Χρήστος Φερεντίνος: Στιγμές αγωνίας στην πρεμιέρα του Deal! Η δύσκολη απόφαση που πήρε παίκτρια...

Με τι ποσό έφυγε από το παιχνίδι;

Ελένη Ζουγανέλη
Youweekly Editor
Χρήστος Φερεντίνος: Στιγμές αγωνίας στην πρεμιέρα του Deal! Η δύσκολη απόφαση που πήρε παίκτρια...

Στιγμές αγωνίας έζησαν οι τηλεθεατές και το κοινό στο πλατό του Deal με παρουσιαστή τον Χρήστο Φερεντίνο. Μια δύσκολη απόφαση κλήθηκε και πήρε παίκτρια.

Ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεπαιχνίδια επέστρεψε στις οθόνες μας και πρώτη παίκτρια που ήρθε αντιμέτωπη με τον τραπεζίτη ήταν η Κατερίνα από τον Νομό Ηρακλείου.

Η Κατερίνα ξεκίνησε το παιχνίδι σχετικά εύκολα, αφού έβγαζε εκτός τα χαμηλά ποσά. Μπορεί στην συνέχεια να έχασε τις 40.000 ευρώ, ωστόσο αυτό δεν την πτόησε και συνέχισε στον στόχο της, τις 60.000 ευρώ.

Ο τραπεζίτης, της πρόσφερε 7.500 ευρώ έχοντας μέσα στο παιχνίδι τα κουτιά: 0.01, 50, 5.000, 10.000 και 60.000 ευρώ. Εκείνη όμως, την αρνήθηκε.

Έχοντας διώξει το 0.01 και τις 10.000 ευρώ ο τραπεζίτης της πρόσφερε αυτή την φορά 13.000 ευρώ με το κοινό να φωνάζει να συνεχίσει και άλλοι να σταματήσει. Ο Χρήστος Φερεντίνος ζήτησε να κάνουν ησυχία για να αποφασίσει. Έτσι, πήρε την απόφαση να πάρει τις 13.000 ευρώ και να αποχωρήσει, μια πολύ σωστή επιλογή, καθώς μέσα στο κουτί της, είχε τις 5.000 ευρώ.

Χρήστος Φερεντίνος deal

Ο τραπεζίτης του Deal, λίγο πριν την πρεμιέρα είχε παραχωρήσει συνέντευξη και είχε «σπάσει» την σιωπή του για πρώτη φορά.

"Κοιμόμουν σε παγκάκι στην Καλλιθέα!" - Η πιο πολυσυζητημένη παίκτρια του DEAL αποκαλύπτει για πρώτη φορά!

Η πιο πολυσυζητημένη παίκτρια του DEAL αποκαλύπτει για πρώτη φορά στο Youweekly.gr! "Κοιμόμουν σε παγκάκι στην Καλλιθέα!"

Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στον Γιώργο Κακογιάννη η παίκτρια που τρέλανε τον Χρήστο Φερεντίνο με το συγκλονιστικό παιχνίδι που έκανε στον ALPHA και στον τραπεζίτη, μίλησε ανοιχτά για την ζωή της, για τον καρκίνο, για τον θάνατο που της κόστισε αλλά και για τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια που πέρασε!

Ο λόγος για την Μαρία Τζινιέρη...

Άκουγες Γιώργο Μάγγα και έκλεινες τα αυτιά σου;

Όχι μόνο Γιώργο Μάγγα, δημοτική μουσική γενικότερα. Άκουγα κλαρίνο και τελείωναν όλα όταν ήμουν μικρή. Τώρα πια όχι.

Ναρκωτικά σού έχουν προσφέρει;

Ναι, δεν ήξερα καν τι είναι (γέλια). Δεν ήθελα όμως και θεωρώ πως αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις. Εγώ έχω κόψει το κάπνισμα γενικά, αφού κάπνιζα από τα 16 μου μαζί με τη γιαγιά. Βλέπαμε «Καλημέρα Ζωή» και «Λάμψη» και κάναμε ένα τσιγαράκι.

Ο μπαμπάς πώς αντέδρασε όταν το έμαθε;

Πολύ άσχημα, φώναζε. Εκείνος βέβαια έκανε τρία πακέτα την ημέρα... Tο 2009 τον «έχασα» κιόλας, τρεις μέρες πριν κάνουμε πρεμιέρα με τον Νίκο Βέρτη στο «Κέντρο Αθηνών». Με αφορμή αυτό έφτασα κι εγώ να καπνίζω τρία πακέτα την ημέρα. Κάποια στιγμή ήμουν σε μια πολυκατοικία χωρίς ασανσέρ, ανέβηκα δύο ορόφους με τα πόδια και στον πρώτο δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Δεν είχα γεύση κάποια στιγμή, δεν γευόμουν το φαγητό που έτρωγα, είχε χαλάσει και η όσφρησή μου, δεν μπορούσα να μυρίσω.

Είναι σκληρό για μια κοπέλα που έχει μεγαλώσει με τον πατέρα της να τον «χάνει» στα 24...

Ήταν πολύ, αλλά το πιο σκληρό ήταν να βλέπω εκείνον τον γεροδεμένο και στιβαρό άντρα να καταρρέει και να βλέπει κι εκείνος τον εαυτό του να καταρρέει, είχε γίνει μισός από μένα. Τον ταλαιπώρησε αρκετά ο καρκίνος για τρία χρόνια.

Ήσουν στήριγμά του όσο πάλευε;

Ήμουν. Όταν είχε κατέβει στην Αθήνα για να κάνει την πρώτη του επέμβαση στο «Σωτηρία» ήταν δύσκολο για μένα, γιατί μόλις τελείωνα από το «Φως» με τον Νίκο Κουρκούλη πήγαινα στο νοσοκομείο και από εκεί γυρνούσα στο μαγαζί. Είχα μείνει και χωρίς σπίτι εκείνη την περίοδο, γιατί συγκατοικούσα με μια κοπέλα και επειδή τα ξαναβρήκε με τον πρώην της μου είπε «πρέπει να φύγεις» χωρίς να μου δώσει περιθώριο. Είχα μείνει για τρεις μέρες στην πλατεία της Καλλιθέας επειδή δεν είχα κάποιον να πάω και ό,τι λεφτά έβγαζα πήγαιναν στα φάρμακα ή στις θεραπείες που χρειαζόταν ο πατέρας μου. Θεωρούσα ότι δεν έπρεπε να κρατήσω ούτε 100€ για να πάω σε ξενοδοχείο, αλλά να τα δώσω εκεί.

Φοβήθηκες όταν κοιμόσουν στο παγκάκι;

Φυσικά και φοβήθηκα, αλλά είχα πίστη μέσα μου. Πάντα έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά.

Πόσο καιρό πάλευες για να βοηθήσεις τον πατέρα σου;

Μετά το χειρουργείο έμεινε για έναν μήνα στην Αθήνα κι έφυγε για τη Λαμία, έκανε κάποιες ασκήσεις που του έδωσε ο γιατρός με τα φάρμακά του αλλά μετά ξεκίνησε πάλι το τσιγάρο, οπότε ξανακύλησε. Όταν κατέπεσε πολύ χρειάστηκε καροτσάκι, ειδική μονάδα μέσα στο σπίτι με οξυγόνο και πολλά άλλα πράγματα.

Πριν φύγει από τη ζωή τι σου είπε;

Είχε λίγη επαφή με το περιβάλλον και επειδή ήταν πολύ καταβεβλημένος δεν είχε κουράγιο να μιλήσει. Μπαίνοντας στο νοσοκομείο για τελευταία φορά, έπεσε σε κώμα. Για δύο συνεχόμενα βράδια τον περιμέναμε από λεπτό σε λεπτό και ξεψύχησε το δεύτερο βράδυ... Όποτε είχαμε μιλήσει μέχρι εκείνες τις στιγμές δεν ήταν ευτυχισμένος, μου έλεγε «κοίτα πώς είμαι» και του έλεγα «ξεκόλλα, μη μασάς»...

Η μητέρα σου σού στάθηκε εκείνη την περίοδο;

Είχε έρθει στο νοσοκομείο να τον δει, τότε όμως ήμουν ακόμα θυμωμένη μαζί της. Δεν της επέτρεψα να έρθει στην κηδεία, θεωρούσα ότι αφού δεν ήταν πουθενά δίπλα του όταν ήταν ζωντανός, γιατί να ήταν εκεί; Δεν είμαι περήφανη γι' αυτό που λέω και αν γινόταν τώρα δεν θα λειτουργούσα έτσι.

Δεν λειτούργησε υπέρ της το ότι στάθηκε δίπλα του έστω και στις τελευταίες του στιγμές;

Όχι, γιατί όσα χρόνια την έπαιρνε ο πατέρας μου να βρεθούν για κάτι κοινά περιουσιακά που είχαν, πάντα του έκλεινε το τηλέφωνο στα μούτρα. Θα της έδινα την ευκαιρία, αλλά θεώρησα ότι ήταν λίγο θεατρινίστικο.