"Ραγίζουν" καρδιές τα τελευταία λόγια της Φώφης Γεννηματά - «Η ζωή σπρώχνει τα πράγματα...»
Η αποκάλυψη - γροθιά στο στομάχι από τον Μανώλη Όθωνα
Στα εγκαίνια της πρόσοψης της Χ. Τρικούπη που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή (28/11) λίγο μετά το μνημόσυνο της, ο στενός φίλος και συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά αποκάλυψε ποια ήταν τα τελευταία λόγια που του είπε, λίγο πριν φύγει από τη ζωή.
Η αποκάλυψη του Μανώλη Όθωνα για τα τελευταία λόγια της Φώφης Γεννηματά
«Αγαπημένη μου Πρόεδρε, ξέρω ότι μας ακούς, για αυτό θα απευθυνθώ σήμερα σε σένα. Σαράντα μέρες μετά τον αποχωρισμό μας, με την πληγή ακόμη να αιμορραγεί…. Θυμάμαι τις τελευταίες μας κουβέντες … Όχι μόνο ήξερες αλλά και ήθελες τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.
«Η ζωή σπρώχνει τα πράγματα βίαια προς τα εμπρός Μανώλη» μου είπες, «Όλα θα πάρουν το δρόμο τους και έτσι πρέπει να γίνει». Για αυτό ακόμα και όσοι με σπαραγμό και οδύνη αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με την απώλεια σου, οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά.
Με το κενό της απουσίας σου να γεμίζει η διαρκής παρουσία της παρακαταθήκης όσων, ως Άνθρωπος και ως Πολιτικός, χάραξες ανεξίτηλα στην συλλογική συνείδηση ενός ολόκληρου λαού.
Υπηρετώντας ένα μια στάση ζωής αλλά και ένα πλαίσιο αρχών και αξιών στην Πολιτική για το οποίο η ίδια αγωνίστηκες με τόσο πάθος, αγέρωχη, απτόητη, χαμογελαστή, μοναδική και συχνά τόσο μόνη.
Κανείς δεν θα μπορέσει να παραδώσει στη λήθη όσα κατάφερες να εγγράψεις ως υποθήκη για τη χώρα, την Πολιτική και την παράταξή μας», ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο Μανώλης Όθωνας.
Σπάραξε ο σύζυγος της Φώφης Γεννηματά - «Θα πενθώ πάντα μ’ ακούς; Για σένα»
Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια της, ο σύζυγος της Φώφης Γεννηματά, Ανδρέας Τσούνης, έκανε μία πολύ συγκινητική ανάρτηση στην οποία σπάραξε μερικές εβδομάδες μετά την κηδεία της.
Συγκεκριμένα, περίπου τρεις εβδομάδες πέρασαν μετά τον ξαφνικό χαμό της πολιτικού και ο κ. Τσούνης χρησιμοποίησε στίχους από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη, θέλοντας να πει δυο λόγια με αφορμή το γεγονός πως σήμερα θα έκλεισε τα 57.
«Θά πενθώ πάντα μ’ ακούς; γιά σένα,
μόνος, στόν Παράδεισο
Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχος
Μια στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περπατάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον παράδεισο.
Σήμερα θα έκλεινες τα 57».
