Πέτρος Φιλιππίδης: Η κατάθεση του Σπύρου Μπιμπίλα που τον "καίει"
Ανατριχιαστικές πληροφορίες στο φως
Tο ελληνικό #metoo που έχει να κάνει με την κακοποίηση που υπέστησαν γυναίκες και άντρες από παράγοντες της ομοσπονδίας τους/ συναδέλφους/ σκηνοθέτες κτλ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.
Ένα από τα πιο ηχηρά ονόματα που φέρεται να εμπλέκεται σε τέτοιου είδους υποθέσεις είναι ο Πέτρος Φιλιππίδης. Ο πασίγνωστος ηθοποιός, σκηνοθέτης και θιασάρχης ερευνάται για το αδίκημα του βιασμού που φέρεται να τέλεσε το 2008 και δύο απόπειρες βιασμού το 2010 και το 2014.
Ήδη ο εισαγγελικός λειτουργός Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος (ο οποίος έχει αναλάβει το βάρος της, πολυπλεύρως τεράστιας, υπόθεσης) επεξεργάζεται το υλικό της δικογραφίας μετά και τις έγγραφες εξηγήσεις τις οποίες κατέθεσε ο Φιλιππίδης μέσω των πληρεξούσιων δικηγόρων του.
Στο υπόμνημά του ο ηθοποιός αρνείται κατηγορηματικά τις κατηγορίες, ενώ σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το «Μπαμ στο ρεπορτάζ» παρουσιάζει τη δική του εκδοχή των πραγμάτων, καταθέτοντας πως τουλάχιστον σε μία περίπτωση υπήρξε συναίνεση από την καταγγέλουσα. Μάλιστα, στο πλαίσιο της χάραξης της υπερασπιστικής του γραμμής ο Φιλιππίδης ζήτησε την εξέταση συγκεκριμένων μαρτύρων.
Ένας εξ αυτών ήταν και ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Η κατάθεση του Σπύρου Μπιμπίλα για τον Πέτρο Φιλιππίδη
Ο Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κλήθηκε να καταθέσει τι γνωρίζει σχετικά με τα υπό εξέταση περιστατικά, χωρίς να γνωρίζει πως τον φώναξε ο εισαγγελέας κατόπιν επιθυμίας του ίδιου του Φιλιππίδη, ο οποίος τον υπολόγιζε, τρόπον τινά, ως μάρτυρα υπεράσπισης.
Σύμφωνα με το «Μπαμ», όμως, ο πρόεδρος του ΣΕΗ περιέγραψε με λεπτομερή τρόπο τις πραγματικά ανατριχιαστικές πληροφορίες που του μεταφέρθηκαν από τις γυναίκες που καταγγέλλουν τον συνάδελφό τους, κάτι που τον «μετέτρεψε» σε μάρτυρα… αλήθειας που «έκαψε» τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Οι επόμενες ημέρες, λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τα της πολύκροτης υπόθεσης, αναμένεται να είναι πάρα πολύ κρίσιμες και θα μας φέρουν πολύ κοντά στην τελική απόφαση των Αρχών…
Η επίσημη ανακοίνωση του Ρουβίκωνα για τον βανδαλισμό στο σπίτι του Φιλιππίδη στην Αθήνα
Ο Πέτρος Φιλιππίδης καθ’ όλη την καριέρα του κατάφερε μεθοδικά να χτίσει την εικόνα του καλού γείτονα, του αφελούς και καλοκάγαθου αλλά συνάμα πνευματώδη, ανθρώπου που ο καθένας θα ήθελε για φίλο, συνάδελφο, γιατί όχι και αφεντικό, αφού όπως ο ίδιος δήλωνε ήταν πάντα διατεθειμένος μπροστά στο ταλέντο των νέων συναδέλφων να γίνει χαλί για να τους βοηθήσει και να πάνε μπροστά.
Μια εικόνα που απ’ ό,τι φαίνεται ήταν μια θεαματικότατη βιτρίνα, καπνοί και καθρέφτες για το κοινό, αφού ο ηθοποιός-σκηνοθέτης όχι απλά δεν υπήρξε παράδειγμα ανθρώπου προς μίμηση, αλλά ο ίδιος αναπαρήγαγε την κουλτούρα σεξουαλικής εκμετάλλευσης που ευδοκιμεί και στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης, όπως ήρθε να ξεσκεπάσει το κίνημα MeToo στην Ελλάδα.
Το κίνημα του MeToo μας αποδεικνύει ότι η κουλτούρα του σεξισμού και η έμφυλη κακοποίηση είναι διάχυτες σε όλους τους χώρους γύρω μας και αναπαράγονται ως απότοκα της πατριαρχίας, όχι μόνο από στερεοτυπικά μισογυνικά προφίλ, αλλά και από ανθρώπους που φοράνε την αγγελική μάσκα της αθωότητας και του προοδευτισμού.
Τέτοιες βιτρίνες δεν είναι σπάνιες στο φανταχτερό χώρο του θεάματος και του χρήματος, όπου οι επαγγελματίες με κακοποιητική ή εξουσιαστική συμπεριφορά θεωρούν ότι η επιτυχία και η ιεραρχική τους άνοδος τους δίνει το δικαίωμα της πάσης φύσεως εκμετάλλευσης, το οποίο όχι μόνο ασκούν βίαια πάνω σε συναδέλφους με λιγότερη ισχύ ή εξουσία, αλλά έχουν το θράσος να το επιδεικνύουν στα θύματα και στον επαγγελματικό τους κύκλο ως «δικαίωμα τρόπαιο».
Ο καλός γείτονας, ο αυτοδημιούργητος από το μηδέν, ο πιστός οικογενειάρχης, ο διανοούμενος και πνευματώδης, ο άριστος και πόσα άλλα προσωνυμία αρετών και φαντασιακών που έχουμε δει να καταρρέουν από το βάρος σκανδάλων και κακουργημάτων. Ομοίως και ο Φιλιππίδης, πιστός στην omertà των αρπακτικών αυτών των χώρων, λειτουργούσε πίσω από την αγαθή εικόνα του ως ένα από αυτά, λάμβανε μέρος στη σεξιστική κακοποίηση και εκμετάλλευση γυναικών και φρόντιζε να καλύπτει τα χνάρια καλά πίσω από το προσωπείο της επαγγελματικής του περσόνας.
Όταν στα πλαίσια του MeToo τα θύματα του θεατρικού και τηλεοπτικού χώρου ξεκίνησαν να υψώνουν τη φωνή τους και να καταγγέλλουν ονομαστικά τους θύτες τους σε πλήθος καναλιών και ειδησεογραφικών site, ο αγαθός βιαστής της διπλανής πόρτας έκρινε σκόπιμο να προβεί σε μια επίδειξη ισχύος προτού βρεθεί στο στόχαστρο και με ομάδα δικηγόρων προχώρησε σε εξώδικο κατά κάθε αναφοράς του ίδιου σε ΜΜΕ παντός τύπου.
Μια προσπάθεια τρομοκράτησης που αποδείχθηκε μάταιη, αφού δεν κατάφερε να αποθαρρύνει τα θύματα από το να τον καταγγείλουν στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Τα θύματα παύουν να νιώθουν πλέον μόνα. Τους επόμενους μήνες, καθώς βγαίνουν στη δημοσιότητα μεγαλύτερες κτηνωδίες, όπως αυτές της υπόθεσης Λιγνάδη, ο Π. Φιλιππίδης, όπως και πολλοί άλλοι θύτες, κατάφερε να κρυφτεί κάτω από τη σκιά τους και να θεωρήσει εσφαλμένα ότι είναι ασφαλής, καθώς η δικηγορική του ομάδα θα κέρδιζε χρόνο προσπαθώντας να εμποδίσει τις καταγγελίες από το να φθάσουν σε ένα εισαγγελικό γραφείο.
Μια συνήθης πρακτική των εξουσιαστών σε όλους τους χώρους που κινούνται και εργάζονται είναι η συνεχής αποθάρρυνση και ο εκφοβισμός των θυμάτων έως ότου ξεχαστεί ένα περιστατικό και το θύμα καταδικαστεί σε χρόνια σιωπή και απελπισία.
Παρά τα μέσα ισχύος που επιστράτευσε, κατάφερε μερικώς να παραγκωνίσει τις καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης εις βάρος του, πλην όμως δεν κατάφερε να ξεφύγει από τρεις καταγγελίες, δύο για απόπειρα βιασμού και μία για βιασμό, με όλες τις περιπτώσεις να έχουν ως κοινό παράγοντα το δίπολο υπόσχεσης επαγγελματικής ανέλιξης/απειλής επαγγελματικού αφανισμού των θυμάτων ανάλογα με τη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του.
Οι πράξεις του ηθοποιού αποτελούν μια συνεχή και επαναλαμβανόμενη κατάχρηση εξουσίας, μια σεξιστική επιβολή επάνω σε ζωές και σώματα γυναικών και φέρνουν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο το αποτύπωμα της πατριαρχικής κουλτούρας που επισκιάζει τις πτυχές της ζωής των γυναικών. Στεκόμαστε σταθερά και πάντα δίπλα στα θύματα σεξουαλικής βίας και ενάντια σε κάθε κακοποιητή. Η σημερινή παρέμβαση στο σπίτι του Φιλιππίδη είναι μια υπενθύμιση πως οι βιαστές είναι απόβλητοι στα πλαίσια της κοινωνικής συνείδησης, ακόμα και αυτοί που νόμιζαν ότι ήταν άτρωτοι. Κανένας βιαστής δε θα ξεχαστεί, κανένας δε θα μείνει στο απυρόβλητο.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ. Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛAΞΕΙ ΠΛΕΥΡΑ.
