράσταση και την απέραντη αγάπη του συζύγου, του πατέρα και των φίλων μου - σύντομα κατέκτησα μια πρωτόγνωρη ψυχική ευρωστία.
Ωστόσο, για καιρό, απέφευγα να μιλήσω για την απόπειρα, και δεν τολμούσα να αντικρίσω τη φωτογραφία του σακατεμένου μου εαυτού - γιατί με κατέτρυχε η ντροπή που επί αιώνες τυραννούσε (κι εξακολουθεί να τυραννά) τους ψυχικά νοσούντες: το στίγμα κι η σιωπή, η αίσθηση ότι ευθύνεσαι για την αρρώστια σου, η άδικη, παράλογη, απάνθρωπη ενοχή για μια πράξη που δεν ήταν παρά ένα δραματικό σύμπτωμα μιας νόσου πέρα από τον έλεγχό σου.
Γι' αυτό και σήμερα, που όλα αυτά μοιάζουν με κακό όνειρο - με τον εφιάλτη ενός άλλου Πέτρου, που έγινε καλά, και μπορεί να γράφει αυτές τις αράδες - θέλω να ζητήσω μια χάρη από κάθε άνθρωπο που υποφέρει από κατάθλιψη, που βρέθηκε (ή φοβάται ότι μπορεί να βρεθεί) στη θέση μου:
Μιλήστε για την αρρώστια σας. Ζητήστε τη βοήθεια φίλων, γνωστών, συγγενών - πάνω απ' όλα, τη βοήθεια γιατρού. Η κατάθλιψή σας, η υπομανία, η ψύχωση, ο αυτοκτονικός ιδεασμός, δεν είναι παρά συμπτώματα μιας ψυχικής νόσου. Θα ντρεπόταν ποτέ ένας καρκινοπαθής για τη νεοπλασία του, ένας διαβητικός για το ασθενικό πάγκρεας με το οποίο γεννήθηκε; Καμιά ντροπή: ό,τι νοσεί, είναι ζωντανό - κι άρα μπορεί να ζήσει καλύτερα.
Σήμερα - έχοντας επιστρέψει απ' τον ζόφο - σας απλώνω το χέρι. Αύριο, μπορεί να μου το απλώσετε εσείς. Δείξτε, λοιπόν, στον εαυτό σας, την αγάπη και την επιείκεια που του αξίζει. Σπάστε τη σιωπή, την αναίτια ντροπή.
Και στο πιο βαθύ σκοτάδι, το θαύμα της ζωής μας λάμπει».
