Δανάη Μπάρκα: Συγκίνησε με την ανάρτηση για τον θάνατο του παππού της
«Μιλάω συνέχεια για σένα για να μάθουν όλοι την αγάπη μας»
Πριν από λίγη ώρα, μέσα από μία ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Δανάη Μπάρκα θέλησε να θυμηθεί τον αγαπημένο της παππού που έχει φύγει από τη ζωή, προκαλώντας μεγάλη συγκίνηση σε όλους τους διαδικτυακούς της φίλους.
Η παρουσιάστρια έχει κάνει ξανά στο παρελθόν αναρτήσεις για τον παππού της και αυτή τη φορά θυμήθηκε μερικές από τις αγαπημένες συνήθειες που είχαν.
Η ανάρτηση της Δανάης Μπάρκα
«Πριν από 6 χρόνια ακριβώς σου άφησα το χέρι για 10 λεπτά, πήγα απέναντι στην πλατεία Μαβίλη να πάρω καφέ, γύρισα και δεν με άφησαν να μπω στο δωμάτιο γιατί σταμάτησες να αναπνέεις. 6 χρόνια και είναι τόσο μεγάλο ψέμα ότι «ξεπερνιέται» ο θάνατος. Καθόλου δεν ξεπερνιέται, απλά συνηθίζεις.
Συνήθισα να μην σε βλέπω στην πολυθρόνα σου, συνήθισα να μην λέω την λέξη «παππού», συνήθισα να μην ακούω να με φωνάζουν «ποντίκω», συνήθισα να μην μπαίνεις στο αμάξι να πάμε βόλτα, συνήθισα να μην ακούω στο σπίτι της γιαγιάς κάποιον να της λέει «Κλεοπάτρααα πάω για ψωμί», συνήθισα να μην πίνουμε ελληνικό καφέ μαζί. Συνήθισα, αλλά ακόμα όταν σε σκέφτομαι θέλω να κλειστώ σ’ ένα δωμάτιο και να κλάψω ώρες για το ποσό μου λείπεις.
6 χρόνια, μιλάω συνέχεια για σένα για να μάθουν όλοι την αγάπη μας, για να θυμούνται όσοι έχουν παππού & γιαγιά να τους λένε ένα «σ’ αγαπώ» παραπάνω,για να δουν όλοι ποιος υπέροχος άνθρωπος με μεγάλωσε μαζί με την γιαγιά, και να ξέρουν την αγάπη μας. 6 χρόνια κάθε 27 Μαΐου σκέφτομαι πόσο σιχαίνομαι αυτά τα 10 λεπτά που κατέβηκα τα σκαλιά, γύρισα και δεν σε είχα. 10 λεπτά πριν σου είχα ψιθυρίσει «κούκλε μου, πάω να πάρω έναν καφέ κι έρχομαι, σ’ αγαπώ πολύ», μου έσφιξες το χέρι κι έφυγα…
Πού να ήξερα ότι θα έφευγες κι εσύ. Πώς θα ήθελα και τώρα να σε έχω εδώ, να μου σφίξεις το χέρι και να ακούσω μια φράση απ την φωνή σου. Πώς θα ήθελα να έρχομαι σπίτι και να σου λέω τα παράπονα μου και τις στεναχώριες μου. Πώς θα ήθελα να ακούσω να μου λες «ποντίκω μου σ’ αγαπώ και είσαι το μικρό μου παιδάκι». Πώς θα ήθελα να μην υπάρχει θάνατος.
Πώς θα ήθελα να μην υπάρχει αυτή η μέρα η σημερινή. Σήμερα είναι η χειρότερη μέρα της χρόνιας μου, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα.. Οι υπόλοιπες 364 μέρες όμως είναι υπέροχες γιατί υπήρξες / υπήρξαμε μαζί και ό,τι κι αν συμβεί οι μνήμες μου κι εγώ θα σε κρατάμε ζωντανό. Σ αγαπάω παππού. 6 χρόνια σ έχω παντού μαζί. Σε φωτογραφίες, στο κινητό, στο σπίτι, στα θέατρα, στα καμαρίνια, στο στούντιο, παντού… Κυρίως στην καρδιά μου και στο μυαλό μου. Σ’ αγαπώ!
Και ξέρω ότι μ αγαπάς κι εσύ! Υπενθύμιση: να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, να τους χαιρόμαστε, να τους φροντίζουμε. Αυτό είναι η ζωή, η αγάπη. (μοιρασμένη χαρά διπλή χαρά, μοιρασμένος πόνος, μισός πόνος)», έγραψε χαρακτηριστικά.
Λύγισε στον αέρα της εκπομπής της - «Έχω μια ανάγκη να μοιραστώ»
Μια πολύ δύσκολη μέρα είναι η σημερινή για την Δανάη Μπάρκα, η οποία λόγω της ψυχολογικής φόρτισης, δεν άντεξε και λύγισε κατά την διάρκεια της εκπομπής της.
Πριν από έξι χρόνια, η όμορφη παρουσιάστρια έχασε έναν πολύ αγαπημένο της άνθρωπο, τον παππού της και για τον λόγο αυτόν, προχώρησε σε μια πολύ συγκινητική και τρυφερή ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram.
Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στο φινάλε της εκπομπής της, η Δανάη έκανε μερικές δηλώσεις, με αφορμή την απώλεια αυτή, περνώντας έτσι το δικό της σημαντικό μήνυμα.
«Είναι δύσκολο να έχεις πράγματα που σε προβληματίζουν ή σε στεναχωρούν και να οφείλεις να είσαι στη δουλειά σου κλπ… Έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα από το πρωί γιατί σήμερα είναι η μέρα που έφυγε ο παππούς μου από τη ζωή, θέλω να σας ευχαριστήσω για τα άπειρα μηνύματά σας. Έχω μια ανάγκη να μοιραστώ…
Αν κάποιος με ρωτήσει τι είναι αγάπη, σίγουρα θα απαντήσω ότι αγάπη είναι το χαμόγελο που παίρνω όταν σκέφτομαι τον παππού μου. Και επειδή οι άνθρωποι που μεγαλώνουν, όσο περνούν τα χρόνια νιώθουν ανήμποροι, νιώθουν ότι δεν είναι πια χρήσιμοι, ότι δεν προσφέρουν το ίδιο με το να μας μεγαλώνουν…
Είναι ωραίο να θυμόμαστε να τους δίνουμε την αγάπη που τους αξίζει γιατί είναι ωραίο οι άνθρωποι να φεύγουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με πολλή αγάπη και φροντίδα. Νομίζω ότι όντως ο Θεός έφτιαξε τις μαμάδες και μετά τις γιαγιάδες γιατί δεν μπορούσε να είναι παντού, οπότε έπρεπε να είναι οι μαμάδες μας και οι γιαγιάδες μας.
Να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, να μην έχουμε τίποτα δεδομένο. Κανείς δεν πεθαίνει αν δεν τον ξεχάσουμε, φεύγουν μόνο σωματικά και ζουν μέσα μας για πάντα».
