«Φύγαμε με βεντέτα» - Η συγκλονιστική αποκάλυψη του Κωστή Σαββιδάκη για την οικογένειά του
«Αυτά τα πράγματα δεν τα σκαλίζεις»
Ο Κωστής Σαββιδάκης, ο οποίος πρόσφατα έκανε μία αποκάλυψη για το φινάλε των Άγριων Μελισσών, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Ποιος είναι πρωινιάτικα την Παρασκευή 17/6 και παραχώρησε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Μίλησε, μεταξύ άλλων, για την καταγωγή του και τη βεντέτα που υπήρχε στην οικογένειά του στα Σφακιά.
Οι δηλώσεις του Κωστή Σαββιδάκη
«Το Σαββιδάκης είναι κρητικό, έχω καταγωγή από τα Σφακιά και μεγάλωσα στην Ρόδο. Δεν έχω πατήσει ποτέ το πόδι μου στα Σφακιά γιατί μας είπαν ότι φύγαμε με βεντέτα και δεν το ρισκάρω. Δεν θέλω να το ψάξω και δεν προκαλώ την τύχη μου» είπε ο Κωστής Σαββιδάκης.
«Αυτά τα πράγματα δεν τα σκαλίζεις και δεν παίζεις. Κάποια στιγμή θα πάω αλλά μέχρι τώρα έλεγα άσ΄το μην το προκαλείς. Στην Κρήτη έχω πάει κι έχω δουλέψει για αρκετά χρόνια στα Χανιά σε ένα παιδικό ξενοδοχείο» συμπλήρωσε ο Κωστής Σαββιδάκης.
Κωστής Σαββιδάκης: «Αν καταλάβουμε, πάντως, ότι είμαστε περαστικοί από αυτήν τη ζωή,
Ο Κωστής Σαββιδάκης παραχώρησε συνέντευξη στο «Λοιπόν» όπου μέσα σε όλα ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε για την σειρά «Άγριες Μέλισσες» όπου πρωταγωνιστεί ενώ μίλησε "ανοιχτά" για το θαύμα που βίωσε και το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε με την υγεία του.
Πιστεύετε βαθιά στον Θεό, μάλιστα έχετε βιώσει και κάποιο θαύμα. Θα μου μιλήσετε γι’ αυτό;
Είχα πάει να προσκυνήσω στους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού και ο παπά-Δημήτρης είχε βγάλει τον τίμιο Σταυρό και σταύρωνε. Όταν ήρθε η σειρά μου, ο Σταυρός κόλλησε πάνω μου για 20 λεπτά περίπου και τότε μου λέει ο παπά-Δημήτρης, να πας να κάνεις μια ακτινογραφία στο σημείο που κόλλησε ο σταυρός!
Πήγα, έκανα την ακτινογραφία και βρήκαν κάτι πάρα πολύ κακό και επικίνδυνο, καταλαβαίνετε… Αλλά, ευτυχώς, αυτή η τόσο έγκαιρη προειδοποίηση (πραγματικά… εξ ουρανού), κυριολεκτικά με έσωσε!
Ευτυχώς, έπεσα και σε μια υπέροχη επιστήμονα και σπουδαίο άνθρωπο (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι γιατροί που είναι σπουδαίοι άνθρωποι) την κα. Καλλιόπη Αθανασιάδη και την ομάδα της (στον 5ο όροφο του Ευαγγελισμού) κι έτσι… σήμερα ζω, δόξα τω Θεώ, και σας απαντάω στις ερωτήσεις σας.
Ποια ήταν αυτή η στιγμή που ζητήσατε με τεράστια δύναμη τη βοήθειά του;
Δεν θα σας πω, συγχωρέστε με, γιατί κάποιες στιγμές είναι τόσο ιδιαίτερες, τόσο προσωπικές, που είναι μόνο για εμάς…
Το σοβαρό πρόβλημα υγείας σας φόβισε; Τι σας άφησε στην ψυχή σας;
Όχι, δεν φοβήθηκα καθόλου! Το είδα από την αρχή πολύ ψύχραιμα. Άλλωστε, ξέρουμε όλοι μας, πως κάποια στιγμή θα φύγουμε από εδώ – τώρα, το πού θα πάμε, δεν το ξέρουμε, κανείς δεν το γνωρίζει.
Αν καταλάβουμε, πάντως, ότι είμαστε περαστικοί από αυτήν τη ζωή, τότε θα δούμε τη ζωή με άλλα μάτια και ίσως αρχίσουμε να ζούμε πραγματικά. Τώρα, δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν ζούμε πραγματικά, γιατί δεν ζούμε για εμάς αλλά για τους άλλους. Για εμάς, ίσως, απλά και μόνο αναπνέουμε
