Τάσος Δούσης: «Εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς...» - Η τοποθέτησή του για τον πόλεμο στην Ουκρανία

«Είναι κάποιες στιγμές που ξεχωρίζουν τα "σκουπίδια" από τους αληθινούς δημοσιογράφους»

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα
Τάσος Δούσης: «Εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς...» - Η τοποθέτησή του για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στον Πόλεμο στην Ουκρανία, ο Τάσος Δούσης παραχώρησε συνέντευξη το πρωί της Παρασκευής (11/3) στην εκπομπή Super Κατερίνα. Μεταξύ άλλων ο γνωστός δημοσιογράφος και εκδότης μίλησε για τα χρόνια που εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής, ενώ αναφέρθηκε και στην παραλίγο εκτέλεσή του στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν.

Οι δηλώσεις του Τάσου Δούση

«Ο πολεμικός ανταποκριτής είναι βαρύγδουπη έκφραση! Εδώ στην Ελλάδα δεν έχουν δυστυχώς την δυνατότητα να έχουν αυστηρώς πολεμικούς ανταποκριτές. Έχουμε ανθρώπους που καλύπτουν και πολέμους και μετά κάνουν και αστυνομικό και πολεμικό ρεπορτάζ και πολιτικό και απ' όλα! Σήμερα, είναι κάποιες στιγμές που ξεχωρίζουν τα "σκουπίδια" από τους αληθινούς δημοσιογράφους.

Οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή καλύπτουν τον πόλεμο είναι πραγματικοί ήρωες. Γιατί όσο κι αν φαίνεται ασφαλές αυτό που κάνουν δεν είναι. Μπορεί να την πατήσουν ανά πάσα στιγμή.

Όταν πήγαν να με εκτελέσουν, αυτό που πέρασε από το μυαλό μου ήταν ο γιος μου που είχε μόλις γεννηθεί, ήταν 6 μηνών και σκεφτόμουν ότι δε θα τον ξαναδώ. Μπροστά μας είχαν εκτελεστεί τέσσερις ακόμα δημοσιογράφοι. Ήμασταν μάρτυρες.

Τότε παίρναμε πάρα πολύ καλά λεφτά, 150 ευρώ τη μέρα, αλλά θεωρώ ότι τίποτα από όλα αυτά που κάνεις εκεί δεν πληρώνεται. Και τι δε θα έδινα να ήμουν στην Ουκρανία, σε κάποια πόλη της, έστω στα σύνορα», είπε χαρακτηριστικά.

«Ξεκίνησα τη ζωή μου πιο χαμηλά και από το χαμηλά της ζωής»

Πριν από λίγους μήνες, ο Τάσος Δούσης είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εκπομπή Καλύτερα Δε Γίνεται, όπου μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και για τα πρώτα του βήματα στον χώρο της δημοσιογραφίας.

«Αυτή τη στιγμή το ταξίδι έχει γίνει πάρα πολύ ακριβό. Δηλαδή στην περίοδο της πανδημίας, επειδή δεν πετούσαν πολλά αεροπλάνα, ήταν πολύ ακριβά τα εισιτήρια. Έκανες πάρα πολλές ώρες να φτάσεις στον προορισμό σου. Πήγα στη Βαρκελώνη και αντί για 3.30 ώρες έκανα 15», είπε αρχικά για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα ταξίδια του στον καιρό της πανδημίας.

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην συνταρακτική εμπειρία που έζησε ως πολεμικός ανταποκριτής, είπε: «Ήταν όνειρο ζωής μου να γίνω πολεμικός ανταποκριτής. Ήμουν με τον Νικόλα Βαφειάδη, μας κατέβασαν οι ταλιμπάν, με έστησαν στα γόνατα για να με εκτελέσουν. Γλιτώσαμε από του χάρου τα δόντια την τελευταία στιγμή. Ένιωσα ότι φεύγει η ζωή από πάνω μου. Αυτό μου κόστισε ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχικής μου ηρεμίας. Για πολλούς μήνες δεν πίστευα ότι είχα σωθεί. Ξυπνούσα τα βράδια μέσα στον ύπνο μου και σκεφτόμουν "Ζεις; Μήπως δεν ζεις;».

Για το τέλος του πρώτου κύκλου των Εικόνων και για τις επιχειρήσεις του, σχολίασε: «Πίστεψα ότι μπορώ να κάνω κάτι δικό μου, μία δική μου εταιρεία, μία δική μου επιχείρηση και ξεκίνησα το πρώτο μου περιοδικό, το ICONS. Αργότερα κατάλαβα ότι ως επιχειρηματίας δεν μπορείς να ταξιδεύεις τον κόσμο. Οπότε επέλεξα να γίνω επιχειρηματίας.

Το να γίνω επιχειρηματίας ήταν ένα όνειρο ανεξαρτησίας, έγινα επιχειρηματίας για να μπορώ να κάνω ό, τι θέλω στη ζωή μου. Αυτό το σύστημα το δικό μας. Όλοι όσοι είναι ψηλά, ψάχνουν σφουγγοκωλάριους.

Όταν δούλευα στις Εικόνες και έκανα την εκπομπή, έπαιρνα 1.900 ευρώ το μήνα. Πήγα με το μισθό του ρεπόρτερ και έκανα αυτή την εκπομπή για 5 χρόνια με αυτά τα χρήματα. Πούλησα το αυτοκίνητό μου, πήρα το πρώτο μου χαρτί και τύπωσα το πρώτο μου περιοδικό.

Για να γίνω δημοσιογράφος πούλησα το δερμάτινο μπουφάν μου για να πληρώσω τα δίδακτρα στο εργαστήρι δημοσιογραφίας. Ξεκίνησα τη ζωή μου πιο χαμηλά και από το χαμηλά της ζωής. Έχω μεγαλώσει σε μία περιοχή πολύ δύσκολη από μία εργατική οικογένεια. Εμείς, εκεί που παίζαμε μπάλα είχαμε δύο προοπτικές, ή να γίνουμε ποδοσφαιριστές ή να δουλεύουμε σε εργοστάσια σαν την «Πεταλούδα» που δούλευε ο πατέρας μου».