Ανατριχιάζει η Ελισάβετ Μουτάφη για τον κορωνοϊό - «Mπορείς να μολύνεις τον άλλο και να πεθάνει»
Όλα όσα εξομολογήθηκε για την περιπέτεια της
Η Ελισάβετ Μουτάφη μίλησε στο περιοδικό “Λοιπόν” και συγκεκριμένα στην Ρενέ Σαραντινού και αποκάλυψε, μέσα σε όλα, την περιπέτεια της με τον κορωνοϊό.
Η επιτυχημένη ηθοποιός, που πρόσφατα είχε ένα ατύχημα, αναφέρθηκε στην επαγγελματική της ζωή, στην σχέση της με τις δύο κόρες του συζύγου της καθώς και στο πως βίωσε τον κορωνοϊό.
Η συνέντευξη της Ελισάβετ Μουτάφη στο περιοδικό «Λοιπόν»
Η ζωή σου μοιράζεται ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Δουλεύω και δεδομένων των συνθηκών και της κατάστασης που επικρατεί παγκοσμίως, είναι κάτι τραγικό αυτό που συμβαίνει με τον ιό Covid-19 και τους θανάτους καθημερινά, το οποίο δεν έχουμε ξαναζήσει. Όμως είμαι σε μια δημιουργική φάση αυτόν τον καιρό, γιατί είναι σημαντικό να δουλεύεις αυτήν την περίοδο και ειδικά στο δικό μας επάγγελμα, που εκ των πραγμάτων, δυστυχώς, περνάει μεγάλο πλήγμα, έχει τραβήξει και τραβάει πολλά.
Πηγαίνω στην Κύπρο και μένω 2-3μέρες την εβδομάδα, αλλά την τελευταία φορά που πήγα, έμεινα έναν μήνα, γιατί έπρεπε να βγάλουμε επεισόδια, δεν γινόταν διαφορετικά με τα μέτρα και το lockdown εδώ, ήταν επικίνδυνα τα πράγματα.
Δεν άξιζε τον κόπο να πηγαινοέρχεσαι συνέχεια, γιατί μπαίνεις σε μια διαδικασία πιο επικίνδυνη σε σχέση με τον ιό, κι έτσι συμφωνήσαμε να μείνουμε εκεί, να κάνουμε κάποια γυρίσματα, καθώς τότε εκεί δεν υπήρχε lockdown, οπότε ήταν μια περίοδος “φοιτητική”, που εγώ δεν την έχω ζήσει.
Μαζί με τους Ελλαδίτες ηθοποιούς εκεί, ήμασταν μια παρέα και περάσαμε όμορφα. Επικοινωνούσα με τους δικούς μου ανθρώπους, μου λείπανε, αλλά δεν ήταν τραγικό, μπορούσαμε να κάνουμε υπομονή. Πριν από αυτό είχα καθίσει στο σπίτι μου 14 μέρες καραντίνα, επειδή είχα κολλήσει τον ιό.
Πώς πέρασες την 14ήμερη καραντίνα νοσώντας από Covid-19;
Ευτυχώς το πέρασα πολύ ελαφριά. Ήταν τρομερές κι απότομες αλλαγές στην καθημερινότητα, αλλά το σημαντικό είναι ότι είμαστε όλοι καλά. Τώρα θα ξαναφύγω για 10 μέρες για γυρίσματα και θα επιστρέψω για τα Χριστούγεννα.
Θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις ψυχοθεραπευτική τη δουλειά σου αυτή την περίοδο που είναι δύσκολη;
Ναι, βέβαια, είναι πολύ ψυχοθεραπευτική, πηγαίνω σ’ ένα άλλο μέρος και δουλεύω. Μπορεί να μπερδεύεσαι λίγο, γιατί η πραγματικότητά σου αλλάζει απότομα, μου λείπουν οι δικοί μου, αλλά είναι τέτοια τα χρονικά διαστήματα που δεν είναι τόσο τρομερό, έτσι κι αλλιώς κι εδώ δεν τους βλέπω ιδιαίτερα. Εκτός από τον σύζυγό μου, τις κόρες του και το σκυλί μου, τους άλλους, όπως και τους γονείς μου, δεν τους βλέπω λόγω της κατάστασης.
Πώς είναι η σχέση σου με τις κόρες του συζύγου σου;
Έχουμε πάρα πολύ καλή σχέση με τις δύο κόρες του Μάνου. Αυτό εξαρτάται από όλους, από τη μαμά τους, από τον μπαμπά τους, από εμένα και φυσικά από τα παιδιά. Είναι πώς το έχουμε χειριστεί όλοι μαζί. Με τη μητέρα τους έχουμε εξαιρετικές σχέσεις. Εγώ θα σου πω ότι δεν το χειρίζομαι κάπως, είμαι αυτή που είμαι, δεν έχω κάτι να χειριστώ, είμαι αληθινή, κι αυτό, ευτυχώς, το εκτιμούν τα παιδιά.
Παίζει ρόλο το ότι είσαι ένα προβεβλημένο πρόσωπο, είσαι ηθοποιός, κι υπάρχει λάμψη σε όλο αυτό;
Υπάρχει το προβεβλημένο, αλλά στα παιδιά δεν το πιστεύω, δε μου έχουν δείξει ποτέ κάτι τέτοιο, δεν το έχω εκλάβει. Φυσικά και τους αρέσει, λογικό είναι, έρχονται σε παραστάσεις, αλλά δεν έχουν επηρεαστεί από αυτό, δε μ’ έχουν δει ποτέ ως “η γνωστή ηθοποιός”, καθόλου.
Μεταξύ σας πώς αποκαλείστε χαϊδευτικά;
Εμένα με αποκαλούν “Έλλη”, εγώ δεν τους αλλάζω τα ονόματά τους, επειδή είναι πολύ ωραία. Καμιά φορά τους κάνω πλάκα, τις φωνάζω με διάφορα “παρατσούκλια”, όπως “μπουμπού”. Όταν υπάρχει ένα ωραίο όνομα δε θέλω να το χαλάω, γιατί κι εμένα από μικρή, ενώ το όνομά μου είναι Ελισάβετ, χαϊδευτικά με φώναζαν “Λίζα”, κι έμεινε, αλλά όταν άρχισα να δουλεύω, επέβαλα τ’ όνομά μου ολόκληρο και το κατάφερα.
Οι γονείς μου με φωνάζουν ακόμα “Λίζα”, ενώ ο θείος μου, ο Μάκης Τσέλιος, το έχει επιβάλει μόνος του στον εαυτό του και με φωνάζει πια “Ελισάβετ”, πάει να μπερδευτεί κάποιες φορές, αλλά τελικά τα καταφέρνει. Μου φαίνεται περίεργο ν’ ακούω από τους δικούς μου να με φωνάζουν “Ελισάβετ”.
Μίλησέ μου για την εμπειρία σου με τον ιό, στην αρχή όλοι πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να κολλήσουν… Είναι “ευχάριστο” το ότι νόσησες ήπια.
Έτσι πιστεύουμε όλοι… Είναι ευχάριστο, χωρίς εισαγωγικά, γιατί νιώθω καλύτερα που το έχω περάσει, δεν κόλλησα τους δικούς μου, ούτε τον Μάνο, κανέναν, ήμασταν πολύ τυχεροί, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Πώς σκεφτόσουν τον κορονοϊό πριν μάθεις ότι είσαι θετική στο ιό;
Όπως τον άκουγα, ότι κάποιοι ήταν ασυμπτωματικοί ή το πέρασαν ελαφρά, κι άλλοι που έφευγαν από τη ζωή. Ακούω την άποψη του ειδικού, αυτού που το έχει περάσει, όχι τις θεωρίες, απαξιώ. Εγώ το πέρασα πολύ ελαφριά, δεν φοβήθηκα, δεν είμαι αρρωστοφοβική, όμως στην καραντίνα, όταν άκουγα τις ακραίες περιπτώσεις στην τηλεόραση την έκλεινα, όσο ήμουν μόνη μου σπίτι κι έφερα τον ιό, τρόμαζα λίγο.
Ήμουν μόνη στο σπίτι μου, με το σκυλί μου, ο Μάνος ήταν στο εξοχικό μας, για να μην κολλήσει, κι εκείνος σε καραντίνα. Το πιο άσχημο ήταν όταν συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποί σου δεν μπορούν να σε πλησιάσουν, έρχονταν απ’ έξω με μάσκα και γάντια, να μου αφήσουν κάτι κι έλεγα: “Μπες στο ασανσέρ για ν’ ανοίξω την πόρτα”…είναι άγριο. Νιώθεις ότι φέρεις κάτι που μπορείς να μολύνεις τον άλλο και να πεθάνει, κάτι που δεν είχαμε ζήσει μέχρι τώρα.
Ο κατ’ οίκον περιορισμός, λόγω αυτού που περνούσες, σε πήγε στο απόγειο της μοναξιάς;
Ακριβώς. Δεν είναι απλώς ότι μένεις μέσα, είναι ότι ο άλλος έρχεται απ’ έξω ντυμένος ρομπότ για να σου αφήσει κάτι απ’ έξω, κι αυτό είναι τρομακτικό, αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Φτάνεις στον πάτο της μοναξιάς;
Ναι, αν το σκεφτείς πιο βαθιά, αλλά ξέρεις ότι σε δύο εβδομάδες θα δεις ξανά τους δικούς σου, αν όλα πάνε καλά, μιλάς στα τηλέφωνα…
Είχες μεγαλύτερο φόβο για να προφυλάξεις τους άλλους και να μην κολλήσουν, απ’ ότι για την κατάστασή σου;
Φυσικά, πολύ μεγαλύτερο φόβο, γιατί δεν ξέρεις πως λειτουργεί στον καθένα ο ιός, εγώ το περνούσα ελαφριά.
