«Είναι δυνατόν να έρχεται ένας άνθρωπος και...» - Εκνευρίστηκε η Δανάη Μπάρκα με ατάκα ρεπόρτερ
«Μου φάνηκε αγενέστατο, πολύ παλιακό και ειδικά από κορίτσι προς κορίτσι»
Στον αέρα της εκπομπής Πάμε Δανάη, η Δανάη Μπάρκα έκανε μια αποκάλυψη σχετικά με ένα περιστατικό που της συνέβη πριν από λίγες ημέρες με δημοσιογράφο και την εκνεύρισε πάρα πολύ.
Συγκεκριμένα, την ρώτησε σχετικά με τα αρνητικά σχόλια που δέχεται, κάτω από αναρτήσεις φωτογραφιών της με μαγιό από την παραλία.
Η ερώτηση που έκανε δημοσιογράφος στην Μπάρκα και την εκνεύρισε
«Μου έτυχε ένα περιστατικό πριν λίγο καιρό, όταν πήγα να παρακολουθήσω μια παράσταση. Ήταν μια δημοσιογράφος με μια κάμερα, μιλάγαμε και ξαφνικά μου λέει “παρότι υπάρχουν αρνητικές κριτικές κάτω από τις φωτογραφίες σου με μαγιό, συνεχίζεις να ανεβάζεις”. Σαν να μου λέει ότι “υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε βρίζουν, αλλά εσύ δεν το βάζεις κάτω”.
Ότι τι; Θα έπρεπε να κάτσω να κλαίω; Στην αρχή σοκαρίστηκα γιατί ήθελα να απαντήσω πιο απότομα, αλλά δεν το έκανα γιατί σεβάστηκα τη δουλειά της. Οπότε είπα ότι ναι, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί.
Παρ’ όλα αυτά, μετά για αρκετά λεπτά είχα μέσα μου ένταση και έλεγα είναι δυνατόν να έρχεται ένας άνθρωπος και να με ρωτάει εάν θα συνεχίσω, επειδή βρέθηκε ένας κάτω από τη φωτογραφία μου, να πει “έλα τι ανεβάζεις…”. Μου φάνηκε αγενέστατο, πολύ παλιακό και ειδικά από κορίτσι προς κορίτσι», εξομολογήθηκε.
Η εξομολόγηση που είχε κάνει σχετικά με τα όσα λέγονται
Αν υπάρχει ένα άτομο που μιλά για όλα ακομπλεξάριστη και αδιαφορεί για τα στερεότυπα και τα ταμπού της κοινωνίας αυτή σίγουρα είναι η αγαπητή Δανάη Μπάρκα. Η γνωστή ηθοποιός και παρουσιάστρια, λίγο πριν ξεκινήσει ακόμη μία σεζόν στο Πάμε Δανάη έδωσε μία άκρως αποκαλυπτική, "έξω από τα δόντια" θα λέγαμε συνέντευξη στο περιοδικό Antivirus και τον Βασίλη Θανόπουλο και μίλησε για τα την πορεία της στην τηλεόραση αλλά και το πώς διαχειρίζεται τα αρνητικά σχόλια των κακοπροαίρετων.
Και κάπως έτσι η Δανάη Μπάρκα μπαίνει σ’ έναν κόσμο, με πολύ συγκεκριμένες (στερεοτυπικές & σεξιστικές) αντιλήψεις γύρω από το πώς πρέπει να είναι η εμφάνιση μιας παρουσιάστριας και γενικά μια γυναίκας. Ακόμη θυμάμαι όλες αυτές τις στήλες για «δίαιτες, κυτταρίτιδα, ρούχα» κλπ.
Νομίζω ότι έχουν αλλάξει οι εκπομπές πια. Εγώ χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους, που 10 χρόνια πριν έλεγαν άλλα πράγματα ή που πριν 4 χρόνια σχολίαζαν εμένα ως χοντρή, να προσπαθούν τώρα να περάσουν κάποια κοινωνικά μηνύματα. Φυσικά, θα μπορούσα να βγω και να τους θυμίσω όλα αυτά που έλεγαν τότε, αλλά νομίζω πως δεν έχει αξία. Αξία έχει που κάποιοι ανοίγουν λίγο τα μάτια τους περισσότερο, επειδή η κοινωνία προσπαθεί να εξελιχθεί.
Αν η εκπομπή μας συμβάλλει σ΄αυτό, τότε μόνο χαρά μου δίνει. Γιατί σε αυτή την εκπομπή έχουμε όλοι -λίγο πολύ- το ίδιο όραμα. Καταλαβαίνω, πάντως, αυτό που λες με το στερεοτυπικό του πρωινού, γιατί και εμένα ήταν ένα από τα πράγματα που με είχε τρομάξει. Όταν, όμως, εμείς αποφασίσαμε να φτιάξουμε τις στήλες της εκπομπής, απομακρυνθήκαμε αρκετά από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Και κάπως μας βγήκε. Μακάρι να μας βγαίνει πάντα και να σκορπάμε γέλιο.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι/ες που σχολιάζουν αρνητικά αυτή την αντιπροσώπευση, κοροϊδεύοντας άτομα και χλευάζοντάς τα για τις ταυτότητές τους, τον σωματότυπο τους κλπ.
Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα. Δυστυχώς, τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσά μας. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι χρήζουν πολέμου. Πιστεύω πως οι άνθρωποι αυτοί χρήζουν κατανόησης – γιατί σίγουρα υπάρχει κάποιο θέμα για να είναι ρατσιστές. Μου φαίνεται τρελό να είσαι ρατσιστής με κάτι που τυχαία δεν είσαι εσύ. Γιατί μιλάμε για τύχη.
Τυχαία δεν γεννήθηκα εγώ λεσβία, όπως τυχαία δεν γεννήθηκα με καστανά μάτια. Όλα είναι τυχαία στη φύση. Μου φαίνεται κουτό να περνάμε τη ζωή μας κρίνοντας τους άλλους γύρω μας. Πρέπει να είναι πολύ άδεια η ζωή κάποιου. Αυτό βέβαια με κάνει να πιστεύω ότι όλοι οι λογικοί άνθρωποι που ονειρευόμαστε έναν δίκαιο κόσμο και έχουμε δημόσιο βήμα, πρέπει να μιλάμε και να τονίζουμε την έννοια της ελευθερίας ξανά και ξανά.
Δεν σε κουράζει όμως αυτό; Που καλείσαι να παίρνεις θέση δημόσια και να απαντάς στα χονδροφοβικά και λοιπά κακοποιητικά σχόλια που μπορεί να δέχεσαι;
Όχι. Τουλάχιστον, όχι ακόμη. Αντιθέτως, νιώθω περήφανη με το να μιλάω δημόσια γι΄ αυτά τα θέματα, καταφέρνοντας ίσως να ξεκλειδώσω κάποιους ανθρώπους και να τους κάνω να δουν τα πράγματα διαφορετικά. Προτιμώ, δηλαδή, να κουράσω κάποιον που δεν έχει περάσει αυτό που έχουμε περάσει εμείς, παρά να μην μιλήσω καθόλου. Υπερθεματίζω γιατί υπάρχει όλη αυτή η κακοποίηση. Όταν βλέπω κορίτσια και αγόρια εκεί έξω που μπορεί να έχουν υποστεί μπούλινγκ για το σώμα τους βάζω τα κλάματα. Μου φαίνεται αδιανόητο που μια κοινωνία έχει οδηγήσει ένα άτομο να ντρέπεται για το σώμα του.
Μου φαίνεται αδιανόητο που μια κοινωνία έχει οδηγήσει ένα γκέι ή τρανς παιδί να βρίσκεται στην ντουλάπα. Όταν αυτά τα συνειδητοποιώ, πέρα από το ότι τρομάζω, νιώθω και ένα χρέος να αξιοποιήσω το βήμα μου και να τους υπερασπιστώ και ως ένα άτομο που έχει υποστεί και το ίδιο μπούλινγκ. Αυτό, λοιπόν, που λέω και θα το λέω μέχρι να πεθάνω είναι: «όπως κι αν είσαι, όπως κι αν έχεις γεννηθεί αγάπα τον εαυτό σου. Είναι το μόνο σπίτι που έχεις σε αυτόν τον πλανήτη».
