''Δεν προκαλεί, δεν απειλεί'': Το φιλί του Κορτώ στο σύζυγό του στο Athens Pride
Δείτε την ανάρτηση του γνωστού συγγραφέα
Το Athens Pride 2022 ολοκληρώθηκε χθες και ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν και ο γνωστός συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ με τον σύζυγό του Τάσο, οι οποίοι μοιράστηκαν με τους διαδικτυακούς τους φίλους και ένα στιγμιότυπο με ένα φιλί τους, περνώντας το δικό τους μήνυμα για την ημέρα περηφάνειας. Το φετινό μήνυμα του Pride ήταν «Άνευ όρων - Unconditional» και έδωσε μήνυμα αποδοχής, ισότητας και ελευθερίας της έκφρασης.
Εκεί παρευρέθηκε μεταξύ άλλων και ο γνωστός make up artist Παντελής Τουτουντζής συνοδευόμενος από τα δύο παιδιά του. Ο Τουτουντζής είναι επίσης ένας από τους πρώτους έλληνες που έχουν καταφέρει να παντρευτούν το σύντροφό τους αλλά και να αποκτήσουν παιδιά. Από το pride έστειλε και εκείνος το δικό του μήνυμα σε μια φωτογραφία που ανάρτησε με τα παιδιά του.
Το φιλί του Κορτώ με τον σύζυγό του στο Pride και το μήνυμά του στο Facebook
Το συγκινητικό μήνυμα του Α. Κορτώ - «Μικρός δεν τολμούσα να πω ποιος είμαι»
Λίγες ημέρες πριν την έναρξη των εορτασμών για το Athens Pride 2022, ο γνωστός συγγραφέας με μια μακροσκελή ανάρτησή του στο Facebook που συγκίνησε μίλησε για τη σημασία της μέρας, αλλά και για τις δύσκολες εμπειρίες που βίωσε αφού αποκάλυψε την ταυτότητά του.
Με ρωτάς, κάθε χρόνο, γιατί νιώθω περήφανος. Άφησέ με να σου πω.
Γιατί οι γονείς μου, που με λάτρευαν, με ήθελαν αλλιώτικο, κι αρνιόντουσαν ένα ζωτικό κομμάτι της ψυχής μου.
Γιατί μικρός δεν τολμούσα να πω ποιος είμαι, κι έτσι πέρασα τα παιδικά μου χρόνια νιώθοντας ξένος, αποσυνάγωγος, μόνος.
Γιατί την εποχή που θέριζε το έιτζ, άκουγα να λένε, "Ο Θεός θα τους κάψει τους πούστηδες," και "Ευτυχώς θα γλιτώσουμε απ' τις αδερφές" - και σκεφτόμουν: για μένα λένε.
Γιατί όταν τόλμησα να δείξω ποιος είμαι στο γυμνάσιο, βρήκα στο θρανίο μου ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε ΠΟΥΣΤΑΡΑ, κολλημένο στο ξύλο με σάλιο.
Γιατί σε εκδρομή του λυκείου έβαλαν αγκάθια κάτω απ' το σεντόνι του κρεβατιού μου.
Γιατί για χρόνια νόμιζα ότι το μόνο που μου άξιζε ήταν η δυστυχία κι η μοναξιά.
Γιατί όταν γνώρισα τον άνθρωπό μου, ο σπιτονοικοκύρης ρωτούσε επίμονα ποιος είναι, κι έλεγα "φίλος μου". Και ντρεπόμουν φριχτά για την προδοσία.
Γιατί χρόνια μετά, όταν τόλμησα να ξεστομίσω τις τρεις πιο φυσικές λέξεις του κόσμου - "ο άντρας μου" - έγινα αντικείμενο αδιανόητου, δημόσιου διασυρμού.
Γιατί μια φωτογραφία όπου φιλιόμαστε έγινε αφορμή για μια βροχή από ύβρεις - αν δεν κρατιόμουν απ' τα καλόκαρδα, ανθρώπινα σχόλια, θα την είχα διαγράψει, σαν κάτι βρόμικο, ντροπιαστικό.
Γιατί αν αύριο γινόμασταν γονείς, θα υπήρχαν παιδιά - αθώα, καθώς αυτά ακούνε στο σπίτι τους - που θα κορόιδευαν και θα περιθωριοποιούσαν το "παιδί των πούστηδων".
Γιατί, μετά από τόσο αγώνα, είμαι ίσος, αλλά εσύ είσαι περισσότερο ίσος από μένα.
Η κοινωνία, και συγκεκριμένοι άνθρωποι, προσπάθησαν να με εξοντώσουν - να με αφήσουν λειψό, φοβισμένο, αποκλεισμένο. Και μολαταύτα επέζησα, κι είμαι, με όλα μου τα βάσανα, ολόκληρος κι ευτυχής.
Δεν μου αξίζει για όλα αυτά μια μέρα περηφάνιας;
(Μεθαύριο, ελάτε να γιορτάσετε μαζί μας. Η αγάπη πάντα περισσεύει).
