''Πρότυπα δύναμης και θαυμασμού'' - Κύμα λατρείας για τη συνάντηση της Κούνεβα με την Παλιοσπύρου
Ο κόσμος δεν σταμάτησε να της επαινεί
Την Κωνσταντίνα Κούνεβα και την Ιωάννα Παλιοσπύρου τις δένει μια πολύ δυσάρεστη κοινή ιστορία : Είναι και οι δύο θύματα επίθεσης με βιτριόλι στο πρόσωπο. Η μία για λόγους ζήλειας, ενώ η άλλη ως τιμωρία από την εργοδοσία για τη συνδικαλιστική της δράση, όπως λέγεται, αλλά δεν έχει αποδειχθεί. Η χθεσινή τους συνάντηση και συζήτηση στο Pod.gr της Ιωάννας έγινε λαβή για να ξεσπάσουν εκατοντάδες σχόλια θαυμασμού προς τις δύο γυναίκες.
Το νεότερο θύμα εκ των δύο, δείχνει να ξεπερνάει πλήρως τα σημάδια της και τα σωματικά και τα ψυχικά, και επιστρέφει μέρα με τη μέρα πίσω στους κανονικούς ρυθμούς ζωής της. Πρόσφατα μάλιστα εξομολογήθηκε στους followers της πως ένιωσε μεγάλη αγωνία, καθώς μετά από καιρό αφέθηκε στα χέρια ειδικών, προκειμένου να της κάνουν μια μεγάλη αλλαγή στην εμφάνισή της.
Τα σχόλια θαυμασμού προς την Κούνεβα και την Παλιοσπύρου μετά το Podcast
Το περιεχόμενο της συνάντησής τους
14 χρόνια από την επίθεση με βιτριόλι στην Κούνεβα που προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία της,η Παλιοσπύρου την υποδέχτηκε στο studio του pod.gr και συνομίλησε μαζί της για την κοινή τους τραυματική εμπειρία.
Τόνισε μεταξύ άλλων ότι πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι για να μην υπάρξει επανάληψη της τραγωδίας, ενώ η ίδια δεν νιώθει θυμό αλλά θα ήθελε να μιλήσει με τους δράστες.
«Είπα απλά στους εργαζομένους τα δικαιώματα τους, το αυτονόητο. Ούτε έκλεψα, ούτε σκότωσα, ούτε έκανα κάποιο σκάνδαλο. Δεν ξέρω γιατί μου έκαναν αυτή την επίθεση», ανέφερε μεταξύ άλλων η Κούνεβα.
Όσον αφορά στην περιπέτειά που ξεκίνησε από τότε για την υγεία της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα είπε:
«Τα χειρουργεία δεν τελειώνουν. Έχω κάνει πάνω από 40 σίγουρα. Αυτό το υγρό καίει το κόκκαλο για 20 μέρες.
Δεν μπορεί να βοηθήσει κάτι για να σταματήσει το έγκαυμα. Καίει και καταστρέφει. Εκτός από το μέτωπο, όλα τα άλλα είναι μοσχεύματα. Δε μπορώ να καταλάβω από που έρχεται ο ήχος. Έχω χάσει ένα μάτι και το άλλο υπολειτουργεί».
Η ίδια συμπλήρωσε πως δεν έχει θυμό γι’ αυτό που της συνέβη αλλά θα ήθελε πολύ να μιλήσει με αυτούς που ουσιαστικά της κατέστρεψαν τη ζωή.
Αναφέρθηκε επίσης στη θητεία της στην Ευρωβουλή, στον γιο της και τους ανθρώπους που της στήριξαν όταν έδινε τη μεγάλη μάχη.
«Δύο πράγματα μου δίνανε δύναμη. Το παιδί μου και οι φωνές από την αυλή στο νοσοκομείο. Μαζευόντουσαν εργαζόμενοι και διαδήλωναν για μένα. Άνοιγα τα παράθυρα και τους άκουγα.
Έπρεπε να ζήσω για να μεγαλώσω το παιδί μου», συμπλήρωσε.
