Με ασπρόμαυρο κολάν και πατερίτσες - Αγνώριστος ο Άρης Σερβετάλης στο κέντρο της Αθήνας

Το βίντεο που δημοσίευσε στο Instagram

Ελένη Ζουγανέλη
Youweekly Editor
Με ασπρόμαυρο κολάν και πατερίτσες - Αγνώριστος ο Άρης Σερβετάλης στο κέντρο της Αθήνας

Αγνώριστος περπατούσε στο κέντρο τη Αθήνας ο Άρης Σερβετάλης με ασπρόμαυρο κολάν και ένα ζευγάρι πατερίτσας να τον στηρίζουν, με αφορμή τη νέα θεατρική παράσταση που πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί η σύζυγος του, Έφη Μπίρμπα (δείτε κοινή τους συνέντευξη).

Σχετικό βίντεο δημοσίευσε στο προφίλ του στο Instagram με σκοπό να ανακοινώσει το νέο τους αυτό επαγγελματικό βήμα, που θα ξεκινήσει στις 31/10 στο θέατρο Κιβωτός.

Το βίντεο που δημοσίευσε ο Άρης Σερβετάλης

Τι έχουν πει Σερβετάλης - Μπίρμπα για την παράσταση

«Το όνειρο ενός γελοίου… Το τελευταίο έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ήταν η αφορμή για να εμπλακούμε με την πραγματικότητα ενός ονείρου και την κρισιμότητα του γελοίου. Ξεκινήσαμε αυτή την όμορφη διαδρομή μέσα στο καλοκαίρι από το ανοιχτό θέατρο του Βύρωνα και συνεχίζουμε μέσα στον χειμώνα στο κλειστό θέατρο Κιβωτός, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Το ορατό είναι το τσόφλι του αόρατου. Όνειρο και πραγματικότητα συμφύονται με ευχή το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό. Το σκοτάδι να φωτιστεί. Το τραύμα να θεραπευτεί. Η αγάπη να γίνει δρόμος. Προχωράμε μέχρι να βρεθούμε στο κέντρο. Λίγο αριστερά, λίγο δεξιά ψάχνοντας και προσπαθώντας συνεχώς να βρούμε την θέση μας… Καλή μας αντάμωση

Το όνειρο ενός γελοίου: Μια ποιητική προσέγγιση στο ασυμφιλίωτο και παράδοξο με τη ζωή, στην έλλειψη αγάπης, τη μοναξιά, το φόβο, το μίσος, τον πόλεμο, το θάνατο. Μια θεατρική φιλοσοφική συζήτηση γύρω από το νόημα της ύπαρξης, της ματαιότητας, της γνώσης, της φιλοδοξίας.

Ο Άρης Σερβετάλης υπό την καθοδήγηση της Έφης Μπίρμπα μας ξεναγεί στον κόσμο του Γελοίου του Ντοστογέφσκι, -του Ρώσου δασκάλου της ανθρώπινης ψυχολογίας-, οδηγώντας μας στα μύχια των σκέψεών του, μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, αλήθειας και ψευδαίσθησης, ορατού και αόρατου, κωμικού και τραγικού, γελοιότητας και σαλότητας.

Ο ήρωάς μας δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε τίποτα, δεν πιστεύει σε τίποτα, δεν προσδοκά τίποτα. Το βλέμμα του καρφώνεται σ’ ένα αστεράκι. Ήξερε πως εκείνη τη νύχτα η πράξη θα εκτελεστεί. Και σίγουρα θα είχε σκοτωθεί αν δεν υπήρχε εκείνο το κοριτσάκι… Τη νύχτα εκείνη είδε το όνειρο που του αποκάλυψε την αλήθεια, το όνειρο που έγινε ο προάγγελος για μια νέα ζωή, ανακαινισμένη… είναι σε σύγχυση;