Μαντέψτε ποια: Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι σήμερα πρωταγωνίστρια της σειράς Μαύρο Ρόδο
Η ζωή της στρωμένη από ροδοπέταλα και αγκάθια
Από τους Βελονάδες της Κέρκυρας, στη Μασσαλία και τις Κάννες, μετά στην Αθήνα... Από τον χορό, στην υποκριτική... Από την αγάπη του “Θέμη”, στον παθιασμένο έρωτα του “Βίκου”... Μια ζωή γεμάτη εναλλαγές, όπως στα προσωπικά της έτσι και στον ρόλο της φέτος στο “Μαύρο Ρόδο” του Mega, είναι μια γυναίκα που δεν κάνει συμβιβασμούς, μια φωτιά... καίει μέσα της, πάει τον δρόμο της ζωής στα... κόκκινα, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή μέσα από μικρά, απλά και καθημερινά – αυτά που της αρέσουν και κάνουν τη δική της ζωή... μεγάλη!
Αγκαλιά με την Τέχνη από τα νιάτα της, λάτρευε να διαβάζει έργα μεγάλων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, να βλέπει θέατρο και να χορεύει. Ο χορός ήταν για εκείνη έρωτας, που δεν ήθελε να... σβήσει. Έτσι μόλις τελείωσε το σχολείο, οι γονείς της την έστειλαν εσώκλειστη στη Μασσαλία και στις Κάννες, για να σπουδάσει χορό. “Αλλά αυτό το "εσώκλειστη" τους περιόρισε τότε, κι εμένα ίσως, γι' αυτό δεν συνέχισα”, εξομολογείται εκείνη, που με την πρώτη ευκαιρία πήρε το πρώτο αεροπλάνο της γραμμής και προσγειώθηκε στην Αθήνα. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, ήθελε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα:
Από την Λίτσα Αναστασάκη για το περιοδικό YOU
Να γίνει πρίμα μπαλαρίνα ή απλώς μια καλή χορεύτρια. Έτσι φοίτησε στην Κρατική Σχολή και πέρασε... δύσκολα. Αν και οι πιρουέτες και τα σπαγκάτο ήταν η... ειδικότητά της, κάτι της πήγαινε λάθος σε όλο αυτό και της “μαύριζε” την ψυχή: “Κατάλαβα ότι το να ξυπνάω στις 6 το πρωί, να τρώω αυτό, αυτό κι αυτό, να ζυγίζομαι κάθε μέρα – κατάλαβα ότι κάτι με περιόριζε. Κατάλαβα ότι θα πεθάνω εκεί. Δεν θα αντέξω. Και μια ωραία πρωία σηκώνομαι και λέω στον εαυτό μου “δεν μπορείς”. Δεν το λέω στους γονείς μου, όμως. Περνάω ένα μικρό διάστημα που για να μην τους στενοχωρήσω τους λέω “ναι, καλά πάνε τα μαθήματα”. Τα παράτησα στο 3ο έτος και μόνη επιλέγω να δώσω στο Θέατρο Τέχνης”. Ίδιος κόσμος, ίδιος χώρος, ίδιες απαιτήσεις, ίδια ωράρια, ίδιο διάβασμα... Όμως το φως μέσα της τής είχε δείξει ότι θα βρει τον εαυτό της καλύτερα μέσα από τους ρόλους που θα παίζει στην σκηνή κι όχι χορεύοντας σε κάποια ομάδα. Και δεν έκανε λάθος!
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν 25 χρόνια απόλυτης αφοσίωσης στην υποκριτική, με περιοδείες, παραστάσεις στο Εθνικό και στην Επίδαυρο, λαμπερές πρεμιέρες και σειρές στην τηλεόραση που κέρδισαν την αγάπη του κοινού, με την ίδια να ξεχωρίζει εξ αρχής. Μέντοράς της, ο περίφημος Μιχάλης Μαρμαρινός, που τη μύησε στην ομορφιά του θεάτρου και της εμφύσησε το πάθος για την υποκριτική. “Έχει απίστευτες αρετές, μαθαίνεις πράγματα δίπλα του, είναι ένας θησαυρός. Αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος έχει και πολλές δυσκολίες, γιατί είναι ιδιαίτερος, είναι ένας ποιητής. Τον αγαπάω και θέλω να του βγάλω και τα μάτια», λέει σήμερα για τον δάσκαλό της. Προσωπικότητα επαναστατική, ήθελε πάντα τα δύσκολα δίπλα της, τα εύκολα δεν τα... συμπαθούσε, όπως επίσης δεν το είχε και σε τίποτα, αν κάτι δεν τη γέμιζε, να το... πετάξει από πάνω της, κάνοντας μεγάλες παύσεις προσωπικές και επαγγελματικές. Ήταν η δύναμή της, αυτό, να κάνει όπισθεν, για να... γκαζώσει στη συνέχεια. Κι όπως βλέπουμε στο “Μαύρο Ρόδο”, τα γκάζια της είναι στο... τέρμα!
Ποιο είναι το κοριτσάκι της φωτογραφίας τελικά;
Οι γονείς της πάντα δίπλα της
Η οικογένειά της δεν της αρνήθηκε ποτέ τίποτα που αφορούσε στα επαγγελματικά της, ακόμα και στα πιο τρελά της όνειρα τής έλεγαν “ναι”. Η παιδική της ζωή, ωραία, “αλλά όχι ιδανική, είμαστε μια δεμένη οικογένεια και το μεγάλωμά μου στην Κέρκυρα είχε μέσα κάτι αθώο”, λέει η Ηλέκτρα που έχει αδυναμία στον μπαμπά της, ενώ η ομορφιά της μαμάς της είναι χαραγμένη έντονα μέσα της. Πάντα την πήγαιναν στο θέατρο, της έπαιρναν βιβλία να διαβάζει και την παρακινούσαν να ασχοληθεί με την Τέχνη, γιατί έβλεπαν το... άστρο της. Η ίδια θυμάται έντονα τις επισκέψεις της μητέρας της στην Αθήνα και τις θεατρικές βραδιές που απολάμβαναν μαζί στο Κυκλάδων, στο Καρέζη, στο Αμφιθέατρο...
Το “Μαύρο Ρόδο”... άνθισε στη ζωή της!
Η τηλεόραση έμεινε πίσω για χρόνια, με την Ηλέκτρα Νικολούζου να τα δίνει όλα στην σκηνή. Κρίσεις, κορονοϊοί, καραντίνες αλλά και μια προσωπική δύσκολη ιστορία την ανάγκασαν να τα “κλείσει” όλα και να φύγει για την Κέρκυρα. Εκεί ένα τηλεφώνημα τής άλλαξε τη ζωή και την έβαλε ξανά στον χορό της υποκριτικής, με το “Μαύρο Ρόδο” και τον ρόλο της “Αγγελικής” να γίνεται το δικό της εισιτήριο στην επιτυχία. «Η πρόταση για το “Μαύρο Ρόδο” ήρθε σε μια στιγμή πολύ ιδιαίτερη στη ζωή μου. Είχα περάσει μια προσωπική δύσκολη ιστορία, τα έκλεισα όλα και πήγα στην Κέρκυρα. Είχα ανάγκη να γιατρευτώ από κάτι. Περνάει μια εβδομάδα κι έρχεται το τηλεφώνημα. Είπα αμέσως “ναι” και μου είπαν “ναι” - ήταν ένα αμοιβαίο πράγμα. Ήρθα στην Αθήνα για μια μέρα, συναντήθηκα με τον Λεωνίδα Κακούρη -ο άντρας μου “Θέμης” στη σειρά- και διαβάζουμε μια σκηνή και ήταν σαν να είχαμε συναντηθεί από πάντα».
