Πένθος για τον Έκτορα Μποτρίνι
«Σήμερα το πρωί έμαθα πως έφυγε...»
Με μία ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ο Έκτορας Μποτρίνι θέλησε να αποχαιρετήσει έναν πολύ καλό του φίλο και συνεργάτη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή. Ο λόγος για τον Γιώργο Χατζηγιαννάκη.
Ο Έκτορας Μποτρίνι ήταν εμφανώς συντετριμμένος με τον χαμό του φίλου του και στην ανάρτησή του μίλησε με τα πιο τρυφερά λόγια για εκείνον, ενώ η ξαφνική απώλεια αυτή ήρθε για τον γνωστό σεφ λίγο καιρό μετά από την απονομή των χρυσών σκούφων.
Η ανάρτηση του Έκτορα Μποτρίνι
«Σήμερα το πρωί έμαθα πως έφυγε. Ήταν σαν να έχανα έναν πατέρα για δεύτερη φορά. Τον σεβόμουν και τον τιμούσα. Φαντάζομαι πως θα ένιωσαν κι όσοι δούλεψαν μαζί του... ήξερε να καθοδηγεί και να ενθαρρύνει την ομάδα του. Αληθινός εστιάτορας, μοναδικός στο είδος του, έδειχνε το δρόμο κι είχε αντοχές να καλοδέχεται τους πειραματισμούς των μαγείρων του.
Η γαστρονομική κοινότητα της χώρας μας του οφείλει πολλά. Δίδαξε την εντοπιότητα, ανέδειξε τα προϊόντα και τα κρασιά της Σαντορίνης, του νησιού που ερωτεύτηκε. Όλη η ομάδα του Selene τον αποχαιρετούμε: Καλό παράδεισο, Γιώργο Χατζηγιαννάκη» έγραψε χαρακτηριστικά ο Έκτορας Μποτρίνι.
Λίγα λόγια για τον Γιώργο Χαζτηγιαννάκη
Ο δίκαιος τίτλος του πατριάρχη της ελληνική γαστρονομίας που του είχε αποδοθεί εδώ και χρόνια, αφού κατάφερε να κάνει γνωστά στην υφήλιο και να αναδείξει τη μοναδικότητα των λίγων μα εκλεκτών σαντορινιών προϊόντων, δεν τον έβρισκε σύμφωνο, αφού ήταν ένας ιδιαίτερα ταπεινός και ξεχωριστός άνθρωπος.
Όταν το 1986 άνοιξε μαζί με τη σύζυγο του Έβελυν, το εστιατόριο Σελήνη στην Καλντέρα, δεν θέλησε να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο. Η ξενομανία είχε κυριαρχήσει τις κουζίνες των ελληνικών εστιατορίων, με τα ντόπια προϊόντα και συνταγές να βρίσκονται στο περιθώριο.
Στη Σαντορίνη βρήκε τον δικό του παράδεισο. Το ντοματάκι, η φάβα και η κάπαρη, αλλά και η λευκή μελιτζάνα και το χλωροτύρι και βέβαια το κρασί ήταν η ανακάλυψη του! Βρήκε νοικοκυρές, παλιές συνταγές, πειραματίσθηκε πολύ και στην αρχή της λειτουργίας της Σελήνης του, είχε δυο καταλόγους: Έναν για τους ξένους με ελληνικό φαγητό και έναν άλλο για τους έλληνες με πιάτα από τη διεθνή κουζίνα. Δεν καταδεχόντουσαν να φάνε φάβα…
Το εστιατόριο κέρδιζε συνεχώς αναγνώριση και ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης δραστήριος και τολμηρός συνέχιζε ασταμάτητα να προβάλει τα προϊόντα του τόπου. Το γαστρονομικό προφίλ της Σαντορίνης στηνόταν με σχέδιο και καλές βάσεις. Μιλούσε σε συνέδρια, φιλοξενούσε όποιον ήθελε να μάθει, διοργάνωνε εκδηλώσεις. Αποτέλεσε το πρότυπο για πολλούς ανθρώπους της γαστρονομίας, αλλά και προορισμούς. «Το παράδειγμα της Σαντορίνης», ήταν και είναι ακόμη και σήμερα, αυτό που προσπαθούν να ακολουθήσουν πολλές περιοχές της Ελλάδας, προκειμένου να στήσουν τα θεμέλια του δικού τους γαστρονομικού προορισμού.
