Θλίψη για γνωστό ηθοποιό: "Χάσαμε το μωρό μας"!
Η σύζυγός του ήταν έγκυος στο έκτο τους παιδί!
"Χάσαμε το μωρό μας"! Θλίψη επικρατεί με την ανακοίνωση που δεν περιμέναμε από γνωστό ηθοποιό!
Ο ίδιος μοιράστηκε τα δυσάρεστα νέα μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Instagram.
Θλίψη! Πέθανε σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός!
Ο λόγος για τον James Van Der Beek και την σύζυγό του, Kimberly. «Λυγισμένοι! Καταρρακωμένοι. Σε σοκ. Έτσι αισθανόμαστε τώρα», έγραψε χαρακτηριστικά στο μήνυμά του, συνεχίζοντας, «Είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε ζευγαριού που περιμένει να γίνει γονιός. Χάσαμε το μωρό. Η μικρή ψυχή που περιμέναμε να υποδεχτούμε στην οικογένειά μας, πήρε τον δρόμο χωρίς επιστροφή! Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συμβούν αυτά τα πράγματα. Αυτό έλεγα και στα παιδιά μου. Αυτό σε φέρνει πιο κοντά. Σε κάνει περισσότερο άνθρωπο!».
Ο σταρ της σειράς Dawson Creek και η γυναίκα του έχουν ήδη πέντε παιδιά και περίμεναν με ανυπομονησία το έκτο μέλος της οικογένειας, κάτι που ωστόσο δυστυχώς ανετράπη.
Θλίψη για γνωστή Ελληνίδα ηθοποιό! «Έχασα τη μαμά μου σε τροχαίο.... »
Σε θλίψη έχει βυθιστεί γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός! «Έχασα τη μαμά μου σε τροχαίο» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια!
Η ηθοποιός Σίσσυ Τουμάση μιλάει στο People και εξομολογείται στη Φανή Πλατσατούρα για τα παιδικά της χρόνια και την απώλεια της μητέρας της.
Ανέφερες προηγουμένως, ότι μεγάλωσες με τον παππού σου.
Ναι, μέχρι την πέμπτη δημοτικού έμενα στο Παγκράτι με τη γιαγιά και τον παππού. Μετά μετακόμισε η μητέρα μου στην Πεύκη και έβγαλα εκεί την έκτη δημοτικού. Ουσιαστικά μαζί τους μεγάλωσα γιατί η μητέρα μου έλειπε συχνά σε ταξίδια. Με τον μπαμπά μου χώρισαν όταν ήμουν μωρό ακόμη. Δεν το θυμάμαι καθόλου ως διαδικασία.
Με τον πατέρα σου είχες τυπικές σχέσεις;
Είχα μια σχέση τύπου «κάποια Σαββατοκύριακα σκόρπια μέσα στα χρόνια». Και αυτό μέχρι τα 12. Ύστερα δεν διατηρήσαμε επαφές.
Πώς θα περιέγραφες τα παιδικά σου χρόνια;
Σίγουρα είχαν κάποιες δυσκολίες. Δεν ήταν ηλιόλουστα και ανέμελα. Λίγο ζόρικα θα τα χαρακτήριζα. Θεωρούσα normal να μένω με τη γιαγιά και τον παππού γιατί αυτό είχα γνωρίσει ως κατάσταση. Δεν θα σου κρύψω ότι έβλεπα τα άλλα παιδιά στο σχολείο που τα περίμεναν οι μητέρες τους και αναρωτιόμουν «γιατί να μην είναι και η δική μου μαμά εδώ;». Μεγαλώνοντας βέβαια, γούσταρα που η μητέρα μου ήταν διαφορετική.
Κάποια στιγμή αργότερα, το συζήτησες μαζί της;
Ναι, γιατί υπήρξε μια περίοδος που ήμουν θυμωμένη. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι η μητέρα μου με λάτρευε. Ήμουν το παιδί της και έκανε το καλύτερο δυνατόν. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις πάντοτε στο μυαλό σου ότι «οι άνθρωποι μέχρι τόσο μπορούν». Βέβαια, όταν είσαι παιδί στην εφηβεία, τα βλέπεις αλλιώς τα πράγματα. Θυμώνεις…
Προσπάθησες να τη δικαιολογήσεις;
Και να την δικαιολογήσω προσπάθησα και να την καταλάβω, χωρίς να σβήνω τα λάθη. Έχω ακόμη μέσα μου αυτό το «εγώ, ως γονιός, θα το ‘κανα καλύτερα». Κάποιες στιγμές με πιάνει το παράπονο. Από την άλλη, όλα αυτά με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Με διαμόρφωσαν, με σκλήρυναν και έτσι έχω τώρα, μια αντοχή στα πράγματα. Και μεγάλη εκτίμηση στους ανθρώπους και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η μητέρα μου έφυγε από τροχαίο πριν δέκα χρόνια. Πλέον, οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου. Αυτούς έχω, αυτούς επέλεξα και αυτοί μου έχουν σταθεί πολλές φορές. Θα είμαι πάντα εκεί γι΄αυτούς όπως ήταν και αυτοί για μένα. Αλλά οκ, κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μάνα και τον πατέρα σου.
Μαθαίνεται η απώλεια;
Ο θάνατός της θα είναι πάντα ένα αγκάθι μέσα μου. Πονάει, αυτή είναι η αλήθεια. Προσπαθείς να το ξεχάσεις και έρχεται. Με μια εικόνα, μια μνήμη, μια μυρωδιά. Νομίζεις, όταν μου ανακοίνωσαν την υποψηφιότητα για το βραβείο Μερκούρη, δεν την σκέφτηκα; Θα χαιρόταν πολύ. Aυτή σκέφτομαι και σε κάθε πρεμιέρα. Δεν βάζω τα κλάματα ούτε κόβω τις φλέβες μου στα καμαρίνια αλλά ξέρεις, έρχονται οι συγγενείς των ηθοποιών και μένα κανείς. Δεν με είδε ποτέ η μητέρα μου στο θέατρο. Λέω από μέσα μου «θα ΄ταν ωραία να ήσουν απόψε εδώ».
Πρόλαβες να της πεις όσα ήθελες;
Έγιναν όλα ξαφνικά. Το ότι δεν πρόλαβα να πενθήσω και να της πω όσα ήθελα, με πόνεσε περισσότερο και από την ίδια την απώλεια. Αλλά έμαθα από αυτή την ιστορία να μην αφήνω τίποτα για αύριο. Πες τα. Ό,τι αισθάνεσαι, ό,τι φοβάσαι και ό,τι θέλεις να μάθει ο άλλος. Πες τα! Δεν ξέρεις πού θα είσαι αύριο. Ακούγεται κλισέ αλλά είναι αλήθεια!
