Δανάη Μπάρκα: Συγκίνησε με την ανάρτησή της για τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη
«Τέτοιες οικογένειες να δημιουργούμε»
Μέσα από ένα Q&A που έκανε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Δανάη Μπάρκα θέλησε να μιλήσει για τη σχέση της με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και για ακόμα μία φορά κατάφερε να συγκινήσει με τα λόγια της.
Η ηθοποιός και παρουσιάστρια έχει μιλήσει πολλές φορές για τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη με τα πιο τρυφερά λόγια αφού οι δυο τους έχουν άψογες σχέσεις.
Η ανάρτηση της Δανάης Μπάρκα για τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη
«Οικογένεια είναι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σχέση επιλέγεις να καλλιεργήσεις. Οικογένεια είναι η αγκαλιά που θα σε φροντίσει, που θα φροντίσεις, θα σε μεγαλώσει, θα σε αγαπήσει, θα αγαπήσεις, θα αποδεχτείς, θα δεχτείς, θα μάθετε, θα πάθετε, και πάντα σε όλα αυτά θα υπάρχει κατανόηση, σεβασμός, αγάπη!"
Και συνέχισε, λέγοντας: "Ο Χρήστος ΜΟΥ, που έχω άπειρες ερωτήσεις είναι η οικογένεια των ονείρων μου. Με πολλά στραβά και ακόμα περισσότερα, όμορφα. Τέτοιες οικογένειες να δημιουργούμε. Με όποιον θέλουμε. Όπως θέλουμε. Μόνο σε καλό βγαίνει η αγάπη. Μόνο», έγραψε χαρακτηριστικά η Δανάη Μπάρκα στην ανάρτησή της.
«Είναι η μεγαλύτερη απώλεια που έχω στην ζωή μου»
Μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Δανάη Μπάρκα θέλησε να κάνει μία εξαιρετικά συγκινητική ανάρτηση και να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους μερικές σκέψεις της για τον αγαπημένο της παππού που έχει φύγει από τη ζωή.
Η αγαπημένη ηθοποιός και παρουσιάστρια είναι πολύ δεμένη με την οικογένειά της και δε διστάζει να το δείχνει πολλές φορές και μέσα από την εκπομπή της.
Αυτή τη φορά λοιπόν στην ανάρτησή της αναφέρθηκε σε ένα από τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα, τον παππού της και περιέγραψε το τελευταίο Πάσχα μαζί του.
«Το τελευταίο μας Πάσχα αγκαλιά ήταν σ ένα νοσοκομείο. Αυτές οι μέρες ήταν οι αγαπημένες του..πάντα εκκλησία,πάντα Άγιο Εφραίμ βόλτα -από όταν άρχισα να οδηγάω- πάντα τηρούσε τα έθιμα.
Εδώ είμαστε στο σαλονάκι του ορόφου..πηρα τον παππού,πηρα και 2-3 ανθρώπους απ τα δίπλα δωμάτια και λεγαμε ιστορίες απ τα νιάτα τους.
Ήταν ένας κύριος στο δίπλα δωμάτιο που δεν ήταν ποτέ καθόλου ευγενικός και με εκνεύριζε και έλεγα στον παππού μου «μα είναι δυνατόν να περνάει δυσκολα κι αντί να είναι στην παρέα μας να γελάσει λίγο,κάθεται εκεί μας κοιτάει με μισό μάτι και μουρμουράει?» Κι ο παππούς μου έλεγε «ποντίκω μου,ο κύριος μπορεί να μην έχει πάρει την αγάπη που έχω πάρει εγώ από σένα και να μην είναι το ίδιο.
Πήγαινε να του πεις να έρθει» καταλήξαμε όντως να τον έχουμε στην παρέα και μάλιστα μας εκμυστηρεύτηκε ότι η οικογένεια του δεν τον έπαιρνε καν τηλέφωνο. Από τότε μέχρι που «έφυγε» νομίζω πήρε απ τον παππού μου όση αγάπη δεν είχε πάρει απ όλη του την οικογένεια. Αυτός ήταν ο παππούς μου. Και αυτός είναι ο παππούς μου γιατί ακόμα είναι εδώ,δίπλα σε μένα. Είναι η μεγαλύτερη απώλεια που έχω στην ζωή μου και το μεγαλύτερο κέρδος.
Ο παππούς μου με δίδαξε να δίνω αγάπη & συμπόνια κι ας μην μου γυρνάνε πίσω. Το θέμα είναι να τα δίνω.
Στην φωτογραφία που βλεπετε τον παρακαλούσα να δείξει ότι το διασκεδάζουμε για να την στείλω στην μαμά μου που το βράδυ είχε θέατρο αλλά το μυαλό της ήταν στον μπαμπά της..κι εκείνος το έκανε.
Μετά κάναμε βόλτα στους διαδρόμους, χτυπήσαμε την πόρτα του Χρήστου του νοσηλευτή για ένα «γειά», κάναμε μπάνιο, ξάπλωσε,και τραγουδούσαμε για να κοιμηθεί.
Οι φίλοι μου τότε μου έλεγαν «μην ταλαιπωρείσαι, όλη μέρα κι όλη νύχτα ζεις σ ένα νοσοκομείο» ...που να ήξεραν ότι ήμουν πιο ευτυχισμένη από ποτέ με τόσες στιγμές που έζησα δίπλα του. Που να ήξεραν πόσα πράγματα έμαθα σε ένα νοσοκομείο με τόσους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα. Που να ήξερα κι εγώ, ότι θα ήταν το τελευταίο μας Πάσχα μαζί...
Όσοι έχετε παππού, πάρτε τον σήμερα ένα τηλέφωνο να του φωνάξετε ότι τον αγαπάτε. Κι όσοι έχετε γιαγιά, κι όσοι έχετε γονείς, κι όσοι έχουμε γενικά ανθρώπους που αγαπάμε. Αγάπη. Μεγαλύτερη αγάπη στα δωμάτια νοσοκομείου που μπορεί κάποιος να περνάει δυσκολα. Παππού σ αγαπώ»!
