Δραματικές στιγμές για την Μαίρη Σταυρακέλλη - «Δεν μπορώ..δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ»
«Κοιτάω την βαλιτσούλα με είδη πρώτης ανάγκης που έφτιαξα όταν καιγόταν ο Άγιος Στέφανος...»
Από τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να μαζέψουν άρον άρον τα πράγματα τους και να αφήσουν τα σπίτια τους λόγω της πυρκαγιάς στον Άγιο Στέφανο ήταν και η Μαίρη Σταυρακέλλη, όπως και η Έλενα Ασημακοπούλου.
Η γνωστή ηθοποιός πέρασε αρκετές ώρες αγωνίας και φόβου, εγκαταλείποντας την οικεία της, μη γνωρίζοντας τι θα αντικρύσει μόλις επιστρέψει.
Η ίδια, θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα της με τους διαδικτυακούς της φίλους και έτσι έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram.
Η ανάρτηση της Μαίρης Σταυρακέλλη για τις φωτιές
«Ποτέ δεν ζήλεψα τα μεγάλα σπίτια. Ζήλεψα τα μεγάλα παράθυρα. Να κρύβομαι στον μυστικό μου κήπο ν ακούω τα πουλιά και να μυρίζω την Άνοιξη. Το αυτονόητο που μοιάζει πολυτέλεια...Και βρέθηκα στα Βόρεια. Ετσι πέρασα πολλά και πολύ δύσκολα.. Να κοιτάω την θάλασσα από πράσινο...
Τώρα γράφω και κοιτάω την μικρή βαλιτσουλα με είδη πρώτης ανάγκης που έφτιαξα όταν καιγόταν ο Άγιος Στέφανος...Είναι ακόμα πίσω από την πόρτα. Δεν μπορώ..δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ .Και εγώ είμαι από αυτούς που αυτή την φορά έχασα μόνο τον ύπνο μου.....»!
"Τσακίζει" κόκκαλα η Νάνσυ Νικολαΐδου με το καμμένο σπίτι της
Ένα τραγικό συμβάν δυστυχώς βίωσε η Νάνσυ Νικολαίδου. Η γνωστή δημοσιογράφος έχασε το σπίτι της, μετά την τεράστια φωτιά που ξέσπασε στην Βαρυμπόμπη.
Η ίδια γνωστοποιήσε την δυσάρεστη είδηση πριν μερικές ώρες ενώ αυτή τη φορά μοιράστηκε νέες φωτογραφίες από το καμμένο πια σπίτι, με τα λόγια της να συγκλονίζουν.
Στην λεζάντα έγραψε: “Δεν ξέρω είναι από αυτά τα απίστευτα… Από αυτά που λες “ρε δεν γίνεται να ζω κάτι τέτοιο, κάποιος μου κάνει πλάκα”!!! Κι, όμως, δεν σου κάνει κανείς πλάκα… Σου κάνει πλάκα η ζωή… Παίζει μαζί σου… Με τις δυνάμεις σου… Με τις αντοχές σου… Με τους ανθρώπους που αγαπάς… Με τα όνειρα σου…
Ναι, χάθηκαν όλα… Έσβησαν όλα… Μαύρισαν όλα… Οι κόποι μιας ζωής και οι θυσίες του μπαμπά μου και της μανούλας μου που με τόσο μεράκι, πάθος και αγώνα κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπιτάκι. Ένα σπιτάκι στο βουνό… Τη… βίλα Σοφία, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο μπαμπάς μου στη μαμά μου, όταν ήθελε να την πειράξει!
Ένα σπιτάκι γεμάτο λουλούδια που τόσο αγαπούσε… Ένα σπιτάκι στο οποίο έκανε και το μποστάνι του, με κολοκυθάκια, ζαρζαβατικά, ντομάτες κι ας μην του… κοκκίνιζαν ποτέ και είχε καημό.Όπως μεγάλο καημό είχε και με το… γκαζόν. Γιατί δεν έβγαινε καλά το γκαζόν στο κήπο. Μα αφού από τα δέντρα δεν είχε αρκετό ήλιο… Όμως εκείνος εκεί το προσπαθούσε και δεν τα παρατούσε ποτέ. Άλλωστε, ο μπαμπάς μου έχει μάθει να μην τα παρατάει ποτέ. Αυτό είναι το θέμα…
Ένα σπιτάκι που εγώ το ερωτεύτηκα από τη πρώτη στιγμή. Από τη πρώτη στιγμή “είδα” μέσα σε αυτό να τρέχουν τα παιδιά μου και να φωνάζουν χαρούμενα. Να παίζουν στο κήπο. Να κάνουν ποδηλατάδα στο βουνό, να τρέχουν στο δρόμο και να αναπνέουν καθαρό αέρα και οξυγόνο. Να ζουν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού…
Εκεί ήσυχα… Μακριά απ όλους και απ όλα… Χωρίς αυτοκίνητα, μηχανάκια, φωνές, κορναρισματα. Εκεί να μην ενοχλούμε κανέναν και να μην μας ενοχλεί κανείς…Και αυτή η στιγμή που είχα οραματιστεί ήρθε κι εκεί στο σπιτάκι στο βουνό τα έζησα όλα.
Εκεί έζησα τους πρώτους μήνες τις γνωριμίας μου με το Δημήτρη. Εκεί παντρευτήκαμε κι εκεί “χτίσαμε” κι εμείς με τη σειρά μας τη ζωή μας και κάναμε τα όνειρά μας. Εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά μας. Εκεί ζήσαμε όλες αυτές τις πολύτιμες στιγμές της ζωής μας και της ζωής τους.
Εκεί ζήσαμε ευτυχισμένα με όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Εκεί όλοι μαζί στο σπιτάκι μου στο βουνό. Εκεί που προχθές το πρωί όταν έφυγα για να πάω σε ένα επαγγελματικό ραντεβού δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν θα επέστρεφα πάλι ποτέ…”.
