Ευτυχία Φαναριώτη: «Δεν ήθελα ούτε να βλέπω τους γονείς μου, δεν ήθελα επαφές»
«Περισσότερο από 10 χρόνια θεωρούσα ότι ήμουν μόνη μου, ότι δεν με αγαπούν οι δικοί μου»
Η Ευτυχία Φαναριώτη παραχώρησε συνέντευξη στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού και μέσα σε όλα αναφέρθηκε στην ταραχώδη σχέση με τους γονείς της.
Η τηλεοπτική Ρόδη που είδαμε να επιστρέφει στον φετινό κύκλο του Καφέ της Χαράς μίλησε επίσης και για την δύσκολη εφηβεία που είχε.
Αναλυτικά οι δηλώσεις της Ευτυχίας Φαναριώτη
-Πότε θεώρησες ότι έπιασες πάτο στη ζωή σου;
Πάτο είχα πιάσει μια εποχή, με την εφηβεία μου, αλλά και μετά, που μου κράτησε πάρα πολύ καιρό, μη σου πω ότι κρατάει καλά ακόμα αυτή η εφηβική διάθεση. Είχα φτάσει σ’ ένα τέλμα, σ’ ένα αδιέξοδο, όπου πίστευα ότι δε με αγαπούν οι δικοί μου, ότι είμαι μόνη μου. Είχα πολύ δύσκολη εφηβεία.
-Τι σε είχε φέρει στο σημείο αυτό;
Η δύσκολη εφηβεία, ταλαιπώρησα τους δικούς μου, αλλά με ταλαιπώρησαν κι εκείνοι, δεν με καταλάβαιναν, ούτε εγώ αυτούς. Τώρα έχουν ξεπεραστεί όλα. Ήταν από την ηλικία των 15 και για 15 χρόνια μετά, ήμουν έφηβη, κι ακόμα έφηβη είμαι… Οπότε περισσότερο από 10 χρόνια θεωρούσα ότι ήμουν μόνη μου, ότι δεν με αγαπούν οι δικοί μου, ότι δεν νοιάζονται για μένα, όπως κι εκείνοι από τη μεριά τους νόμιζαν ότι κάνω τη ζωή μου, δεν ενδιαφερόμουν γι’ αυτούς. Τώρα αυτό λύθηκε και τώρα είμαστε σαν μωρά, τέτοια τρυφερότητα κι αγάπη.
Η ζωή μου τα έδωσε πίσω, τα συναισθήματα που στερήθηκα, πολλαπλάσια, αλλά ήταν μια δύσκολη εποχή, που είχε να κάνει με τα δικά μου ψυχολογικά. Με το μπαμπά μου είχα πολύ περίεργη σχέση. Τώρα μιλάμε τρεις φορές τη μέρα με τους δικούς μου, ενώ υπήρχαν εποχές που μιλούσαμε μια φορά τον μήνα.
-Είχες μια παρατεταμένη εφηβεία…
Μεγάλο θέμα, δεν ήθελα ούτε να τους βλέπω, δεν ήθελα επαφές, δεν είχαμε επικοινωνία εξ’ αρχής, κι αυτό άρχισε να γίνεται και να μεγαλώνει με την εφηβεία.
«Στο Καφέ της Χαράς δεν υπάρχει τώρα η φρεσκάδα που είχε παλιά»
Η Ευτυχία Φαναριώτη παραχώρησε συνέντευξη στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού και αναφέρθηκε στο Καφέ της Χαράς και την συμμετοχή της στην αγαπημένη σειρά.
-Στο σίριαλ “Το καφέ της Χαράς”, σε παρακολουθήσαμε, ως μια άλλη “Ρόδη”.
Η “Ρόδη”, ήταν νησιώτισσα, γιατί έκανα τη Σκιαθίτικη προφορά, καθώς είμαι από τη Σκιάθο, ξαφνικά βρέθηκε να μιλάει με “λι” και “νι”. Αγαπούσα πολύ την πρώτη “Ρόδη”, πριν δεν υπήρχαν τα social media, τώρα που υπάρχουν μου δίνουν συγχαρητήρια, τους άρεσα περισσότερο. Αυτό μου είπαν κι οι δικοί μου, που για να πω την αλήθεια, έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στη γνώμη τους.
Παίρνουν τηλέφωνο τους γονείς μου και τους δίνουν συγχαρητήρια, λες και είμαι στο σχολείο. Μεγάλωσα στον Βόλο, η μαμά μου είναι από τη Σκιάθο, όπου πηγαίνουμε εκεί τα καλοκαίρια. Δεν το περίμενα να γίνει αυτός ο σχετικός χαμός. Στο ξεκίνημα, έκανε ένα “μπαμ”, όλη η σειρά, τώρα όλα τα sequel δεν έχουν την ίδια επιτυχία. “Το καφέ της Χαράς” έχει και φέτος επιτυχία, αλλά εκείνη η επιτυχία και η φρεσκάδα που είχε δεν υπάρχει τώρα, είναι σε άλλο επίπεδο.
-Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;
Γιατί έχουν περάσει τα χρόνια, έχουν αλλάξει οι χαρακτήρες. Οι παλιοί χαρακτήρες είναι ίδιοι, κι έχουν την ίδια επιτυχία. Ήρθαν καινούργια πρόσωπα, άλλη γενιά…
-Παίζει ρόλο η σύγκριση με τα καινούργια σίριαλ;
Όχι, πώς να τα συγκρίνεις; Ο Χάρης (Ρώμας) και η Άννα (Χατζησοφιά), το εξέλιξαν πάρα πολύ. Η σειρά, μετά από τόσο καιρό ολοκληρώνεται, στο 20ό επεισόδιο. Ήταν πάρα πολύ ωραία και για μένα που ήμουν κλεισμένη μέσα στο σπίτι, ήταν σαν να κάνω πάρτι, σαν να πηγαίνω εκδρομή.
Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια, με τη θεατρική περιοδεία μας το καλοκαίρι, με το έργο “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός”, μια πανάκριβη παραγωγή που θέλουμε να συνεχίσουμε από τον Οκτώβριο στο θέατρο “Αλάμπρα”. Επίσης, θα κάνουμε κάτι με τη Λένα Αλκαίου, που λέγεται “Την πατρίδα μου έχασα”, μια εξαιρετική ιστορία, που την κάναμε με τραγούδια. Ο Δημήτρης Μαλισσόβας κάνει πολύ ωραία δουλειά, με κείμενα του Κώστα Μπαλαχούτη.
