Βάσω Γουλιελμάκη για την απώλεια της μητέρα της: «Νόμιζα θα νικήσει ακόμα και τον θάνατο»
«Ήταν πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος»
Το πρωί της Δευτέρας, η Βάσω Γουλιελμάκη μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Το Πρωινό» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη μητέρα της που έχει “φύγει” από τη ζωή.
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε επίσης για τον χωρισμό της από τον Σωκράτη Αλαφούζο, για τις σχέσεις που έκιανε μετέπειτα αλλά και για τη κόρη της, Μαριλία.
Οι δηλώσεις της Βάσως Γουλιελμάκη
«Ήταν ό,τι πιο πολύτιμο είχα στη ζωή. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν η απώλειά της νόμιζα ότι επειδή ήταν πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος, δεν θα γίνει ποτέ και θα νικήσει ακόμα και τον θάνατο. Είμαι από τους τυχερούς γιατί η μαμά μου πέθανε σε μεγάλη ηλικία και είχα τον χρόνο να της πω ότι την αγαπώ».
Η ανάρτηση της Βάσως Γουλιελμάκη για τον θάνατο της μητέρας της
«Η μέρα που φοβόμουν έφτασε. Πάντα έκλαιγα στη σκέψη ότι θα σε χάσω. Ο παππούς σου σήκωσε "μπαιράκι στους Τούρκους είχε καΐκια .ο πατέρας σου είχε δυό μπακάλικα ,καπετάνισσα σε φώναζαν .Σου άρεσε αυτή η ιστορία να τη λες,σου άρεσε να γελάς,να χορεύεις,να ράβεις,να πλέκεις,να κεντάς,να μαγειρεύεις,να γράφεις μαντινάδες! Απέκτησες 9 παιδιά . Όλος ο κόσμος σου τα παιδιά σου! Τα εγγόνια σου,τα δισέγγονα σου,τα τρισέγγοννα σου! Όλος ο κόσμος σου γεμάτος αγάπη, τιμιότητα, υπομονή,θυσία!
Όλη σου η ζωή να συμπάσχεις,να συμμερίζεσαι,να προσφέρεις,να συγχωρείς. Πάντα ατημέλητη αλλά πάντα πεντακάθαρη. Δούλευες και δεν είχες χρόνο να φροντίσεις τον εαυτό σου ή μάλλον δεν ήξερες τι είναι αυτό, όπως δεν ήξερες τι θα πει κακία,φθόνος,εκδίκηση, ζήλια, συμφέρον,το μόνο που ήξερες ήταν να φροντίζεις εμάς και όποιον είχε ανάγκη.
Έδειχνες πάντα μεγαλύτερη και σε περνούσαν για τη γιαγιά μου. Θυμάμαι τι χαρά σου έδινα όταν απαντούσα - δεν είναι γιαγιά μου καλέ, μαμά μου είναι! Ποτέ δεν σήκωσες το χέρι σου να μας χτυπήσεις, ποτέ δεν ύψωσες τη φωνή σου να μας φωνάξεις ακόμα κι'οταν σε στεναχωρούσαμε δεν είδα τα μάτια σου να δακρύζουν μπροστά μας,περήφανη,αγέρωχη,Λεβέντισα, μας κατσάδιαζες γλυκά που δεν ποτίσαμε τα λουλουδάκια σου κι' επιανες το λάστιχο αργά το βράδυ αφού δούλευες από το πρωί να ρίξεις νερό και να μιλήσεις στα δεκάδες τενεκεδακια σου που είχες μετατρέψει σε γλάστρες με πανσεδες και Βασιλικούς.
Μεχρι το τέλος νοιαζοσουν για τα παιδιά σου!. προικισες εμάς, τα εγγόνια σου, τα δισέγγονα σου!Εκλαιγες κρυφά για τα παιδιά που αναγκάστηκες να αφήσεις πίσω σου και ζητούσες συγχώρεση αν άθελα σου είχες κάποιο στεναχωρήσει. Δεν ήθελες κανένα να αισθάνεται αδικημένο! όσες φορές σε ρώτησα ποιο αγαπάς περισσότερο μου απαντούσες-όλα σας αγαπώ το ίδιο ,όπως τα δακτυλα των χεριών μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα.
-Δεν ποθαίνω έλεγες αν δεν σας τακτοποιήσω και το πιστεψα, νόμιζα θα νικούσες το θάνατο τόσο δυνατή ήσουν, τόσο Συρματένια ήσουν όπως το όνομα σου Συρμαλένια, που είχα ξεχάσει ότι ήσουν άνθρωπος. Όπως το είχες ξεχάσει και εσύ! Ζούσες μόνο για μας!
-Μόνο αγάπη να έχετε μας έλεγες μα τα πλούτη τα έχει ο θεός! Το πολύ φως της αγάπης σου θα μας συντροφεύει για πάντα!καλό ταξίδι μανούλα μας!».
