Ανατροπή στην αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων της Μαργαρίτας Θεοδωράκη κατά του Κουρή - Τι συνέβη
Νέες εξελίξεις
Ανατροπή φαίνεται πως σημειώθηκε στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, κόρη του Μίκη Θεοδωράκη, κατά του Νίκου Κουρή, ο οποίος δήλωνε γιος του, εκτός γάμου.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Espresso, η προσωρινή δικαστική απόφαση που είχε εκδοθεί στις 29 Σεπτεμβρίου, έδινε το δικαίωμα στον Νίκο Κουρή να χρησιμοποιεί το επώνυμο του Μίκη, χωρίς όμως την επίκληση ότι είναι γνήσιο τέκνο του.
Ανατροπή στην αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων της Θεοδωράκη κατά του Κουρή
Με τα ασφαλιστικά μέτρα που είχε κάνει εναντίον του η Μαργαρίτα Θεοδωράκη ζητούσε από τον Νίκο Κουρή να μην χρησιμοποιεί το επώνυμο «Θεοδωράκης» και να μην επικαλείται πως είναι γιος του μουσικοσυνθέτη. Έπειτα από δύο αναβολές, η τακτική εκδίκαση της υπόθεσης έγινε 8 Φεβρουαρίου και δημοσιεύτηκε η απόφαση. Ο Νίκος Κουρής παρέστη μέσω της συνηγόρου του, Φωτεινής Ροζάκη, ωστόσο η πλευρά της Μαργαρίτας Θεοδωράκη δεν παρευρέθηκε στο δικαστήριο.
Η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων απορρίφθηκε ως «απαράδεχτη, λόγω αοριστίας, καθόσον η αιτούσα δεν επικαλείται λόγους που να θεμελιώνουν την ύπαρξη επείγουσας περίπτωσης για την επικαλούμενη προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητάς της.
Ο Νίκος Κουρής λοιπόν πλέον και με δικαστική απόφαση, θα μπορεί να χρησιμοποιεί το επώνυμο «Θεοδωράκης», και να ισχυρίζεται ότι είναι γιος του μουσικοσυνθέτη.
«Σάπιζε πάνω σε ένα κρεβάτι! Το πιο θλιβερό σε όλο αυτό είναι ότι...»
Στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, η οποία 4 μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα της, Μίκη Θεοδωράκη, άνοιξε την καρδιά της και προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής, ενώ πριν λίγο καιρό δημοσιεύτηκε και ένα βίντεο από τα τελευταία του γενέθλια.
«Οι τρεις τελευταίοι μήνες ζωής του μπαμπά ήταν ένα δράμα. Είχε αρρωστήσει πολύ βαριά. Ήταν ένα βασανιστήριο για εκείνον. Ήθελε να πεθάνει και εμείς προσπαθούσαμε να τον κρατήσουμε στη ζωή. Ο άνθρωπος σάπιζε πάνω σε ένα κρεβάτι. Στις παλιές εποχές οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις θα είχαν πεθάνει από καιρό. Σήμερα τους κρατάμε με μηχανική υποστήριξη. Ίσως το πιο θλιβερό σε όλο αυτό είναι ότι είχε πλήρη διαύγεια. Υπέφερε πραγματικά.
Τρεις με τέσσερις φορές τη μέρα ερχόταν η νοσοκόμα στο σπίτι για να κάνει απορρόφηση από τα φλέματα στα πνευμόνια. Ήταν τραγική εμπειρία ζωής που θέλω να ξεχάσω για πάντα.
Όχι, η μαμά μου δε γνωρίζει για τον θάνατό του. Δεν της το έχουμε πει, γιατί δεν θα μπορούσε να αντέξει αυτή την απώλεια. Νιώθω ήρεμα μετά τον χαμό του γιατί ως οικογένεια κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για εκείνον! Δεν υπάρχει θλίψη. Υπάρχει μία γλύκα για εκείνον και μία ωραία ανάμνηση. Νιώθω γεμάτη γιατί μια ζωή ως οικογένεια “πατούσαμε” και δουλεύαμε πάνω στο έργο του πατέρα μου. Δεν έχουμε σταματήσει να τον έχουμε μέσα μας, μέσα από τα τραγούδια του, τις φωτογραφίες και τις παρτιτούρες του. Είναι συνέχεια κοντά μας, δεν έχει φύγει καθόλου.
Βέβαια, ήταν πολλά χρόνια άρρωστος και το πιο λυπηρό για μένα είναι ότι τις περισσότερες φορές καθόμουν μπροστά σε έναν ακίνητο άνθρωπο. Δεν ήταν εκείνος ο Μίκης, ο δυνατός, που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του.
Ήταν ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος λόγω της ακινησίας του. Στενοχωριόταν όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Από την άλλη, στο ίδιο σπίτι είναι και η μαμά μου, πάλι σε ακινησία. Έχει έναν βαθμό άνοιας, αλλά εκείνη είναι μέσα στην τρελή χαρά».
