Κώστας Χαριτοδιπλωμένος: Αποκλειστικές φωτογραφίες μέσα από το την σπιταρόνα του στα νότια!

Θα πάθετε πλάκα με τις αποκλειστικές φωτογραφίες του Youweekly.gr από το εσωτερικό της σπιταρόνας του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου!

Ένας ύμνος που ακούγεται μέχρι σήμερα: «Lost in the Night, walking alone»... Ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος μάς υποδέχεται στο σπίτι του στα νότια προάστια και μας περιγράφει την ιστορία πίσω από το τραγούδι που τον έβαλε στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, όπως και για την κοπέλα που δεν τον αναγνώρισε και έμεινε με το βινύλιο στο... χέρι όταν τον αμφισβήτησε. Παράλληλα αποκαλύπτει αν έφτασε κοντά σε έναν δεύτερο γάμο, ενώ συγκινεί μιλώντας για τους γονείς του που έχασε μέσα σε διάστημα έξι μηνών...

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor: Δύσκολες ώρες για τον Τζέιμς Καφετζή μετά την αποχώρησή του - Τι συνέβη στο ξενοδοχείο

Πιάνει την κιθάρα και παίζει επιτόπου «Sultans of Swing», την ώρα της φωτογράφισης. Ίσως από τους λίγους βιρτουόζους που τραγουδούν και παίζουν μέχρι σήμερα, χωρίς να πτοούνται απ' το πέρασμα του χρόνου. «Θα τραγουδάω όσο μπορώ, όσο το 'χω και όσο το θέλει ο κόσμος», λέει εκείνος, αλλά η προσέλευση στο «4711» και η ζήτηση στην επικείμενη περιοδεία του σε όλη την Ελλάδα δείχνουν πως ο κόσμος τουλάχιστον θέλει να τον ακούει για πολύ ακόμα...

Ποια είναι η πρώτη σας ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Όταν μπήκα στο πατάρι του σπιτιού μου και βρήκα μία κιθάρα ξεκούρδιστη αγαλλίασε η ψυχή μου. O πατέρας μου την κούρδισε, μου έδειξε κάποια ακόρντα και άρχισα να παίζω. Έπαιζε κι εκείνος ερασιτεχνικά κιθάρα και ακορντεόν, τραγουδούσε σε ταβέρνες, ενώ δούλευε στην TWA (Trans World Airlines). H μητέρα μου ασχολιόταν με τα οικιακά και μαζί μου πολύ.

Ήσασταν άτακτος;

Ήμουν, στο σχολείο έτρωγα αποβολές. Κάναμε και κοπάνες, πηδούσαμε τη μάντρα και πηγαίναμε σε ένα σουβλατζίδικο. Το πιο αστείο ήταν όταν ήρθε ο καινούριος καθηγητής Θρησκευτικών, που έγραψε το όνομά του στον πίνακα και όλη η τάξη γέλασε. Όταν γύρισε να κοιτάξει, είχα μείνει να γελάω εγώ και δεν μπορούσα να σταματήσω. «Πώς λέγεσαι», με ρωτάει και του απαντάω «Χα-χα-χαριτοδιπλωμένος»! Με πήγε στον γυμνασιάρχη γιατί νόμιζε πως τον κοροϊδεύω, εκείνος του εξήγησε πως όντως λέγομαι Χαριτοδιπλωμένος, έμεινε κόκαλο και δεν μου ξαναμίλησε ποτέ!

Λέγατε από μικρός ότι θα ασχοληθείτε με τη μουσική;

Όταν είσαι μικρός δεν φαντάζεσαι ότι θα πάρεις αυτόν τον δρόμο, αλλά έμαθα κιθάρα και πιάνο, άκουγα τραγούδια και τα έπαιζα. Στα πάρτι παίζαμε Beatles, οι κοπέλες γούσταραν, αλλά τελικά μέναμε μόνοι μας γιατί παίζαμε μουσική όλο το βράδυ και οι άλλοι έκαναν καμάκι (γέλια). Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο πήρα ένα μαγνητόφωνο και άρχισα να κάνω τα πρώτα μου κομμάτια, μέχρι που ένας φίλος μου έστειλε μία κασέτα στην EMI όπου είχαν μείνει μέσα δύο demo δικά μου. Αντί να πάρουν εκείνον, πήραν εμένα για να κάνω τον πρώτο μου δίσκο, που πήγε καλά. Κάναμε άλλον έναν, που είχε το «Lost in the Night» και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Αποφάσισα ότι πρέπει να ασχοληθώ με αυτό, το είπα στον πατέρα μου και έτρεξε για βηματοδότη! (γέλια) Πήγε καλά όμως και στο τέλος χάρηκαν πολύ και οι δικοί μου.

Είχατε κάποιον αθώο και ανεκπλήρωτο έρωτα;

Ανεκπλήρωτο όχι, είχα την πρώτη μου μεγάλη σχέση όταν ήμουν μικρός, που κράτησε για 8-9 χρόνια. Μετά η κοπέλα πήγε στην Αμερική για να σπουδάσει, εγώ έμεινα εδώ, οπότε χαθήκαμε και μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται...

Έχω ακούσει ότι το «Lost in the Night» έχει μία ωραία ιστορία...

Δακρύβρεχτη, γράφτηκε σε μία στιγμή απόγνωσης. Ένα καλοκαίρι που ήμουν στις Σπέτσες, έκανα το ψώνιο μου και ξεκούραζα τον dj, έρχεται στο μαγαζί ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας που είχαμε χωρίσει λόγω αποστάσεως, με έναν Γάλλο συνοδό... Φεύγοντας από εκεί και περπατώντας μες στη νύχτα, σκεφτόμουν: «Lost in the night | Walking alone». Μόλις γύρισα στο σπίτι το έγραψα για να παρηγορηθώ και την επόμενη μέρα είπα «ωχ, αυτό είναι ωραίο τραγούδι»!

Το είπατε ποτέ στην κοπέλα;

Όχι, γιατί ήξερα ότι θα ήταν περιττό και θα την έφερνα σε δύσκολη θέση. Δεν ξέρω αν το έμαθε ποτέ, γιατί ζει στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια.

..Σας αναγνώριζαν στον δρόμο;

Στην αρχή δεν το είχαν πάρει χαμπάρι. Ήμουν με μία κοπέλα που μου άρεσε, έβαλα μία κασέτα που είχε μέσα το τραγούδι μου και μόλις το ακούει λέει εκείνη «τι κομματάρα! Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι που το λένε, είναι κάτι Αμερικάνοι». Της λέω ότι είμαι εγώ και μου απαντάει «μου έχουν πει διάφορα, αλλά κάτι τέτοιο δεν μου έχει πει κανείς. Δεν σταματάς να πάρω ταξί;». Πάω στο πορτμπαγκάζ, της δίνω το βινύλιο με τη φωτογραφία μου και της λέω «πάρε ταξί, αλλά πάρε κι αυτό»!

Επίμονες θαυμάστριες υπήρχαν;

Έρχονταν διάφορες θαυμάστριες οι οποίες ήταν επίμονες, αλλά είχα μία αμπιγιέζ πολύ αυστηρή που τις έδιωχνε. Τότε ήμουν και παντρεμένος, δεν ήμουν της αρπαχτής ή του one night stand, ήθελα πάντα να έχω μία σταθερή σχέση. Ήθελα να κάνω παιδιά και αν δεν το έκανα τότε, μετά θα ήταν δύσκολο. Είχα και τους γονείς μου που ήταν νέοι και μπορούσαν να βοηθήσουν, γιατί και η γυναίκα μου δούλευε.

Ο γάμος σας ωστόσο δεν κράτησε...

Οι δουλειές μας ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες, τις ώρες που γυρνούσα σπίτι εκείνη έπρεπε να ξυπνήσει, όταν γύριζε εκείνη εγώ ήμουν στο στούντιο γιατί έπρεπε να ηχογραφώ τα τραγούδια μου και το βράδυ, επειδή τότε δουλεύαμε 7 μέρες την εβδομάδα, κάθε μέρα έπρεπε να δουλεύω. Διακοπές δεν υπήρχαν γιατί δούλευα χειμώνα-καλοκαίρι, οπότε δεν υπήρχε τρόπος να έχουμε αρμονική συμβίωση. Επειδή δεν μπορούν δύο άνθρωποι να ζήσουν μαζί έτσι, αποφασίσαμε από κοινού να χωρίσουμε, και το διαζύγιο συναινετικό ήταν.

Σας αναγνωρίζουν στον δρόμο;

Ναι, γιατί δεν έχω αλλάξει πολύ. Με βλέπουν και λένε «ο Lost in the night!».

Για τις «Σεϋχέλλες» σάς λένε τίποτα;

Μου έλεγαν τότε που βγήκε το κομμάτι. Βγήκε απευθείας γραμμή από Αθήνα σε Σεϋχέλλες, είχε γίνει μόδα και πήγαιναν όλοι, ενώ μου είχαν στείλει το κλειδί από την πρεσβεία. Δεν πήγα ποτέ! Περνούσα ωραία στην Ελλάδα, αν και είχα προτάσεις για το εξωτερικό, μου είχαν προσφέρει ένα εκατομμύριο λίρες για να πάω στην Αγγλία και αρνήθηκα.

Πιστεύατε πως θα σας έπιανε κατάθλιψη αν τελικά πηγαίνατε στην Αγγλία;

Μεγάλη κατάθλιψη. Πήγαμε με τον πατέρα μου στην Αγγλία για να γραφτούμε σε ένα πανεπιστήμιο, μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο με έπιασε πονοκέφαλος, ήταν λες και μου τρυπάνε το μάτι από την υγρασία. Τον έψησα τελικά να πάω πανεπιστήμιο στην Αθήνα, μόλις γύρισα στην Ελλάδα φίλησα το χώμα και μου πέρασαν όλα.

Σε τι επίπεδο βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις σας με τη Σαμπρίνα;

Είναι πολύ φιλικές, βρισκόμαστε πού και πού. Με τον γιο της παίζαμε μπάλα στην αυλή όταν είχε έρθει στο στούντιο για να κάνουμε ένα κομμάτι με τη Σαμπρίνα.

Υπήρξαν ποτέ άβολες στιγμές μεταξύ σας;

Όχι, γιατί είχε ξεπεραστεί το θέμα της σχέσης και είχε μείνει πια ο άνθρωπος. Είναι ένα πολύ καλό παιδί και έχει καλή ψυχή, χάρηκα που κατάφερε και βρήκε έναν άνθρωπο, έκανε ένα παιδί, άσχετα αν χώρισε − γιατί ξέρω ότι και ο πατέρας αγαπάει πολύ το παιδί.

Από τον Γιώργο Κακογιάννη

Φωτογραφίες: Κώστας Καπαρελιώτης