Υβόννη Μπόσνιακ: Ο λόγος που αποφάσισε να γίνει αιμοδότρια - «Άρχισα να δίνω αίμα όταν έμαθα ότι είμαι...»

«Πάω κάθε 5-6 μήνες»

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Υβόννη Μπόσνιακ: Ο λόγος που αποφάσισε να γίνει αιμοδότρια - «Άρχισα να δίνω αίμα όταν έμαθα ότι είμαι...»

Εδώ και αρκετό καιρό η Υβόννη Μπόσνιακ είναι αιμοδότρια και η ίδια μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους πως ακριβώς πήρε αυτήν την απόφαση.

Η όμορφη επιχειρηματίας που ευχήθηκε με μια όμορφη φωτογραφία για τα γενέθλια του Αντώνη Ρέμου, πήγε σήμερα να δώσει αίμα και όπως είπε και η ίδια το κάνει κάθε 6 μήνες, καθώς την κάνει να νιώθει όμορφα όταν προσφέρει στον συνάνθρωπό της.

Η ανάρτηση της Υβόννη Μπόσνιακ

«Άρχισα να δίνω αίμα όταν έμαθα ότι είμαι 0 ρέζους αρνητικό και μου είπαν πόσο σημαντικό είναι να δώσουμε, αν μπορούμε !!! Από εκεί και πέρα πάω κάθε 5-6 μήνες ! Και με κάνει να νιώθω όμορφα … είναι πολύ σημαντικό» !

«Ήρθε πάλι η στιγμή μου για αιμοδοσία ! Αφιέρωσε 10 λεπτά απ’ την ζωή σου και δώσε ζωή σε έναν συνάνθρωπο σου!!»

Υβόννη Μπόσνιακ ο λόγος που αποφάσισε να γίνει αιμοδότρια

"Μου δίνει μπουνιά και μου σπάει τα δάχτυλα"

Στο Dot μίλησε η Υβόννη Μπόσνιακ το μεσημέρι του Σαββάτου και αποκάλυψε πως τη πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα για δουλειά, ένας ταξιτζής της επιτέθηκε και την έκλεψε.

Το μοντέλο και σχεδιάστρια, πιο συγκεκριμένα, δήλωσε πως έμεινα χωρίς χρήματα και δεν θέλησε να γυρίσει ξανά στην Ελλάδα.

«Πρώτη φορά ήρθα στην Ελλάδα με direct booking. Πήρα την πρώτη πτήση στις 6 το πρωί και από το αεροδρόμιο πήγα στο στούντιο. Στις 11 το βράδυ μετά μου λένε να πάρω ένα ταξί και να ξαναγυρίσω στο αεροδρόμιο. Αυτό μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει. Έχω μία μικρή τσάντα και κάθομαι μπροστά. Δεν μιλούσα ελληνικά, αλλά ούτε ο ταξιτζής αγγλικά. Του λέω λοιπόν ότι θέλω ένα περίπτερο να πάρω κάτι.

Κατεβαίνω, πάω να πιάσω την τσάντα μου, μου δίνει μία μπουνιά, κλείνει την πόρτα και μου σπάει τα δάχτυλα. Τα πήρε όλα και έφυγε. Ήταν απίστευτο. Είπα ότι δεν θα ξαναέρθω ποτέ. Δεν είχα ούτε ένα ευρώ. Είμαι μέσα στα αίματα, και ήταν ένας κύριος από το περίπτερο και με βοήθησε…».

υβόννη