Αποκάλυψη βόμβα: Αυτός είναι ο λόγος που εξαφανίστηκε εδώ και χρόνια ο συγκεκριμένος ηθοποιός!
Τι μπορεί να έχει συμβεί;
Τι μπορεί να έχει συμβεί; Αποκάλυψη βόμβα! Αυτός είναι ο λόγος που εξαφανίστηκε εδώ και χρόνια ο συγκεκριμένος ηθοποιός!
Το να χάσεις τον εαυτό σου είναι πολύ εύκολο, ιδιαίτερα όταν ο ρόλος είναι πολύ έντονος και έχεις μοχθήσει για αυτόν. Ο Heath Ledger είναι το πιο τρανό παράδειγμα της παραπάνω «κατάρας», όταν στην προσπάθειά του να πιάσει το συναίσθημα και το εσωτερικό χάος του Joker στο «Dark Knight» δεν χάθηκε απλώς στον ρόλο του. Ο ρόλος τον «κατάπιε» κυριολεκτικά.
Ίσως αυτό να σκεφτόταν και ο Josh Hartnett πριν από περίπου μια δεκαετία, όταν από ανερχόμενος σταρ του Χόλιγουντ θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης κάνοντάς μας να ανησυχούμε αν όντως ζει πλέον.
Στην πραγματικότητα ο 40χρονος ηθοποιός δεν έχει τίποτα, είναι μια χαρά και ζει ωραίος και χαλαρός τη ζωή του μαζί με τη γυναίκα και τις δύο κόρες του, μακριά από τις φανφάρες και τους παπαράτσι. Τους ρόλους και τις ίντριγκες. Το σταριλίκι και την απόλυτη τρέλα του Χόλιγουντ.
Όχι όμως επειδή δεν κατάφερε να είναι σταρ, κάθε άλλο. Επειδή ο ίδιος επέλεξε να είναι μακριά από τη δημοσιότητα.
Γνωστός Έλληνας ηθοποιός εξομολογείται: «Ένιωθα πως αν πεθάνω τώρα...»!
Γνωστός Έλληνας ηθοποιός παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη στο My Tv και έκανε μια εξομολόγηση από καρδιάς για την ζωή του.
Ο ηθοποιός φέτος πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Μην ψαρώνεις» κάνοντας τα πρώτα του βήματα στον χώρο της τηλεόρασης
Η υποκριτική πώς μπήκε στη ζωή σου;
«Το πρόβλημα υπήρχε ανέκαθεν. Από το σχολείο έκανα θέατρο και ήμουν στη χορωδία. Μου άρεσε πάντα το πώς μπορείς να φτιάξεις μια ιστορία με την οποία ο άλλος θα διασκεδάσει, θα χαρεί, θα τη σκέφτεται, θα σε σκέφτεται, θα συνεχιστεί κάτι. Ωστόσο, στην Α’ Γυμνασίου, που ξεκινήσαμε και κάναμε Βιολογία, λέω «Αυτό θέλω να το μάθω», και το έκανα. Πέρασα στη σχολή, μου άρεσε πάρα πολύ και ακόμα μου αρέσει .Όμως, καθώς περνούσαν τα χρόνια, άρχισα να συνειδητοποιώ πως όταν τελειώσω το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να κάνω μεταπτυχιακό μετά για κάποια χρόνια, να δουλέψω σε ένα εργαστήριο, και αυτό άρχισε να με βαραίνει και να με καταθλίβει. Ένιωθα πως αν πεθάνω τώρα δεν θα είμαι ευτυχισμένος. Αυτό με επηρέασε πολύ περισσότερο από ό,τι πίστευα, γιατί είμαι ένας μονίμως χαρούμενος άνθρωπος και αυτό άλλαξε πολύ απότομα με αποτέλεσμα να μου δημιουργηθεί η ανάγκη να ακολουθήσω το θέατρο. Εκείνη την περίοδο γνώρισα τον κολλητό μου, ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο και τον ακολούθησα. Την επόμενη χρονιά δώσαμε μαζί εξετάσεις στο Εθνικό, περάσαμε στην πρώτη φάση, αλλά όχι στην τελική. Τότε, όλα τα παιδιά που δεν πέρασαν πήγαν τα περισσότερα στο Ωδείο. Όταν είδα τη δουλειά που γίνεται εκεί, αποφάσισα πως θέλω να πάω. Έτσι, την επόμενη χρονιά μπήκα στο Ωδείο, τελείωσα το 2013, δούλεψα στο Εθνικό, ταυτόχρονα έδινα και τα τελευταία μου μαθήματα για να πάρω το πτυχίο μου, πήγα στρατό, επέστρεψα και μου βγήκε. Αν δεν μου έβγαινε, δεν θα το έκανα...
