Γιάννης Μπέζος: «Όταν βλέπω τον εαυτό μου σε παλιά σίριαλ δεν αισθάνομαι τίποτα»

«Είναι όλα σαν παλιά ρούχα και δε νιώθω νοσταλγία»

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Γιάννης Μπέζος: «Όταν βλέπω τον εαυτό μου σε παλιά σίριαλ δεν αισθάνομαι τίποτα»

Στο Στούντιο 4 βρέθηκε καλεσμένος το μεσημέρι της Δευτέρας (27/9) ο Γιάννης Μπέζος. Ο γνωστός ηθοποιός με αφορμή ένα βίντεο με την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στην σειρά «Το Πάρκινγκ» της ΕΡΤ, θέλησε να αναφερθεί στην περίοδο που συμμετείχε σε παλαιότερα σίριαλ.

Οι δηλώσεις του Γιάννη Μπέζου

«Τα ρούχα στην σειρά είναι δικά μου. Τότε δεν είχαμε χορηγίες και φέρτε ρούχα. Όταν βλέπω τον εαυτό μου σε παλιά σίριαλ δεν αισθάνομαι τίποτα. Είναι όλα σαν παλιά ρούχα και δε νιώθω νοσταλγία. Λες μια ιστορία αλλά όχι τι ωραία που ήταν τότε.

Εάν μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί και να πάω στο μέλλον, θα έκανα αυτό. Το παρελθόν με ενδιαφέρει σαν μνήμη ή να βρεθώ με ανθρώπους που εκτιμώ από τότε αλλά ως εκεί. Δεν είμαι άνθρωπος της νοσταλγίας ή των reunion.

Έχουμε μια τάση στη χώρα μας να δουλευόμαστε μεταξύ μας. Είναι φρικτό. Λέμε ψέματα ό ένας στον άλλον, κατ΄ιδίαν λέμε μεγάλες αλήθειες και δημόσια λέμε ψέματα. Κάνουμε αυτό που κάνουν οι πολιτικοί και χειρότερα. Ο καθένας θέλει την αποδοχή, αλλά αυτό για να γίνει θέλει ρίζα και για να ριζώσει θέλει χρόνο.

Χρόνο, επιμονή και τόλμη. Τώρα με το διαδίκτυο που υπάρχει αυτός ο καταιγισμός και ο καθένας λέει ό,τι θέλει, υπάρχουν άνθρωποι που ενοχλούνται πολλές φορές από πράγματα που λέμε και κατά κανόνα, αυτοί που ενοχλούνται πολύ, είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι έχεις δίκιο» κατέληξε ο ηθοποιός, ο οποίος συγκίνησε με το αντίο του στον Μίκη Θεοδωράκη.

«Δεν έχει αλλάξει τίποτα και δεν θα αλλάξει εύκολα! Ο χώρος μας είναι πολύ ανταγωνιστικός»

Μετά τον χαμό στο Love It, ο Γιάννης Μπέζος βρέθηκε καλεσμένος στο «Καλύτερα δε γίνεται» το μεσημέρι του Σαββάτου (18/9). Ο γνωστός ηθοποιός μέσα σε όλα αναφέρθηκε στη διαφορά ανάμεσα σε θέατρο και τηλεόραση, στην οικογένειά του και στις άσχημες συμπεριφορές στο χώρο της υποκριτικής.

«Η τηλεόραση είναι μια οικογενειακή συσκευή, αλλά μπορεί να κρατήσει ψηλά το γούστο. Δεν αντέχουμε πολύ τα χαμηλά νούμερα και μας πιάνει βιασύνη και κατεβάζουμε τον πήχη. Κι αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος.

Παρακολουθώ τα πάντα και με λεπτομέρεια. Τα νούμερα σημαίνουν πάρα πολλά. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα νούμερα δείχνουν αν βλέπω κάτι ή αν εκτιμώ κάτι. Αυτό μετριέται σε βάθος χρόνου.

«ο θέατρο έχει σκοπό να συγκινήσει και να σου δώσει δουλειά για το σπίτι. Σε βοηθάει να ζήσεις καλύτερα. Η τηλεόραση έχει σκοπό να σε ψυχαγωγήσει και να σε ενημερώσει. Η τηλεόραση παγκόσμια έχει την τάση να πανικοβάλει.

Από τότε που βγήκα στη δουλειά με ενδιαφέρει να λέω αυτό που πιστεύω και να μη φοβάμαι γι αυτό. Δεν κατηγορώ κανέναν εγώ, ούτε φθονό τους ανθρώπους, καταλαβαίνω τους ανθρώπους που φοβούνται και έχουν ανασφάλεια. Εμένα δεν με απασχολεί, θέλω να λέω αυτό που πιστεύω και είναι υποχρέωσή μου απέναντι στους νέους ανθρώπους. Το εκτιμούν οι περισσότεροι. Στηρίζω νέους ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν.

Η δουλειά μας δεν μαθαίνεται. Αν κάνεις γι αυτήν θα παραμείνεις, αλλιώς θα εξαφανιστείς. Χρειάζεται χρόνος αλλά καλώς έκανε και καταργήθηκε η άδεια.

Η κόρη μου, Ηρώ χαράσσει έναν δρόμο δικό της. Η συνύπαρξη μας ήταν πάντα δημιουργική. Η αγάπη και ο σεβασμός είναι αυτονόητα για εμένα. Όταν βρισκόμαστε με την Ηρώ έχουμε κάτι να πούμε. Είναι πολύ ουσιαστικό και βασικό αυτό. Οι οικογενειακές σχέσεις δεν είναι παιδική χαρά. Είναι ένας στίβος που το παιδί μας πρέπει να αναμετρηθεί μαζί μας. Αυτά θέλουν χρόνο και υπομονή και η ευθύνη ανήκει στους γονείς. Πρέπει να ακούμε τα παιδιά. Εγώ έκανα αγώνα για να μπορώ να ακούσω τον συνομιλιτή μου.

Εγώ δεν συμβουλεύω. Οι άνθρωποι θέλουν παραδείγματα όχι συμβουλές. Θέλουμε να δούμε κάτι να γίνεται και αφού γίνει το ακολουθούμε. Είμαι δύσπιστοι και καλά κάνουμε.

Δεν διαπίστωσα τώρα την έλλειψη ακεραιότητας. Δεν έχει αλλάξει τίποτα και δεν θα αλλάξει εύκολα. Ο χώρος μας είναι πολύ ανταγωνιστικός και σκληρός και θα επιμείνω πάλι στα παραδείγματα. Θα πρέπει όσοι έχουμε μια διαφορετική ματιά να κρατάμε λίγο ψηλά τα πράγματα. Με σοκάρουν οι ακραίες συμπεριφορές. Είναι κάτι που υπήρχε και στα χρόνια που ξεκίναγα, στα τέλη της δεκαετίας του 70′. Εμένα με ενοχλεί η συμπεριφορά, στο πώς συμπεριφέρεσαι στον υφιστάμενο».