Η απάντηση της οικογένειας Παντελίδη στην αγωγή της Μίνας Αρναούτη
«Δυσφήμιση δεν είναι όταν αναζητάς την αλήθεια. Αυτό πίστευε η οικογένεια και αυτό πιστεύει»
Η Μίνα Αρναούτη, αξιώνει αποζημίωση 960.000 ευρώ, όχι για τα σοβαρά τραύματα στο σώμα της, αλλά για την ψυχή της, από την οικογένεια του αδικοχαμένου, Παντελή Παντελίδη. Η απάντηση μάλιστα, της οικογένειας δεν άργησε να έρθει μέσω του δικηγόρου της,
Να σημειώσουμε πως συγκεκριμένα, η κοπέλα διεκδικεί 240.000 χιλιάδες ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση από κάθε μέλος. Δηλαδή από τους γονείς του αλλά και τα δύο αδέρφια του τραγουδιστή.
Η απάντηση της οικογένειας Παντελίδη στην αγωγή της Μίνας Αρναούτη
«Δεν είναι η πρώτη αγωγή. Υπάρχει απόφαση και μάλιστα εφετείου που καλεί την κα. Αρναούτη να πληρώσει κάποια αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση στην οικογένεια του Παντελή. Η οποία απόφαση, έχει τελεσιδικήσει. Από εκεί και μετά, σε σχέση με την αγωγή που έχει κάνει η κα. Αρναούτη, θέλω να πω, πως δεν υπήρχε κανένας σκοπός συκοφαντίας εναντίον της. Σκοπός της οικογένειας ήταν και είναι να διερευνηθούν οι συνθήκες του ατυχήματος.
Το αν κάποιος γράφει κάτω από μία ανάρτηση το σχόλιό του, δεν υπάρχει ευθύνη της οικογένειας Παντελίδη. Δυσφήμιση δεν είναι όταν αναζητάς την αλήθεια. Αυτό δεν πρόκειται να θεωρηθεί δυσφήμιση. Αυτό πίστευε η οικογένεια και αυτό πιστεύει.
Δεν πρόκειται να το αλλάξει. Δεν είναι οικονομικό το θέμα. Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα η οικογένεια του Παντελή θεωρεί πως δεν οδηγούσε ο Παντελής. Πράγματι έχει εκδοθεί μια διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών που θέτει την υπόθεση στο αρχείο. Αυτό δε σημαίνει κάτι και δεν είναι η πρώτη φορά.
Δεν έγινε ποτέ δικαστήριο. Αυτά είναι για το θεαθήναι. Υπάρχει τελεσίδικη απόφαση που έχει καταδικάσει την κα. Αρναούτη για αποζημίωση. Τώρα για ποιον λόγο έκανε την αγωγή δε ξέρω. Θα αποφανθούν τα δικαστήρια» είπε, μεταξύ άλλων, ο δικηγόρος στην εκπομπή, Καλύτερα δεν γίνεται.
Η ανάρτηση της Μίνας Αρναούτη για τον Παντελή Παντελίδη
«Δύσκολες μέρες αυτές για μένα. Βλέπω βιντεάκια παντού και γελάω και κλαίω μαζί. Πάντα κάτι θυμίζει κάτι, μια ζακέτα που πήραμε μαζί, ένα κοστούμι που ευχόσουν να κουμπώσει, μια φωτογραφία που με καμάρι μου έδειξες για πρώτη φορά, τα παπούτσια σου που δεν μου άρεσαν, το κούρεμα που σου έλεγα ότι σου πήγαινε, τα κορίτσια που λέγανε "χειλάρες μου ματάρες μου" και με κοίταζες παιχνιδιάρικα και έλεγες ρε λες να είμαι ωραίος;
Α ρε Παντελή! Μακάρι να δούλευα ξανά σε ένα μπαρ και να ερχόσουν να κάτσεις στο πόστο μου ξανά και να σου λέω "φύγε από εδώ, πήγαινε αλλού, δεν σε θέλω εδώ, δεν κάνω ταμείο με εσένα" και να γελάς και να λες "βγες έξω να κάτσεις εδώ"!
Δεν είναι η μέρα που έφυγες θλιβερή, είναι όλες εκείνες που θυμάμαι… ότι αυτή η μέρα εγώ ήμουν πιο τυχερή από εσένα αυτό θα με πονάει όσο κι αν ακούγεται παράλογο! Φέτος θα κλάψω, θα πιω θα ακούσω τα τραγούδια σου, όλα! Ξανά και ξανά. Τόσα χρόνια μου το στερούσαν και ντρεπόμουν να μιλήσω για να μη κριθώ. Τώρα αδιαφορώ για όλα».
