Χρυσηίδα Δημουλίδου: Απαντά στον Χάρη Βαρθακούρη - «Αν θεωρείτε πως γράφω βλακείες, μη με διαβάζετε»
«Με ξεπερνάει»
Η συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου, με μια ανάρτησή της, είχε σχολιάσει την παρουσία του Χάρη Βαρθακούρη στο Σου - Κου Family και ο ίδιος της απάντησε με τον τρόπο του. Η ίδια σήμερα του ανταπαντά με μια μακροσκελή ανάρτηση.
Η απάντηση της Χρυσηίδας Δημουλίδου στον Χάρη Βαρθακούρη
EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ…
-Το ότι τάσσομαι υπέρ των γυναικών, τις υπερασπίζομαι κι εκείνες μου επιτίθενται με τον χειρότερο τρόπο, με προσβλητικά σχόλια και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι δεν έχω το δικαίωμα της γνώμης μου ή να ασκήσω κριτική σε ό,τι με ενοχλεί ή θίγει την αισθητική μου, παρά μόνο να μου ασκείται από τον οποιονδήποτε γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι οι συγγραφείς πρέπει να γράφουν αυστηρά μόνο βιβλία και να μην έχουν γνώμη στον δημόσιο βίο και γεγονότα… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι έχω ωριμάσει -άρα γεράσει-, επομένως έχω το ακαταλόγιστο και δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ και να πράξω... EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι εκφράζομαι στην ελληνική γλώσσα αλλά δεν γίνονται αντιληπτά αυτά που γράφω, μεταφέροντας παραποιημένη την έννοια κειμένων μου… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι ζηλεύω τα ευτυχισμένα, πολιτισμένα ζευγάρια και τις όμορφες, νέες γυναίκες… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι δηλώνω συγγραφέας του τύπου «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι χρησιμοποιώ «επώνυμους» για να αναγνωριστώ στο Πανελλήνιο και να πουλήσω τα βιβλιαράκια μου που δεν αγοράζει κανένας… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι είμαι αγενής, κακόβουλος άνθρωπος, που δεν έχει κανέναν σκοπό στη ζωή του, απλά περιφέρομαι ως δηλητηριώδες φίδι… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι πρέπει να το «βουλώνω», όταν μιλούν οι άλλοι και μόνο να ακούω... EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
-Το ότι η ζωή μου είναι κενή, χωρίς ενδιαφέροντα, πέρα από το να παρακολουθώ τις ζωές των άλλων… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ.
Πολλά με ξεπερνούν σ' αυτή τη χώρα. Όπως η αγένεια, η ημιμάθεια, η αμάθεια, τα ψεύδη, η υποκρισία, η έλλειψη παιδείας, η έλλειψη καλών τρόπων, οι συκοφαντίες, η χειραγώγηση, η έλλειψη σεβασμού, η περιφρόνηση στις ώριμες ηλικίες ή τον αδύναμο κρίκο, η ανικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας, η έλλειψη σεβασμού στην προσφορά, κάθε είδους, η αναξιοκρατία, η μη δημόσια αναγνώριση των πραγματικά ικανών και ταλαντούχων ανθρώπων, η επικράτηση κυκλωμάτων κ.λπ. κ.λπ.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Τόλμησα, η «πτωχή», να πω τη γνώμη μου για συμπεριφορά πολύ γνωστού προσώπου, με αποτέλεσμα να δεχτώ καταιγισμό ιδιαίτερα προσβλητικών, έως μηνύσιμων σχολίων, που φωτογραφήθηκαν και επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου.
Το να μη συμφωνεί κάποιος με αναρτήσεις ή σχόλια άλλου μέσα στο f/b, το καταλαβαίνω και μπορεί να τον αντικρούσει με επιχειρήματα. Όταν όμως οι σχολιασμοί ξεφεύγουν της θεματολογίας του κειμένου, τα λόγια διαστρεβλώνονται και μεταφέρονται με τρόπο ώστε να δημιουργηθούν οι χείριστες των εντυπώσεων, εκεί τα πράγματα ξεφεύγουν.
Για να εχω τη συνείδησή μου καθαρή, έστειλα, την ίδια μέρα, στο συγκεκριμένο πρόσωπο που θεωρεί ότι του επιτέθηκα, προσωπικό μακροσκελές μνμ, όπου του εξήγησα με πολύ ευγενικό τρόπο για ποιον λόγο έκανα την ανάρτηση. Κι αν το επιθυμεί, ας το αναρτήσει δημόσια.
Πέρα απο τη συγγραφή, παράλληλα δημοσιογραφώ απο τη δεκαετία του 1980 και, αν δεν είχα γίνει αεροσυνοδός, θα ήμουν δημοσιογραφος -και τα δύο δεν τα προλάβαινα. Άρα ενδιαφέρομαι για τα πάντα και σχολιάζω. Αν, λοιπόν, οι συγγραφείς θεωρούνται «πνευματικοί άνθρωποι», έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα κατέθεταν τη γνώμη τους.
Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, οι απόψεις, ειδικά των «ώριμων» συγγραφέων, έχουν μεγάλο βάρος και λαμβάνονται υπόψη πολύ σοβαρά. Ο συγγραφέας επιβάλλεται να έχει συμμετοχή, όμως στην Ελλάδα το κάνουν ελάχιστοι, οι υπόλοιποι αδιαφορούν ή φοβούνται να εκφραστούν, μη χάσουν αναγνωστικό κοινό.
Εγω δεν φοβάμαι μη χάσω αναγνώστη που δεν θα με αγοράσει επειδη έχω δημόσιο λόγο, φοβάμαι μη χάσω φίλους. Φοβάμαι μη χάσω αξιόλογους ανθρωπους που φωτίζουν την καθημερινότητά μου, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν. Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Με όμορφες ψυχές, ευγένεια, ήθος, που επιδιώκουν το καλό του άλλου, αρνούμενοι να γίνουν ύαινες, έτοιμες να ξεσκίσουν σάρκες.
Δεν εχω ανάγκη απο καμιά προβολή, είμαι πολύ χορτασμένη απο όλα. Κι όταν λέω όλα, το εννοώ. Εκείνο που επιδιώκω πλέον, είναι να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτός είναι ο σκοπός, όχι η κατηγορία ή συκοφαντία. Όσοι με διαβάζουν, γνωρίζουν πολύ καλά, μέσα απο τα βιβλία μου, πόσο μοχθώ γι' αυτό.
Αν τώρα καποιοι που, ενώ αγνοούν το έργο μου, παράλληλα το επικρίνουν, το προβλημα το έχουν εκείνοι, όχι εγω. Έχω φθάσει σε μια ηλικία που αρνούμαι να σπαταλιέμαι σε γελοιότητες του τύπου «είπα, είπες, ξείπα», το θεωρώ τραγικό. Όμως, όταν καποια πράγματα υπερβαίνουν τα όρια, τότε θα αμυνθώ. Στα 26 χρόνια ως συγγραφέας, με 35 έργα, όλα στην πρώτη γραμμή, άκουσα και αντιμετώπισα πολλά. Έχω πια σκληρύνει, έχω αντισώματα, δεν ενοχλούμαι όπως παλιά...
Ζούμε μια περίοδο οργής, τεράστιας ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το τι μας ξημερώνει αύριο. Αυτό οδηγεί σταδιακά στην ανθρωποφαγία, την παράνοια, το έγκλημα. Όταν όμως υπάρχουν βάσεις και γονείς που κατευθύνουν σωστά τα παιδιά τους, υπάρχουν και ισχυρές αντιστάσεις. Αν καποιοι θεωρείτε πως είμαι γραφική, πως γράφω βλακείες, μη με διαβαζετε, μην μπαίνετε στη σελίδα μου, παρακαλώ αγνοήστε με.
Δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, λιθαράκι είμαι κι αυτό έπρεπε να είμαστε όλοι μας. Τα σπίτια δεν χτίζονται με μία μόνο πέτρα, χρειάζονται πολλές για να αντέχουν τις καταιγίδες. Δεν είναι τι λέω, αλλά πώς το λέω και μεταφέρω. Το να κανιβαλιζόμαστε δεν οδηγεί πουθενά. Το να διεκδικούμε, όμως, το δικαίωμα της γνώμης μας, με ωραίο τρόπο, ακόμη και λάθος να είναι, θα ληφθεί σοβαρά.
Δεν πιστεύω στο χάσμα γενεών, πιστεύω στο χάσμα Αντιλήψεων. Μπορεί ένας μεγάλος άνθρωπος να είναι σύγχρονος κι ένας νέος κονσερβοποιημένος. Δεν ευθύνεται η ηλικιακή απόσταση αλλά το πόσο θέλεις να καταλάβεις τον άλλον, πόσο είσαι έτοιμος να τον αποδεχτείς και να μάθεις από εκείνον. Ποιος είπε ο μεγαλύτερος δεν μαθαίνει από τον νεότερο του; ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.
Κι εγώ ακούω.
Χρυσηίδα Δημουλίδου
