"Σε ένα μήνα από σήμερα...." - Η Χάρις Αλεξίου ανακοίνωσε αυτό που όλοι περιμέναμε
Επιτέλους
Μερικά πολύ ευχάριστα νέα έκανε γνωστά πριν από μερικές ώρες η Χάρις Αλεξίου, μέσα από μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, ανακοινώνοντας το επόμενο επαγγελματικό της βήμα, το οποίο σίγουρα περιμένουν όλοι με μεγάλη ανυπομονησία.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια πριν περίπου 2 χρόνια ανακοίνωσε πως ολοκλήρωσε την καριέρα της στο τραγούδι μιας και η φωνή της δεν μπορεί πλέον να είναι στα επίπεδα που βρισκόταν κάποτε. Έκτοτε, ασχολείται ενεργά με την υποκριτική και μάλιστα πρωταγωνιστεί στην νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Maestro, που θα προβληθεί σε λίγο καιρό στο MEGA.
Η Χάρις Αλεξίου ανακοίνωσε αυτό που όλοι περιμέναμε
Ωστόσο, αναμένεται σε ένα μήνα να την δούμε και σε μία ακόμα παράσταση, παρέα με την Όλια Λαζαρίδου.
«Κάποτε στο ξεκίνημα μου, τραγούδησα το Αϊβαλί στην «Μικρά Ασία» του Καλδάρα και του Πυθαγόρα. Τώρα σε ένα μήνα από σήμερα η πρεμιέρα μας με την Όλια Λαζαρίδου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα μεταφέρουμε θεατρικά, το Αϊβαλί του Φώτη Κόντογλου. Συγκίνηση μεγάλη που θα ήθελα να την ζήσουμε παρέα. Κι η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας μαζί μας με τους σκοπούς της Ανατολής», έγραψε στην λεζάντα της ανάρτησης που έκανε η Χάρις Αλεξίου στο instagram
Τι δουλειά έκανε η Χάρις Αλεξίου πριν γίνει τραγουδίστρια
Η Χάρις Αλεξίου μπορεί να βρισκόταν για πολλά χρόνια στο προσκήνιο, ωστόσο, προσπαθούσε όσο μπορεί να κρατάει την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Πολλά λοιπόν είναι αυτά που δεν γνωρίζουμε για την ίδια, αφού σπάνια μιλούσε για αυτά.
Όπως για παράδειγμα πως το μεγάλωμα της ήταν δύσκολο, αφού η οικογένεια της δεν είχε χρήματα και εργάζονταν σκληρά για να τα βγάλουν πέρα, Ένα από τα τραγικά περιστατικά της ζωή της ήταν όταν σε ηλικία 8 ετών έχασε τον μπαμπά της, αλλά και όταν έμαθε πως έχει καρκίνο.
«Όλα όμως αλλάζουν όταν μόλις σε ηλικία 8 χρονών χάνω τον πατέρα μου, Θανάση. Η μητέρα μου Ιφιγένεια, μια δυναμική γυναίκα, παίρνει εμένα και τον αδερφό μου και κατεβαίνουμε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Εκεί, ανοίγει ένα μπακάλικο, το «μπακάλικο της χήρας» όπως το αποκαλούσαν πολλοί στη γειτονιά», είχε αποκαλύψει.
«Βοηθάω στο μαγαζί, και παράλληλα δουλεύω και σε ένα μεσιτικό γραφείο, ενώ ο αδερφός μου ταξιδεύει με τα καράβια για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια. Η μητέρα μου έπρεπε να εργάζεται σκληρά, αλλάζαμε συνεχώς σπίτι έστω και για 10 δραχμές φτηνότερο ενοίκιο…Αργότερα, η μητέρα μου έχτισε ένα λυόμενο που ήταν μόνο τούβλα και έμπαζε από παντού. Ακόμα και τα παράθυρα ήταν μεταχειρισμένα. Όμως ήταν το πρώτο δικό μας απόκτημα και ήμασταν ευτυχισμένοι μέσα σε αυτό.
Ήμουν ένα παιδί που όταν θα του έλεγε μια σκληρή κουβέντα η μάνα του, δεν θα αντιδρούσε, αλλά θα χαμήλωνε τα μάτια και θα έκλαιγε. Έχασα την μάνα μου, όταν ήμουν 28 χρονών. Τότε ένιωσα ότι ενηλικιώθηκα. Ένα ακόμα γεγονός που μου κόστισε, ήταν ότι δεν κατάφερα να μορφωθώ στο βαθμό που ήθελα. Τελείωσα το πεντατάξιο σχολείο και αργότερα φοίτησα σε δραματική σχολή, επειδή ήθελα να είχα μια σπουδή. Ή πρώτη μου ηχογράφηση το 1970, ήταν ένα λαϊκό τραγούδι του Βασιλειάδη και του Πυθαγόρα, το «Όταν πίνει μια γυναίκα».
